Hallo iedereen,

Ik ben 24 jaar en heb al 4 jaar last van chronische hyperventilatie. Het is eigenlijk allemaal begonnen als een eenmalige (dacht ik) aanval tijdens de examenperiode aan de universiteit, maar nu beheerst het echt mijn dagelijkse leven. In het begin liep ik steeds naar de dokter met allerlei klachten. Hij heeft mij bijna een abonnement gegeven[:][/:]! Nu probeer ik mijn symptomen zelf te relativeren. Het lezen van jullie berichtjes helpt mij hierbij. Soms word ik zo wanhopig en triestig als ik denk aan al die jaren dat ik al in angst heb doorgebracht. Ik ben zo jaloers op andere mensen die zorgeloos door het leven gaan en dan denk ik 'waarom ik nu toch?'. Ik weet wel dat er veel ergere dingen zijn, maar toch...

Ik heb vooral veel last van een snelle hartslag en hartkloppingen. Ik ben mij daar erg van bewust. Vooral als ik in mijn bed lig of in de zetel zit en tv kijk. En dan krijg ik het op zo'n rare manier warm (vooral mijn benen en buik). Mijn hart slaat ook regelmatig over, soms meerdere keren na elkaar. Dat maakt mij afschuwelijk bang. Ik heb dat vaak als ik erg nerveus ben geweest of ook bij plotselinge bewegingen. Ik ben ook vaak draaierig en voel mij dan zo vreemd. Het lijkt dan alsof de wereld ronddraait zonder mij, alsof ik er geen deel van uitmaak. Ik durf ook niet zo goed buitenshuis gaan of alleen te zijn (in tegenstelling tot vroeger) uit angst om flauw te vallen. Vooral bijvoorbeeld aan de kassa van de supermarkt of in een druk café. Ik ben ook dikwijls afschuwelijk moe, alsof ik mij echt moet voortslepen, terwijl ik vroeger een onuitputtelijke energie had. Dat frustreert mij erg, aangezien ik nog zo jong ben en zoveel dingen wil doen. Ik ben ook veel misselijk en heb last van brandend maagzuur. De laatste tijd heb ik ook vaak pijnlijke spierkrampen in mijn schouders, nek en onderrug. Zo erg dat ik er 's nachts van wakker word en doodsbang rechtop in mijn bed zit te wachten totdat ze terug vervagen. Ik kan spijtig genoeg nog wel een tijdje doorgaan met het opnoemen van allerlei symptomen, want dit zijn eigenlijk enkel nog maar de meest storende.

Het ergste vind ik toch die voortdurende angst. Ik zou zo graag eens echt volledig ontspannen willen zijn. Zonder zorgen ergens naartoe kunnen gaan, zoals andere mensen. Niet altijd beredeneren of er een ziekenhuis in de buurt is, wat ik zelf soms ook wel belachelijk vind [:][/:]. Mijn ouders en vriend zeggen wel dat ze me begrijpen, maar de werkelijke draagwijdte van wat dit echt voor mij betekent kennen ze niet, denk ik. Ik gebruik geen medicijnen en ben niet in therapie. Ik drink enkel af en toe een glas (of twee) rode wijn om te kalmeren[:][/:]. Niks mis mee, volgens de dokter, integendeel.

Toch zou ik graag een oplossing vinden (of toch op z'n minst een hulpmiddel) om voor mezelf toch ergens het gevoel te hebben dat er aan deze toestand iets kan veranderen en dat ik niet de rest van mijn leven op deze manier voortmoet. Dat zie ik namelijk niet echt zo zitten[:][/:]!

Groetjesxxx

Hoi Griet,

Lees eens de artikelen die bij dit forum horen op www.hyperventilatie.info.
Het heeft mij ontzettend geholpen, terwijl ik al 13 jaar chr. hyperventilatie en een angststoornis had.

Veel succes
Voor jou ligt het gewone leven ook in het verschiet.

Groetjes Ellen

hee hoow

ik herken je verhaal heel goed. ook ik heb te kampen met die rotklachten. en erg goed van je dat je ondanks je angsten toch de klachten probeert te relativeren! want dat vergt doorzettingsvermogen omdat je angst toch vaak weer in je zegt "en wat als het wel iets ergs is" ik wil je heel veel succes wensen en lees alles eens rustig door.

liefs suzan

mailen/msn mag hoor:

nijntjeber@hotmail.com

Och meid, ik zou er ook een moord voor doen om me totaal ontspannen en zorgeloos te voelen net als jij.
Gisteren keek ik met een vriendin naar het concert op de Dam met die duizenden mensen en mijn vriendin riep "oh wat zou ik daar graag tussenstaan!" en ik dacht alleen maar.. "ik zou GEK worden als ik daar tussen zou staan, veeeeel te druk". Het lijkt me heerlijk om niet over zulke dingen na te hoeven denken, maar helaas...

Ik kan je aanraden om eens wat te lezen over hyperventilatie en paniekaanvallen, want de klachten die jij hebt zijn heel normaal. Bijvoorbeeld dat gevoel in je benen. Dat is bloed dat naar je benen stroomt om je lichaam klaar te maken om te vluchten.
Het voelt raar, maar het is totaal ongevaarlijk.

het is net of lees ik m`n eigen verhaal,
het is zooooo herkenbaar.
weet ook wel in m`n achter hoofd dat het hp is maar toch hè dat èène steekje of die hartkloppingen of benauwd of pijn rond m`n hart....maakt mij toch weer onzeker en denk dan toch weer ja stel je voor dat het toch wat anders is..gek..gek..gek..wordt je daar van.
MIJN GEEST MAAKT M`N LICHAAM HELEMAAL KAPOT.......
en ik kan er niks aan doen.[:]([/:][:](([/:][:]([/:][:](([/:][:][/:][:]?[/:]

OOk voor mij heelllll herkenbaar hoor[:]?[/:]
Ontspannen....sjonge...weet niet eens hoe dat moet. Echt helemaal vergeten.
Denk echt steeds vaker dat ik begin door te draaien....maja dan pep ik mezelf weer op...wat niet meevalt.
Op dit moment heb ik weer een raar gevoel in mijn linkerarm, been en een licht verdoofd gevoel in mijn pink. Nou das voor mij echt super moeilijk want ik kan maar niet geloven dat ik niet naar de eerste hulp hoef te rennen....af en toe vliegt de panik door mijn kop, van wat als[:]![/:]
Gevaar....altijd dat gevoel in gevaar te zijn. Vandaag ben ik dus weer bang dat ik een bloedprop in mijn been heb en hoe meer ik erover nadenk hoe erger ik het voel trekken.
En het leven gaat gewoon door en het zweet breekt me uit.
Overdag kan ik het allemaal een stuk beter aan.

Tjah...wat kunnen we doen.
Ontspannen...maar probeer dat maar als je in paniek bent!

Sterkte allemaal
Jennifer