Hallo,

Ik moet vrijdag naar de tandarts maar ik durf niet want ik ben bang dat ik daar een aanval krijg, mat moet ik doen??

Groetjes

Wat vind je precies eng aan de tandarts? De pijn?

Groetjes Polly

Hallo Dencha,

Dat gevoel ken ik heel goed, dat heb ik ook als ik naar de tandarts moet. Maar meestal gebeurt er niks als het zover is. Ik vertel het altijd aan de tandarts en zij houd er dan rekening mee. Maar dat kan heel verschillend zijn per tandarts. Maar hoe angstiger je bent voor de aanval, hoe groter de kans dat je m juist krijgt. Alleen dat is makkelijk gezegt want je bent daarmee niet geholpen. Maar het is wel zo.
Het vergt een boel tijd er mee om te kunnen gaan. Je moet de situaties cker niet ontlopen. Dus gewoon gaan en als je een aanval krijgt dan zij het zo!! Gelukkig weet je wat het is toch? Weet niet of je hier wat aan hebt! ik wens je sterkte!!!!

Liefs Carla

Hoi Dencha,

Ik neem dan een 10mg oxazepam pilletje +/- een uur van te voren.
Ook 2 paracetamolletjes hebben bij mij ook enigzins een kalmerende werking.

IK vind allebij een goed alternatief.
Sterkte!

Jaap

Hoi,
Ik ben daarom drie jaar niet geweest...Maar vorige week voor het eerst.
Wel vermeld dat ik het eng vind maar alleen al dat ik dat vertelde luchte op!!
Had verder ook geen gaatjes. Ben blij dat ik geweest ben. Ik heb wel met het idee gespeeld om iets van valeriaan te nemen maar zelfs dat niet..(hoewel ik dat wel zou doen als ik heeel erg nerveus zou zijn..)
Jij kunt het ook!
Groet,
Sylvia

Bedankt voor jullie reacties!!
Ik wil wel vertellen dat ik niet bang ben voor de tandarts maar wel voor de aanvallen. Tenminste om er 1 te krijgen. Ik had met de tandarts gebeld maar de assistente had er nog nooit van gehoord. Toen heb ik de beslissing genomen om toch maar een andere keer te gaan. Ik heb vandaag HyperVen binnen gekregen dus daar ga ik eerst maar mee beginnen.
Als ik me dan wat beter voel ga ik naar de tandarts.
Groetjes Dencha

Dencha,

Je begrijp toch wel dat wat je beschrijft 'vermijding' heet en dat dit een vervelend gevolg kan zijn van hyperventilatie wat moeilijker is op te lossen straks dan het hyperventilatie-en op zich? In het meest extreme geval wordt je agorafobisch (ben je bang om je huis te verlaten).

Als je een aanval krijgt bij de tandarts: dan heb je toch een aanval gekregen bij de tandarts? Hij of zij vangt je dan wel op. Maar hoogstwaarschijnlijk zal dit niet nodig zijn.

Ik wil je graag meegeven dat vermijden van situaties die angst voor een aanval oproepen alleen maar averechts werkt: probeer je hyperventilatie te controleren maar laat hyperventilatie niet jou controleren! Het is niet onaardig bedoeld, alleen om je een zetje moed mee te geven.

Veel succes!

Hallo Dencha / Maartje,

Ik wil even reageren op wat Maartje schrijft. In principe heb je er wel gelijk in dat je niet teveel moet toegeven aan het vermijdgedrag. Maar aan de andere kant moet je jezelf ook niet bewust blootstellen aan fobische situaties. Lees hieronder een stukje dat ik al eerder schreef:

Sommige mensen gaan - omdat ze zich beter gaan voelen tijdens de therapie - zichzelf meteen voor de leeuwen gooien, door de fobische situaties op te zoeken. Als het dan mis gaat, vallen ze terug en kunnen door aanvallen zichzelf zelfs achteruit zetten. Tevens leidt dat dan tot een verlies aan vertrouwen in het eigen kunnen en in de therapie!

Mijn advies is om eerst de therapie af te maken. Zoek de fobische situaties pas op als er voldoende buffer is om die situaties aan te kunnen. Soms kan je niet anders, als je bijv. last hebt in een rij voor de kassa. Ok, dan moet je wel, je moet ten slotte toch boodschappen doen. Maar ik bedoel: zoek het niet bewust op. Zo met de gedachte van "ik doe nu therapie, dus ik kan het al aan". Dat kan averechts werken...

1. Als je geen (of nauwelijks) buffer hebt, worden bij het minste of geringste de klachten evident. In die situatie kan je heel weinig hebben en je balanceert zeg maar op de rand van het alkalisch worden. Als de triggers die dit veroorzaken heel duidelijk zijn, moeten die worden weggenomen.

2. Zodra je weer wat meer buffer krijgt, kan er beter gecompenseerd worden. Het ademcentrum zal proberen die nieuwe instelling vast te houden en eventuele hyperventilatie opvangen met de aanwezig buffer. Als je dan in stressvolle (angstige?) situaties terecht komt (of jezelf daar in plaatst in de vorm van een therapie) kan je - als die situatie te lang duurt - eventueel die buffer weer verliezen. Maar dan moet het HyperVentileren wel weer een tijd lang aanwezig zijn.

3. als je voldoende buffer hebt, kan hyperventilatie normaal worden opgevangen en zullen of de stressvolle situatie gemakkelijk kunnen worden opgevangen. Maar zelfs in deze situaties geldt natuurlijk dat je niet te lang in de stressvolle situatie moet zitten, want dan breek je weer af wat je met veel moeite hebt opgebouwd. hyperventilatie is in die zin een leerschool om je eigen grenzen te leren kennen....

+ + +


Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt Rob voor je goede uitleg!

Het lijkt me inderdaad dat als je de fobische situatie goed kan beschrijven, je deze ook kan vermijden. Bijv. vliegen of alleen zijn. Mijn reactie kwam echter voort uit het feit dat er werd gesteld dat de angst niet was voor de tandarts op zich (dus de situatie), maar voor een aanval. In dit geval daar. Dus angst voor de angst.

Er is dan geen reële fobische situatie, of begrijp ik het niet goed?

Wat je beschrijft mbt je grenzen leren kennen is erg herkenbaar. Je bent er inderdaad ook zo weer als je (te snel) denkt dat het goed gaat. Het wordt dan toch roofbouw op je lichaam, die is nog aan het herstellen, met een tijd meer hyperen tot gevolg.

Zou je misschien nog een keer kunnen uitleggen wat de vuistregel is (en of er één is) met betrekking tot de tijd dat het goed gaat en het weer oppakken van bepaalde (fobische of stressvolle)situaties?

Hallo Allemaal,

Ik was 4 jaar niet naar de tandarts geweest.
Niet omdat ik bang ben voor de tandarts maar omdat ik het vervelend vond om mijn mond lang open te houden en de kans op hyperventilatie te vergroten.
Ik was echt als de dood om naar de tandarts te gaan, helemaal omdat ik wist dat als ik ging er wel het 1 en ander gedaan moest worden. ik had soieso 1 gaatje en waarschijnlijk moesten mijn verstandskiezen eruit.
Na lang wachten nam ik in 2004 eindelijk de beslissing om het gevecht aan te gaan.
Eerst de controle en daar kwam inderdaad uit wat ik hierboven al schreef.
Ben vorig jaar 3 keer naar de tandarts geweest, 1 keer controle en nog 2 keer voor een wortelkanaal behandeling. Kan eerlijk zeggen het was een zware beproeving, ik lag af en toe gewoon te proesten en stikte zowat. Gelukkig was de tandarts erg vriendelijk.
Toen mijn verstandkiezen nog, deze moesten bij de kaakcirurg eruit gehakt worden, de ene kant was een eitje, echt waar ik stond zo weer buiten. Maar de tweede keer was echte horror. Bikken, wrikken, snijden en boren, wat een hel. Dat kreng wilde er gewoon niet uit, Mijn hart bonkte zowat mijn lijf uit, het zweet zat overal en mijn ademhaling, waar die zat weet ik echt niet meer maar zeker niet waar hij hoorde te zitten.
Ik heb de hele reeks bezoeken volbracht en ik ben super trots op mezelf.
Dit jaar (2005) ben ik alweer netjes voor controle geweest en helemaal niks dit keer!
Wat ik dus wil zeggen is dat ook ik hele erge hyperventilatieklachten en paniekklachten heb maar ik heb mezelf ertoe gezet en gewonnen.

Dus beste mensen waar een wil is.............is een weg.......................echt waar!!!!

Hoi Dencha

Nou ik begrijp jou helemaal want ik heb hetzelfde .
Ben ook bang voor de aanval en niet voor de tandarts heb er ooit een aanval gehad en nu ben ik bang dat ik er weer een krijg en ja hoor daar is er weer een.
dat is hetzelfde met vliegen mijn man wil wel eens graag met het vliegtuig op vakantie maar ik durf niet ben veel te bang . moet ook deze maand naar de tandarts en stel het steeds uit om te bellen. Hopelijk gaat het goed met je bij de tandarts
gr ans

Haalo,

Ik vind het fijn om al jullie reacties te lezen. En inderdaad in die stoel liggen valt wel mee, maar je mond zo lang openhouden dat vind ik maar niks, tenminste niet op dit moment. En als ik inderdaad mijn buffers weer heb dan ga ik ook zeker. En ik weet wel dat de tandarts mij zou opvangen maar ik vind de aanvallen echt eng. Het gevoel wat je op dat moment hebt is gewoon echt niet fijn, vandaar dat ik het uitstel. Ik vind mezelf ook wel een beetje laf hoor zo was ik vroeger nooit.

Groetjes

Hallo Dencha,

Laf ben je niet hoor, het is gewoon even je tijd nog niet om te gaan.
Maar geloof me op een dag zal je sterk genoeg zijn en dan kan je de strijd aan gaan!
Echt waar als ik het kan, kan jij het zeker ook hoor!

Groetjes Carly