lieve mensen,

't is zo maar even om mijn frustratie te uiten, maar het volgende is me de laatste jaren steeds meer gaan opgevallen.
Ik ben denk ik in de basis best een positief ingesteld persoon: ik probeer in vervelende situaties het positieve aspect te vinden en voor ogen te houden, en probeer altijd te relativeren want heus het kan altijd erger. Ik vind het wel moeilijk om dit voor ogen te blijven houden, zeker nu de chronische hyperventilatie zo opspeelt, maar ik doe mijn best ervoor.
Dit herken ik in veel van jullie verhalen: het gevoel van er niet aan willen toegeven maar vechten, juist omdat je vanbinnen weet wie je eigenlijk bent (niet die angstige "neuroot" en hoe mooi je leven kan zijn wanneer de chronische hyperventilatie dit niet regeert. We laten ons niet op de kop zitten! [:]PROOST[/:]
Ondanks alle kleine en grote problemen die op mijn pad zijn gekomen, en ondanks de chronische hyperventilatie, ben ik nog steeds niet gillend gek geworden, en kan ik nog steeds intens genieten van kleine dingen (zoals nu: de koolmeesjes die zojuist mijn zelfgetimmerde voederhuisje hebben gevonden, zo schattig!).

Daarom vind ik het des te jammer dat mijn leefwereld zo gedomineerd lijkt te worden door negatieve dingen. En dan heb ik het niet over de kredietcrisis, of oorlogen of wereldhonger, maar over de focus die voornamelijk in de media lijkt te liggen op ellende van anderen. Ik heb mijn krant-abonnement een paar jaar geleden al opgezegd omdat ik er zwaarmoedig door aan mijn dag begon (ik was enorm -bijna dwangmatig- gefocust geraakt op de overlijdensadvertenties, en stelde me altijd levendig het leed voor wat hierachter schuil ging).
Maar vooral de tv is er schuldig aan. Ik keek gisteravond in de tv-gids omdat ik wat ontspanning zocht en waar kon ik uit kiezen: Afslag UMC (reality ziekenhuisserie), Missers!, (over medische fouten), Opsporing Verzocht, De Rijdende Rechter, Tot de dood ons scheidt (verhalen over menselijke ellende), Trauma Centrum, Doodgraag Leven (op België, over ongeneeslijk zieke mensen), etc! En da's gewoon een doordeweekse dinsdag. Ook zag ik een voorlichtingsspotje van volgens mij Postbus 51 of zo, over slaapapneu: wordt u 's ochtends moe wakker? (ja) met hoofdpijn? (ja) en duizeligheid? (ja) Dan is er een grote kans dat u slaapapneu hebt (en als u niet oppast u zo dood kunt neervallen, hoor ik er dan in mijn hoofd achteraan)! Zo zijn er bv. ook spotjes over suikerziekte (fijn filmpje over dat je daar een hartaanval en herseninfarct van kan krijgen). Had je het nog niet, dan krijg je het wel. Ik word er niet bepaald rustig van!
En dan ga je naar de bakker of slager, en sta je te wachten in de rij, en dan hoor je de mensen praten: heb je het al gehoord van die of die? Die is ziek/dood/gescheiden...
Oproep aan de "gezonde" mensen van de buitenwereld: Kunnen we met z'n allen afspreken dat we ons voortaan bewust proberen richten op juist de positieve zaken in het leven? Je zou de medemens met neiging tot piekeren en hypochondrie er enorm mee helpen!

p.s.: vat dit niet verkeerd op: bovenstaande staat los van de verhalen op dit forum hoor! Da's juist fijn om je verhaal of soms je frustraties of geklaag hier kwijt te kunnen! En het lezen van elkaars probleempjes en vedrietjes zorgt juist voor herkenning en biedt steun en troost. Ik heb het meer over de buitenwereld.

Hee die Veronique,

Ik herken het wel hoor. Eergister stond in de krant dat er een nieuw gen was ondekt op het gebied van MS. Er stond ook bij dat kinderen van MS patienten 20x meer kans maken op het krijgen van MS. Mijn vader is overleden aan MS. duss.. enne als je chronische hyperventilatie hebt, dan heb je een aantal klachten die overeenkomstig kunnen zijn met die van MS. Dus ik was gelijk weer helemaal in paniek.

Ik weet, ik moet dan niet gelijk internetten om te kijken wat de symptomen zijn, maar dat deed ik net ook na het lezen van jouw stukje over slaapapneu hahaha, wat geruststellend was, want dan zou ik ook heel erg moeten snurken en dat doe ik dan weer niet.

Punt is, en blijft, dat als je chronische hyperventilatie hebt, je jezelf toch al te druk maakt om heel veel zaken. Het is net of alles wat je hoort, dat je dat op jezelf betrekt, zo van, ik heb dat toch niet..

Zelf probeer ik me goed in te prenten dat ik echt alleen maar chronische hyperventilatie heb, tenslotte gaat het al stuk beter met me dan 4 maanden geleden dus dat zegt ook wel wat.. Chronische ziekten gaan vaak niet zomaar beter. chronische hyperventilatie ook niet zomaar, maar ik oefen me tuurlijk wel suf met dat HyperVen.

Probeer je af te sluiten van al die negatieve reclames/berichten etc. en niet bang te zijn, want dat gaat de chronische hyperventilatie niet helpen. Zoals je kan lezen vind ik dat zelf ook moeilijk, maar ik werk er wel aan. Hoop dat je snel weer beetje de postieve dingen uit het leven op de voorgrond krijgt!! Hoop ik ook voor mezelf hahaha.

Succes
Claudia

Hey Veronique...

Oh echt , heerlijk om dit te lezen en dat klinkt misschien erg, maar echt.... Die herkenning die ik op dit forum lees. Ik ben dus ook normaal gesproken best wel positief, ik haal geluk echt uit kleine dingen. Nog even bij mijn dochtertje kijken voordat ik ga slapen, net even buiten in het zonnetje gestaan en mijn oma die heel blij is dat ik even belde....allemaal dingen die moeiteloos een glimlach op mijn gezicht toveren![:][/:]

Maar ik zeg wel eens dat ik het leed van de wereld op mijn rug draag[:]([/:].... Ik lees dus ook altijd de nare dingen!!! Daarom ben ik dus ook gestopt met overlijdensadvertenties lezen ( al valt mijn oog er soms nog steeds op), maar helaas ontkom ik er niet aan dat ik me soms zo inleef in een niewsbericht. Gister nog over een mishandeld en overleden Engelse peuter, dan zit ik gewoon met tranen in mijn ogen en kan ik het me helemaal voorstellen. Of een bericht over een nieuwe CT-scan, die beter hersenbloedingen op kan sporen (ik heb laatst dus onder een oudere versie gelegen) en dan denk ik: misschien als ik onder die lig zien ze wel wat?! Echt te gek voor woorden!!! Maar ontkom er gewoon niet aan..... Ik ben nooit echt een hypochonder geweest, maar door al die lichamelijke klachten van de afgelopen maanden denk ik dat ik van alles heb... terwijl eigenlijk heel duidelijk is dat ik een combi van chronische hyperventilatie en PDS heb. Ongeveer al mijn klachten zijn hier wel aan toe te wijzen...

Ook kan ik overledenen niet loslaten, zeker niet die plotseling zijn gegaan. De vriend van mijn zus is bijvoorbeeld 2 jaar geleden dood neergevallen, de avond ervoor zaten we nog gezellig te kletsen op een verjaardag en de volgende dag pats boem, weg... Daar kan ik niet over uit....Zit ik te malen, had ik het kunnen zien aan hem, zoek zoek zoek..... en dan loop ik alweer in mijn hals te voelen hoe mijn hart klopt..........[:]?[/:]

Pfff....vermoeiend, want je maakt jezelf helemaal gek.....

Groetjes Bernice

Claudia,

Mijn vader is ook overleden aan MS, en ik begrijp je ongerustheid. Ben zelf ook al bij de neuroloog gepasseerd voor onderzoek en van hem heb ik inzage gekregen in studiegegevens over Vlaanderen waarin ze stellen dat voor kinderen (eerste graad verwant) de kans 10 tot 12 keer hoger is (tis nog genoeg, maar toch al een eind minder dan 20) en voor tweedegraad verwanten (ik veronderstel dat ze hiermee kleinkinderen of nicht/neef bedoelen) 3 keer zoveel kans. Maw niet alles geloven wat de kranten schrijven.
Toch positief dat ze een gen gevonden hebben, hopelijk brengt het een stapje dichterbij naar een geneesmiddel.

Groetjes,
Rein.