Ik werd vanochtend wakker omstreeks 5:30 waker. Ik voel een rot gevoel in de streek van mijn hart en probeer het weg te poetsen. Prompt daarna voel ik druk op mijn borst en in mijn maag en heb het gevoel te moeten braken. Dit gevoel houd uren aan. De angst overmand mij weer en ik ben bang dat ik een hartaanval heb. Ondanks het feit dat ik een goede drie weken geleden ben gekatheriseerd en er geen vernauwinen in de kransslagaders zijn gevonden ben ik toch weer vreselijk bang iets aan mijn hart te hebben. Ik vind het moeilijk om rustig te blijven en rationeel te denken dat het waarschijnkijk niets is, dan een aangstaanval. Maar dat vind ik soms dus ook nu moeilijk te accpereN. En dan maak ik mij toch bang iets aan mijn hart te hebben. Ben zeer onrustig ik heb daarom een extra benzo ingenomen. Ook al is dit niet de oplossing, de dokter is ook geweest. Ik hoop dat ik niet naar de eh loop. Vind het zeer moeilijk te accepteren dat het zomaar uit de lucht komt vallen zonder aanleiding. Mijn hele bovenlichaam voelt verkrampt. Druk op de borst is iets minder, maar nog niet weg. De onrust is niet weg. Wat is leven soms klote als je je zo voelt. Ik vind het na alle jaren nog steeds zeer moeilijk om te denken dsdst het angst, er gaan allerlei alarmsignalen af. Ik vraag me af of je de hele dag in meer of mindere mate druk op je borstbeen en in je maagstreek kan hebben. En hoe kan het dat je je de ene dag ok voelt en dan out of the blue voel je je klote en wordt je weer overmand door angst. Heel oeilijk en lasig mee om te gaan en te acceperen.

Groet pieter

Hai Pieter,

Angst is een slechte raadgever. Vooral als je last hebt van allerlei lichamelijke klachten, terwijl de dokters niets kunnen vinden.
Vele van ons hebben of hadden daar last van.
Is het een idee als je eens onze site leest: www.hyperventilatie.info. Daar kan je heel veel informatie vinden waar je wat aan hebt. En als je vragen hebt kun je ze altijd stellen.

Vriendelijke groeten van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Beste Pieter,

Waar het dus op neer komt dat je angst hebt voor de dood, en doordat die angst zo erg is ontwikkel je ook angst voor de angst.
Ik heb met hetzelfde bijltje gehakt, angst voor de dood houd meer in dan alleen maar je oerdrift om te willen overleven.
Het zegt ook wat over hoe je in het leven staat, ga met een pyscholoog op zoek naar hoe jij je leven nu inricht en hoe je dat zou kunnen doen meer volgens je echte zelf.
Als je namelijk je leven ten volle leeft zul je merken dat je ook vrede zal kunnen hebben met je uiteindelijke dood, want vergeet niet, dood gaan we allemaal.
Ik weet nog dat ik als klein kindje helemaal in paniek kon raken als ik eraan dacht dat ik niet aan de dood kon ontsnappen, en ik ben blij dat ik door de levenservaring die ik opdoe ik steeds meer vrede heb met het feit dat ik ooit dood zal gaan, omdat ik steeds meer ga begrijpen wat echt leven inhoud.
dus kortom: ipv strijden tegen doodgaan en de angst voor doodgaan ga op zoek naar je echte zelf en hoe je je leven meer betekenis kan geven.
Ik hoop dat je dan innerlijke vrede mag ervaren :-)