Mogge,

Ik schreef hier dat het de laatste tijd goed met me ging. Ik had het erg druk gehad, onder andere met een verhuizing. Het verbaasde me dat het zo goed bleef gaan, ondanks alle drukte en het gejaag. Maar nu, na een week of drie, heb ik wel een inzinking hoor. Ik ben deze week al veel duizelig en ook vandaag stond ik alweer duizelig op. Mijn scores zijn ook gedaald. Ik denk dat alle stress er nu alsnog uitkomt. Dat geeft niks, al voelt het wel weer vervelend om zo dizzy te zijn. Ik voelde me zo heerlijk eerst! Ik merk dat ik vaak pas weer last krijg als het weer rustiger is in mijn leven. Hoe meer ik loop en ren, hoe minder last ik heb. Afgelopen week heb ik alle avonden op de bank tv gekeken en nu ben ik dus duizelig. Is dat een beetje herkenbaar? Of hebben jullie juist meer last als je het druk hebt?

Ik ga wel gewoon door met oefenen, want die goede periode die ik heb gehad smaakt naar meer! Keurig zit ik al weken 2x per dag achter mijn computertje! Nu is het even [:](Y)[/:], maar het gaat straks vast wel weer [:](Y)[/:]!

Groetjes Rainbow

Ik bedoel natuurlijk dat het nu [:](N)[/:] is en dat het straks [:](Y)[/:] moet gaan! [:])[/:]

Hey Rainbow,

Ook ik heb minder last in periodes van drukte en spanning. De weerslag komt meestal nadien als mijn leven terug wat rustiger wordt. Ik denk dan steeds van 'wauw, wat goed, ik heb zo'n drukke periode doorgeworsteld zonder problemen' en dan boem, krijg ik een terugval. Bij mij duikt het vaak op als ik denk ontspannen te zijn, bijvoorbeeld 's avonds voor tv, in mijn bed,...

Vandaag hangt er blijkbaar iets negatiefs in de lucht (en ik bedoel niet alleen wolken en massa's regen [:][/:]) want mijn dag is deze morgen ook slecht gestart. Heb twee drukke weken achter de rug op mijn werk en ben al een tijdje gespannen, duizelig, in ademnood,... Deze morgen werd ik wakker en draaide ik mij op mijn rug en ik moest ineens heel diep inademen (bijna naar lucht happen) en kon niet meer 'doorademen', enkel oppervlakkig. Mijn ademhaling blokkeerde en ik kreeg bijna geen lucht meer. Ik sprong in paniek uit bed (mijn hart natuurlijk heel snel en oppervlakkig aan het kloppen, eerder bijna fladderen leek het, tintelingen, koud,...) en liep als een kip zonder kop door het huis[:][/:]. Helemaal in paniek, het was echt een acute aanval, denk ik. Na vijf minuten rustig ademen werd het al beter, maar ik ben natuurlijk heel bang naar mijn werk vertrokken en zit hier nu al de hele voormiddag gespannen aan mijn bureau. Mijn ademhaling gaat nog moeilijk en ik moet regelmatig zuchten en hoesten. Heb nog een raar gevoel op mijn borst, kan nog niet diep ademen...

Wat rot toch allemaal hé. Dan ben je blij dat het beter met je gaat en dan is het er gewoon weer opnieuw. Soms word ik er wel wat wanhopig van, maar ik denk dan terug aan de periodes dat het wel goed ging. Die stress op het werk is alleszins niet zo goed voor mij[:]([/:].

Groetjes van een ietwat droevige Griet