Goedemorgen,

Pfff...wat ik nou weer heb! De laatste dagen ben ik ongelofelijk moe. Gisteren viel ik onder GTST al in slaap, om daarna 's nachts heel zwaar te slapen, heel veel te dromen en vanmorgen met hoofdpijn op te staan. Ik ben al twee weken bijna voortdurend duizelig, ook als ik gewoon rustig thuis voor de tv zit. Ik weet niet wat me overkomt, ik heb bijna geen energie en zie er ook heel erg moe uit. Vanavond ga ik zwemmen en hoop ik dat dat wat energie terug zal halen.

Waar zouden die duizelingen zo opeens van komen? Het is extremer dan normaal. Soms denk ik weleens dat ik te weinig adem in plaats van te veel. Dat mijn hersenen gewoon te weinig zuurstof krijgen of zoiets. Vaak voelde ik me wel redelijk na een HyperVensessie, maar de laatste tijd word ik duizeliger lijkt het wel. Misschien moet ik er even mee stoppen?

hebben jullie ook last van enorme vermoeidheid, duizelingen etc?

Groetjes rainbow

Het is wel toevallig, want ik ben de afgelopen dagen ook erg moe. Dat begon woensdagavond met acute keelpijn en binnen een uur deed mijn hele lichaam zeer. Maar een uur later was alles ook weer normaal, keelpijn ook weer weg, heel raar... De volgende ochtend werd ik heel moe wakker, ik merkte ook de rest van de dag dat ik snel moe was en continu een druk op mijn hoofd had. En vandaag weer precies hetzelfde. Ik weet ook niet precies wat het is, maar ik geef er maar aan toe, wat meer rust nemen, dan gaat het vast weer over.
De duizeligheid heb ik niet, maar daar heb ik sowieso niet veel last van.

Groetjes, Marja

Hey,


Gedurende bepaalde periodes kan ik ook zo moe zijn dat ik denk dat er iets mis is met mij. Ik sleep mij dan door de dag, met een constant 'duwend' gevoel in mijn hoofd, duizelig, misselijk,.... Als ik dan 's avonds thuis kom, ben ik compleet uitgeput. Het lijkt effectief soms dat mijn hersenen niet genoeg zuurstof kijgen, maar ik heb het gevoel dat ik, door de hyperventilatie, veel meer energie gebruik dan 'normale' mensen voor dezelfde activiteiten. Elke gebeurtenis kost mij massa's energie: een vergadering, een gesprek, mij naar het werk verplaatsen, zelfs gewoon door de gang of op de trap lopen. Thuis plof ik dan in de zetel en val ik ook zeer vaak in een diepe slaap voor de tv. Als ik dan ga slapen, droom ik verward en word ik regelmatig wakker. 's Morgens voel ik mij dan soms alsof ik overreden ben door een vrachtwagen: hoofdpijn, nekpijn, keelpijn, slap, vermoeid. En zo begin ik dan aan mijn dag en is de cirkel rond, want doordat ik mij niet goed voel, begin ik gemakkelijk te HyperVentileren...

Dikwijls heb ik hier extreem veel last van als ik een druk weekend gehad heb zoals nu het geval is. Dan ben ik op maandag vaak een wrak. Gewoon door vermoeidheid, slecht slapen en enorme duizeligheid. Ik merk zelf dat dan mijn hele ademhaling compleet ontregeld is. Bij mij helpen dan maar twee dingen: rust en ontspanning!

Groetjes,
Griet

Inderdaad, rust en ontspanning is dan het enige dat helpt... Ik merk het nu zelf ook weer. Ik voelde me dus al een paar dagen heel moe, beetje grieperig af en toe en dan ineens ook weer niet. Vrijdag was mijn vriendin jarig en heb ik afgebeld omdat ik doodmoe was. Zaterdag ben ik 's avonds alsnog naar haar toe geweest omdat het toen de hele dag weer vrij goed ging. Maar ik werd toch weer zo moe van het praten en toen ben ik flink over mijn grenzen heen gegaan en daar baalde ik achteraf nog het meeste van... Dat ik niet gewoon heb gezegd dat het niet ging. Maar soms lijkt het wel of je dat pas te laat merkt en dan is het al weer gebeurd [:]:|[/:]...
Nu is het maandag en heb ik er nog steeds last van. Ik heb het gevoel alsof ik op dit moment alleen maar kan 'zijn'. Ik wil ook niemand zien of spreken nu, alleen maar lekker in een hoekje van de bank met een boekje, of een beetje hier op het forum kletsen. Nou ja... het gaat wel weer over...

Groeten, Marja

Met mij gaat het gelukkig wel weer. Zaterdag was het heerlijk weer en fleurde ik weer helemaal op. OK, in een winkel was het zo warm dat ik haast flauw leek te vallen, maar verder ging het wel. Gisteren heb ik heerlijk alleen in dat hoekje gezeten met een boek en nu voel ik me vandaag best wel ok. Ik heb wel wat watten, maar lang niet zoveel als ik gewend ben. Ik heb vanmorgen 5 sessies geHyperVend en ik voel me dus best goed. Ik ga zo door en als ik moe ben ga ik gewoon lekker weer slapen of in dat hoekje zitten. Ik ben nu eenmaal een HSP-er en die willen nu eenmaal graag met rust worden gelaten! Ik hou niet van circus om me heen, maar van de ultieme RUST!

Rainbow

PS Marja ik ben jaloers op jou in dat hoekje! Ik zit gewoon op het werk, maar vandaag zou ik ook wel weer lekker alleen willen zijn! Ga straks wel even langs mijn vriendje, maar dat is ook ontspannen...Geniet lekker van je tijd en morgen gaat het vast weer beter!

Soms zou ik ook gewoon in een hoekje willen wegkruipen, thuis in de zetel onder een dekentje en vooral veel rusten, maar jammer genoeg zit ik net als jij, Rainbow, op mijn werk en moet ik een hele dag zien door te komen. De ene keer gaat dat goed, de andere keer niet. Straks om half tien moet ik naar een opleiding tot half vijf en daar zie ik als een berg tegenop. Dat betekent vanavond weer uitgeput thuis komen en snel in slaap vallen voor de tv. Heel gezellig voor mijn vriend[:][/:].... Ach ja, ook aan moeilijke dingen komt een einde hé!

Veel sterkte nog!

Groetjes,
Griet

Ik ben inderdaad heel blij met mijn 'hoekje' Rainbow [:][/:]! Er is helaas wel een jarenlange lijdensweg aan vooraf gegaan. Een lijdensweg van werken en het niet aan kunnen, steeds weer overspannen en uitgeput raken, depressies, afgekeurd worden, weer goedgekeurd worden (terwijl ik me niet beter voelde!), weer gaan werken, dan maar voor halve dagen.... weer uitgeput raken, tot ik uiteindelijk wekenlang alleen nog maar in bed kon liggen.
Nu, 25 jaar na het begin van al deze ellende, ben ik gelukkig eindelijk ook door de lijdensweg van WAO-keuringen en -herkeuringen heen. Ik heb nog een klein stukje uitkering over gelukkig, al is het geen vetpot. Maar ben heeeeeeel blij dat ik nu mijn eigen leven en tijd 'mag' indelen. Of het allemaal alleen door chronische hyperventilatie komt... ik weet het niet.... in ieder geval zit ik blijkbaar zodanig in elkaar dat het voor mij niet haalbaar is om te studeren of werken. Het zij zo, ik ben nu gelukkiger dan toen ik nog wel werkte, dus werken is voor mij niet meer zaligmakend.

Ik hoop dat het voor jou anders loopt, dat je een weg zult vinden waarin werken mogelijk blijft, maar waarin je ook dicht bij jezelf kunt blijven. Want geloof me, dat laatste is het allerbelangrijkst!

By the way: ik begin me weer een klein beetje beter te voelen. Net lekker met een vriendin aan de telefoon gekletst en dat heeft me goed gedaan!

Groeten, Marja