hoi,

Ik ben nu ongeveer een maand serieus bezig met HyperVen. Mijn eerste sessie was gemiddeld 41 sec. Na een maand scoor ik bv vanavond maar 51 sec gemiddeld, terwijl ik soms ook gemiddeld 60 haal.
De dagen daarna ga ik dan weer steeds een paar seconden naar beneden en dan scoor ik weer een keer 59 of 60. En dan weer naar beneden. Ik heb nou niet het idee dat ik echt vooruit ga, maar meer achteruit, of gelijk met af en toe een uitschieter.
Als ik zo de scores van anderen lees en hoe snel ze vooruit gaan, begin ik me toch een beetje zorgen te maken.
Soms is het ook heel raar, dan ben ik heel moe en scoor ik juist heel redelijk, terwijl je het tegendeel zou verwachten! En als ik me wel eens redelijk voel heb ik eigenlijk na 35 seconden al het gevoel dat ik MOET ademen!!!!!!!!
Dus, ik weet het niet meer hoor.
Ik weet dat het per persoon verschillend is, maar toch...

groetjes judith

oh ja, wat ik ook zo moeilijk vind is dat ik soms tussen 2 trials door echt heel erg moet zuchten, kan ik niet negeren, en ik weet Rob's verhaal hoe je dat op moet vangen, maar weet ook dat je alles verpest als je gaat zuchten

.zucht...........

Hoi Judith,

Ik kan je de hand schudden. Ik heb precies hetzelfde! Ik ben nooit echt spectaculair vooruit gegaan. Soms haal ik opeens 80, en dan ben ik toch blij dat er een stijging in zit, maar een dag later is dat weer 70 ofzo. Ik ga sporadisch vooruit. De toppen zijn ongeveer gelijk aan de dalen. Echte uitschieters zijn er bij mij ook nooit. Ik maak me daar soms ook druk om, omdat je hier over het algemeen ziet dat mensen - al gaat het soms langzaam - wel een stijgende lijn hebben. Rob zegt dat dat door stress komt, dat er dan nog teveel stress in je lijf zit, maar ik heb daar weleens met hem over gediscussieerd. Zoveel stress heb ik niet in mijn leven en mensen kennen mij helemaal niet als stresskip. Ik heb wel lichamelijke spierspanning, dat wel en soms maak ik me natuurlijk ook zorgen dat de hyperventilatie niet weggaat. Maar ik geloof absoluut niet dat ik (ik kan niet voor jou spreken natuurlijk) meer stress heb dan anderen hier. Ik functioneer gewoon prima in het dagelijks leven, ik werk gewoon, sport, doe mijn dingen. Hoe dan ook: ik snap jouw 'angsten' des te goed, omdat ik ook zo'n waardeloze grafiek heb. Dan begin ik maar weer opnieuw, dan reset ik 'm, in de hoop dat het uiteindelijk eindelijk een mooi stijgend grafiekje zal worden. Maar helaas...Ik heb hooguit één 'stijgdag', daarna ga ik meestal 3 dagen naar beneden, om vervolgens weer éénmalig te stijgen. Ik laat het nu maar over me heen komen, het is nu eenmaal niet anders. Ik zou zeggen: gewoon volhouden. Merk je wel al verschil? En met het zuchten?

Groetjes Rainbow

hoi rainbow,

Ik heb exact hetzelfde, de pieken even groot als de dalen. Ik doe HyperVen 1x per dag met de computer. Als ik in de trein zit naar mijn werk doe ik wel eens 5 trials extra (dan ben ik al op mijn bestemming!) maar niet met een stopwatch ofzo, dus die vul ik ook niet in.
Maar ik voel dat die ook niet echt uitschieten, dus maakt dan ook niet uit. Ik heb geen ultime strss, wel druk op mijn werk en veel vermoeidheid daardoor, maar dat kan ik echt niet veranderen, ieder dag een andere Bijenkorf! Ik ben wel gauw ongerust omdat de hyperventilatie niet weg gaat, is het wel hyperventilatie, en alle andere klachten buiten het zuchten. Maar ik denk dat als je al jaren sukkelt, dat toch niet zo vreemd is. Mijn nek is a mess, vaak lichte hoofdpijn daardoor. Soms voel ik me een dag redelijk, maar altijd komt het terug, zeker het zuchten.

Dus ga ik ook maar gewoon door, maar ik denk wel eens stiekum, doe ik deze ellende voor niets!?????????? Ik hoop dat de dag ooit komt dat het zuchten en benauwd zijn gewoon is een paar uur weg is, dat lijkt me zooooooooo lekker, dat ik die andere persoon weer eens ben.

groetjes judith

Ha Judith, ook mijn scores lijken nergens op. Ik schommel dagelijks tussen de 60 en 85. Geen pijl op te trekken, ene trial 60, volgende 85 en dan weer 8 trials rond de 70.

Ik heb dit losgelaten, in het begin deed ik dit ook. Maar nu denk ik, iedere seconde dat ik mijn adem in houd, word er gewerkt aan mijn genezing.

Ik heb ook geen stress eigenlijk, maar toch voel ik nog elke nacht de stressontladingen. Dit is natuulijk wel een proces van jaren.

12 jaar geleden begon de ellende, en de jaren ervoor is er dus al van alles mis gegaan.
Relatiestress, stress tijdens zwangerschap, problemen met je kinderen, ziekenhuis bezoeken, werkstress. Er zijn zoveel zaken, waardoor er toch van alles mis is gegaan.

Ik heb nu weinig stress, een lieve man en kinderen. Maar in het verleden, zijn er best dingen geweest wat wel stressig is geweeest.

En ja...dat komt er nu denk ik allemaal uit!!!

Groetjes Sandra.

Nog even Judith, je moet echt wel geduld hebben.

Dit wordt nu mijn 5e maand en nu ga ik pas verbetering merken. BIj mij zat het er al heel lang, dan zal het ook wel langer duren voor er genezing optreedt.

Groetjes Sandra.