Hallo,

Vandaag heb ik dit forum ontdekt en ik hoop dat ik nu wat meer duidelijkheid krijg. Even mijn verhaal: sinds een paar jaar heb ik ontzettend last (vooral als ik net in mijn bed lig) van inwendige trillingen. Het is dan net of er een wasmachine staat te centrifugeren op het hoogste toerental, daarbij heb ik dan ook nog hevige hartkloppingen. Meestal zit het door mijn hele lichaam maar vaak ook alleen in mijn hoofd of romp. Hierdoor doe ik haast geen oog meer dicht en wordt er ontzettend angstig van. Ik heb mezelf al van alles mijn hoofd gehaald en een paar maanden geleden ben ik zelfs op de eerste hulp van het ziekenhuis beland. ECG gemaakt, bloedonderzoek gehad en een dag met een holterkastje gelopen maar gelukkig hier is niets bijzonders uitgekomen.

Ik ben 53 jaar en heb lange tijd ook aan de mogelijkheid gedacht dat het misschien iets met de overgang te maken kon hebben maar nu ik het hele klachtenlijstje van hyperventilatie lees, zijn er veel dingen waar ik mezelf in herken. Ook de tintelingen in de armen en handen en soms een strak gevoel om de borst. Lange tijd heb ik dit allemaal aardig onder controle kunnen houden maar de laatste tijd worden de klachten steeds frequenter en heviger en mijn dagelijks leven begint er nu echt onder te lijden. Door vermoeidheid maar ook omdat ik merk dat ik onzeker begin te worden om ergens naar toe te gaan.
Zouden mijn klachten iets met hyperventilatie te maken kunnen hebben, wat denken jullie?
Groetjes Wilma

Hoi Wilma,

ik weet niet precies of je hetzelfde bedoeld.
Maar ik heb vaak een soort tintelingen / kriebels die beginnen in mijn buik... en dan lijkt het net alsof ze naar boven schieten, mijn hele lijf door.
Het is een beetje te vergelijken met een gevoel wat je krijgt als je in de achtbaan zit of erg zenuwachtig bent.
Dit heb ik vooral wanneer ik in bed lig.

Ook het gevoel van rare armen en benen heb ik wel eens.
En dat benauwde / bedrukkende gevoel ken ik ook erg goed.

Sterkte,
liefs Angelique

Hoi Angelique,

Nee, bij mij is het gevoel toch wel anders, ik kan het eigenlijk niet zo goed omschrijven maar inwendig is alles aan het beven. Aan de buitenkant voel je en zie je er niets van, ook als ik denk dat ik hevige hartkloppingen heb kan mijn man dat ook niet waarnemen als hij zijn hand om mijn borstkast legt. Ook het gevoel dat mijn bloed door mijn lijf giert, heb ik vaak. Ik word er in ieder geval helemaal harstikke gek van en als ik nu zeker zou weten dat het met hyperventilatie te maken had kon ik er misschien iets aan doen door ademhalingsoefeningen te doen maar nu is het allemaal nog zo onduidelijk en word ik er zo angstig van.
Angelique bedankt voor je antwoord en jij ook sterkte, groetjes Wilma

Hoi wilma ik heb ook als ik op bed lig dat ik van binnen ga trillen niet altijd maar eens in de maand ofzo ook heb ik van die spastische bewegingen als ik in slaap drijg te vallen mij is verteld dat het ontlading van spanningen zijn in de spieren en ongevaarlijk ook bij mij zijn de chronische hyperventilatie klachten toegenomen de laatste tijd omdat ik er veel te veel mee bezig ben bewust en onbewust je zit dan weer in een spiraal of circel waar je niet uit komt ik heb chronische hyperventilatie al dertig jaar met ups en downs het laatste het meest maar na al die jaren ben ik er nog lezen op dit forum en ervaringen helpt mij ook veel .

groeten en sterkte Thijs

Thijs, ik vind het rot voor jou maar ik vind het toch wel fijn dat ik hier een beetje herkenning vindt. Ik heb me zo dikwijls afgevraagd wat er toch met mij aan de hand is maar ik geloof toch dat het kwartje eindelijk begint te vallen. Zelfs de huisarts kon mij niet vertellen waar dat trillen vandaan komt. Hoe komt het toch dat er zo weinig over dit soort dingen bekend is bij hun? Je wordt er zo onzeker van, af en toe ben ik zelfs bang dat ik 's morgens niet meer wakker wordt en lig ik tot 3 uur te woelen en durf mijn ogen niet eens meer dicht te doen. Om zes uur moet ik weer opstaan voor mijn werk, dus je kan wel nagaan dat ik soms als een zombie op mijn werk zit.
30 jaar met deze klachten? afschuwelijk!! na een paar jaar ben ik het al helemaal spuugzat!
hoe ga je hier mee om?

Thijs bedankt voor je antwoord en jij ook veel sterkte gewenst, groetjes Wilma.

wilma ik ben blij voor je dat je herkenning kan vinden hier net als ik ,
je vraag hoe ik er zo lang mee om ga is in feite simpel ik heb chronische hyperventilatie al die jaren mijn leven laten bepalen ,altijd maar denken dat het iets anders is mijn hart ,longen ,iets in mijn hoofd
nooit heeft een arts rechtuit gezegd dat het chronische hyperventilatie is of kan zijn .
Ik werk niet vanwege mijn spier en div klachten ik ben 47 ik zeg ook tegen mensen die chronische hyperventilatie hebben blijf zoeken naar een oplossing laat het niet zo lang je leven bepalen want het is geen goed leven zo .

groeten Thijs

hoi wilma,

ik vind dat je het heel goed omschrijft, een centrifuge, Ik heb dit ook gehad, in het begin van de HyperVentherapie is het extra heftig teruggekomen. nu is het helemaal weg.


dit is de verklaring die de lijstbeheerder ervoor gaf.

Waarschijnlijk veroorzaken/'>oorzaakt door melkzuurproduktie
Je hartspier fibrileert dan niet maar eerder kleine spiertjes eromheen in de borstkas die wat trillerig zijn (net als een wenkbrauw die onbeheerst gaat trillen). Dat geeft het brommende gevoel. Het is onschuldig hoewel veel mensen zich er erg bezorgd om kunnen maken.

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

lees de artikelen op de site eens goed door, dan snap je beter wat er aan de hand is met je, dat is de eerste stap om er vanaf te komen.

beterschap Janne [:][/:]

Hallo Janne,

Jee, zeg eindelijk een verklaring voor dit ellendige gevoel, ja brommen is er ook wel een goed woord voor en dat fibrileren rond mijn hart ken ik ook heel goed maar toen ik dit aan de cardioloog vertelde zei hij heel bot "als dat zo was dan stond je hier nu niet" draaide zich om en liep weg. Ik voelde me een aanstelster en niet serieus genomen. Ongelooflijk dat je met zulke klachten zo tegen een muur aan kan lopen terwijl het dagelijks je leven beheerst. Hebben jullie ook zulke ervaringen met artsen?

Ik ben wel dolblij dat ik nu weet dat het onschuldig is en misschien dat ik er dan ook wat ontspannender mee om kan gaan, want de grootste boosdoener is toch wel angst als ik het zo links en rechts lees, hierdoor wordt het allemaal nog heftiger. En ja, angst krijg je vanzelf wel als je lichaam het niet meer doet zoals je altijd gewend was en helemaal als je er geen verklaring voor kan vinden.

Groetjes Wilma.

Ja, die artsen die weten wat.
Ik heb gelukkig met mijn huisarts wel een goede relatie en die neemt mij ook wel serieus maar de specialisten in het ziekenhuis zijn echt bot op dat gebied.
Ik voelde me dan ook heel klein worden toen ik op de ehbo aan zo'n kastje lag en de cardioloog kwam langs, keek even naar het papier wat eruit kwam en zei zonder me aan te kijken: "O, niks aan de hand".

De broeder die het ECG maakte was wel heel aardig. Je zag nl wel een overslag op het papier en hij heeft toen helemaal uitgelegd hoe dat kan.
Toen ik thuiskwam las ik op dit forum toen hoe Rob het uitlegde over die hartoverslagen en bonzingen en zo. Toen snapte ik het. Waarom kan zo'n specialist dat dan niet. Die heeft tenslotte voor dat beroep gekozen.

Ik ben nadat ik dit forum had gevonden nog een keer op de 1e hulp terecht gekomen en toen zei een arts weer: het is hyperventilatie. Toen heb ik sprecifiek gevraagd naar zo'n bloedonderzoek maar dat deden ze echt niet.

Ik heb echt meer aan jullie ervaringen en goede adviesen dan aan de reacties van de arts.