herkent iemand dit : ik krijg over het algemeen alleen last van een (lichte) hyperventilatie-aanval als ik in de auto rijd, van of naar huis, al dan niet naar m'n werk. Krijg ik er 's ochtends tijdens het autorijden al last van dan is het een bekend verschijnsel dat je er vervolgens een groot gedeelte van de dag last van hebt.
Mijn hyperventilatie-oorzaken/'>oorzaak ligt/lag volgens mij wel op het werk maar kan ik niet rijmen met het autorijden want dat heb ik altijd een heel plezierige bezigheid gevonden. Het kon me niet ver genoeg weg zijn!
Wie herkent dit en waarom tijdens het autorijden ???? En wat zijn jullie tips hierin. Voor alle duidelijkheid : hyperventilatie-mensen moet je niet in een trein zetten.............

Nog een vraag aan ROB van ARC:
kan het voorkomen dat je tijdens een sessie in één keer een gigantische terugval ondervind ? Ik voelde me vanmiddag (tijdens het autorijden) even weer wat minder, volgens mij sinds enkele weken weer een kleine aanval. Dit was dus vanavond zeer duidelijk zichtbaar in een sessie : een terugval t.o.v. vanochtend van maar liefst 25 sec !

Hallo Jina,

Jouw hyperventilatie kan gerelateerd zijn aan stress. Tijdens het (drukke) autorijden kan dat invloed gaan uitoefenen en hyperventilatie verergeren. Ook het concentreren tijdens het autorijden kan extra inspanning vergen omdat door hyperventilatie de bloedvaten vernauwd zijn en de hersenen minder bloedvoorziening krijgen. Door deze factoren kan hyperventilatie zich sterk manifesteren tijdens het autorijden.

Een dergelijke terugval na een aanval is heel normaal. Zelfs erger waarden komen voor. Je zult zien dat het niet een definitieve terugval is, maar een incidentele. Je zult snel genoeg weer op de stijgende lijn zitten. Het is dit vallen en opstaan dat het voor veel mensen moeilijk maakt om de therapie vol te houden en af te maken. Toch is dat de enige (mij bekende) weg naar genezing van het syndroom van de chronische hyperventilatie. Probeer om een dergelijke terugval "gewoon" te accepteren en verbind er geen enkele conclusie aan. Gewoon doorgaan en die grafiek omhoog brengen is het devies. Er kunnen meer van dit soort fall-back's zijn. Accepteer die en richt je gewoon weer op de volgende sessie.

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ik heb hier ook last van gehad en vroeg me toen ook hetzelfde af. Onbewust ben je toch met je werk bezig of andere dingen die wat spanningen opleveren die je lichaam niet aankan en waardoor je vaak ook weer gespanner auto rijd...kijk maar eens of je je stuur "normaal" vasthoudt...en de cirkel is rond.

Robert, je zegt :" ik heb hier ook last van GEHAD medicijnen....." dus nu niet meer ?!
Is dit 'spontaan' overgegaan of na bijv. het volgen van HyperVen of wat heb je er aan gedaan?

Ik hoop dat je dit nog leest en wilt reageren.

Jina

Ik heb zelf juist het gevoel dat het minder wordt als ik autorijd, ik ben dan geconcentreerd en wordt er rustig van. Alleen als ik echt ga nadenken over: o jee, file, zul je zien dat ik me straks slechter voel, gaat het vaak ook slechter omdat ik paniekerig wordt. Wat ook vreemd is is dat ik vaak na een stuk prima op de snelweg te hebben gereden, als ik dan stilsta voor het stoplicht gaat het ineens minder. Dan voel ik echt de behoefte om in beweging te blijven. Wachten lukt me sowieso niet zo goed, in geen enkele situatie (bijv. de rij van de kassa). Ik probeer me dan bezig te houden door iets te lezen of door expres (ookal voel ik me niet zo lekker) een praatje aan te knopen met iemand die in de buurt staat. Herkenbaar?

Jina schreef:

> Robert, je zegt :" ik heb hier ook last van GEHAD medicijnen....." dus nu
> niet meer ?!
> Is dit 'spontaan' overgegaan of na bijv. het volgen van
> HyperVen of wat heb je er aan gedaan?
>
> Ik hoop dat je dit nog leest en wilt reageren.
>
> Jina
>

Nu ik HyperVen heb ik er geen last meer van en rij weer met veel plezier auto.

Maartje schreef:

> Ik heb zelf juist het gevoel dat het minder wordt als ik
> autorijd, ik ben dan geconcentreerd en wordt er rustig van.
> Alleen als ik echt ga nadenken over: o jee, file, zul je zien
> dat ik me straks slechter voel, gaat het vaak ook slechter
> omdat ik paniekerig wordt. Wat ook vreemd is is dat ik vaak na
> een stuk prima op de snelweg te hebben gereden, als ik dan
> stilsta voor het stoplicht gaat het ineens minder. Dan voel ik
> echt de behoefte om in beweging te blijven. Wachten lukt me
> sowieso niet zo goed, in geen enkele situatie (bijv. de rij van
> de kassa). Ik probeer me dan bezig te houden door iets te lezen
> of door expres (ookal voel ik me niet zo lekker) een praatje
> aan te knopen met iemand die in de buurt staat. Herkenbaar?

Ik had het ook onder het rijden (vooral tunnels) maar idd als ik stil stond voor een stoplicht of in de file was het nog erger aangezien ik dan nog onrustiger werd en soms wat paniekerig kortom allemaal zeer herkenbaar.

Jina, ik heb een hele poos gehad dat ik echt geen auto durfde te rijden omdat ik het gevoel had dat door de duizeligheid niet aan te kunnen (dalijk maak ik een ongeluk dacht ik dan). Totdat ik er niet meer onderuit kon tijdens een periode met relatief minder hevige klachten. Toen heb ik het weer gewoon gedaan. De eerste keer kwam ik trillend achter het stuur vandaan, maar na langzaam opbouwen en vooral ook met iemand naast me stukken rijden die het zou kunnen overnemen zo nodig heb ik het weer gedurfd. Wat mij trouwens ook helpt is even bellen als ik me niet zo lekker voel, dan ben je er sneller en krijg je morele steun...

Veel succes en bedenk dat je het waarschijnlijk juist krijgt als je daarop anticipeert...

Maartje schreef :
Alleen als ik echt ga nadenken over: o jee, file, enz........als ik dan stilsta voor het stoplicht gaat het ineens minder. Dan voel ik echt de behoefte om in beweging te blijven. Wachten lukt me sowieso niet zo goed, in geen enkele situatie (bijv. de rij van de kassa). Ik probeer me dan bezig te houden door iets te lezen of door expres (ookal voel ik me niet zo lekker)
een praatje aan te knopen met iemand die in de buurt staat. Herkenbaar?

Heel erg herkenbaar. Soms lijkt het ook wel eens of je er een beetje mee leert leven maar beroerd is het wel !
Ik ben gewoon in afwachting wanneer ik me eens een keer kan berusten in deze situatie want ik vermoed allemaal dat ik vanaf dat moment me beter zal gaan voelen. En ja, ook nog benieuwd wat er met me gebeurt als ik (minimaal) over de 50-60% verbetering heen kom bij mijn oefeningen van HyperVen. Ik verbeter langzaam maar zeker nog steeds en heb dat punt nu bijna/soms bereikt; ben nu ong. 1 maand bezig.

Bedankt voor jullie reacties en ben nog steeds bereid om tips en steun te ontvangen.

Gr.
Jina

Heel herkenbaar! Ik heb ook vooral last van hyperventilatie als ik in de auto in de file sta, door een tunnel moet of moet wachten voor een stoplicht. Wat bij mij goed helpt is radio aan en meezingen. Als je echt hard meezingt haal je vanzelf anders adem, zodat je niet kunt HyperVentileren. Het was een tip van mijn fysiotherapeut.
Altijd de moeite waard om te proberen toch?

Zeker de moeite waard, bedankt voor de tip! Het is wel grappig, als ik tips lees heb ik vaak het gevoel dat ik ze onbewust al uitvoer: bijv. bewegen of op een andere manier inspannen als je je duizelig begint te voelen (vaak huishoudelijke klusjes), een gesprek beginnen dat je aandacht vergt (en niet over klachten gaat!), rommelen met cd's in de auto als ik moet wachten voor het stoplicht...

En even van de hak op de tak: wat zijn jullie ervaringen met snoepen?

Voordat er ooit iets over hyperventilatie tegen mij was gezegd dacht ik aan een daling van het bloedsuiker, en dan wat flinke zoetigheid was wel fijn om me uit het dalletje te trekken (tijdelijk tenminste). Zou dat echt door de suiker gekomen zijn of door het idee dat het daarvan beter zou moeten gaan (geruststelling)?

De hyperventilatie-problemen bij het autorijden zijn voor mij ook zeer herkenbaar.

Het gekke is, dat autorijden aan de ene kant een hele rustgevende uitwerking kan hebben. (als je nog niet op plaats van bestemming bent aangekomen en een lekker muziekje op hebt staan!!!! In dat geval verdwijnen mijn klachten zelfs).

Maar hoe dichter ik bij mijn bestemming aan kom, hoe moeilijker het wordt om de klachten te bestrijden, ze worden alsmaar erger en erger.

Wat ik de laatste tijd zelfs heb, is me al 3x overkomen, dat als ik op de plaats van bestemming ben, ik mezelf zo beroerd voel, dat ik ergens moet stoppen waar ik vervolgens moet overgeven!!!!!!!!!!!!![:]?[/:] Ik tril dan ook heel erg.

Vreselijk vervelend, en dat brengt ook weer angst met zich mee voor de volgende keer [:]([/:]

Conclusie: ik blijf liever thuis[:]([/:]

Neee Sari, dat moet je juist voorkomen. Straks ga je bijv. een fobie opbouwen voor autorijden. Auto rijden ging bij mij eerst ook ontzettend knudde en inderdaad dichter bij de plaats van bestemming ging het slechter, maar ik denk dat dat komt omdat er dan een bepaalde spanning komt ofzo. Ik had het zo erg dat ik niet eens meer fatsoenlijk kon kijken. Alles heel wazig en draaierig zeg maar. Ik was ook bang, maar ik ben gewoon doorgegaan en nu gaat auto rijden stukken beter! Probeer de angst niet de baas over jou te laten worden, maar andersom. Zo had ik dat dus ook met winkels en met drukke aangelegenheden. Ik heb gewoon doorgezet en nu gaat het allemaal aardig goed. Mijn therapeut complimeerde mij ook en zei mij al dat dat juist heel goed van mij was om de plekken waar je angst voor opbouwde juist te bezoeken.

Succes!

Hoi Sari,

Ik geef je echt een tip, blijf in die auto rijden!! Ik rij dus nu niet meer alleen omdat ik zo vreselijk bang was voor de volgende keer om in die auto te stappen!!
Eerst was het autorijden juist een ontspanning, nu is het elke dag een enorme strijd om ergens te komen!

Heel veel succes!

Gr Wendy

ik ga alleen nog kleine stukjes,helaas. Ik denk altijd dat er mij iets met mijn hart overkomt als ik weg ga. Vaak ook last van mijn keel,slikmoeilijkheden,ook dat beangstig.
Vroeger ging ik gewoon weg en nu is het een hele bezoeking. Ik weet niet of dit nog goed komt. Als er weer iets gebeurd is zoals erge benauwdheid,hartoverslag of dat mijn hart raar doet,nou dan geraak ik geheel niet weg.

Deze ervaring ken ik ook, vooral in druk verkeer zoals in de stad en randstad het ik er last van. Wanneer ik weer op rustige wegen rij verdwijnt het benauwde gevoel langzaam weer. Of wanneer ik weet dat er druk verkeer verwacht wordt dan blijft ik bij voorbaat thuis.

BESTE JINA !!~!

EINDELIJK IS ER IEMAND MET DE ZELFDE KLACHTEN ALS MIJ !! IK HEB PRECIES HETZELFDE PROBLEEM ALS IK IN DE AUTO ZIT KRIJG IK LAST VAN hyperventilatie MAA ROOK VAAK OP MIJN WERK DAAROM WIL IK DAN OOK VAAK VRIJ OF WEG, MAAR ALS IK THUIS ZIT OF BIJ KENNISEN OFZOW DAN HEB IK ER TOTAAL GEEN LAST VAN HEB JIJ DIT OOK
???????

OOK ALS IK IN DE FILE STA WORD IK GEK OMDAT IK DAN BANG BEN hyperventilatie TE KRIJGEN EN DAN ZAL JE ALTIJD ZIEN........... DAN GEBEURT HET JUIST !!!

MAAR HET VREEMDE VIND IKNOG DAT IK EEN AANTAL KLACHTEN TEGELIJK HEB EN DAT IK VEEL KLACHTEN HEB DIE HIER BESPROKEN WORDEN, MAAR IK HEB DEZE KLACHTEN INEENS SINDS 2 MAANDEN NU HOE KAN DAT NOU IK BEGRIJP ER HELEMAAL NEITS VAN MAAR WORD ER WEL ZWAAR DEPRI VAN!!!


KLACHTEN ZIJN :


DUIZELIGHEID (BANG OM FLAUW TE VALLEN )

BENAUWDHEID (KORTAD medicijnenEMIGHEID, HARTKLOPPINGEN)

ONRUSTIG (VEEL DINGEN TE GELIJK GEEN RUST )

DRUK OP MIJN HOOFD

WAZIG ZIEN (AF EN TOE )

NIET KUNNEN CONCENTREREN

VOLLEDIG IN PANIEK IN B.V. DE FILE OF EEN WACHTRIJ J

WIE HEEFT DIT OOK ALS JE DEZELFDE KLACHTEN ERVAART MAG JE ME OOK TOEVOEGEN OP MSN OM EROVER TE KUNNEN PRATEN WANT DAT HELPT ALTIJD


geoffrey_toyota_beeks@hotmail.com


gr.

geoffrey

hallo geoffry
daar ben ik al weer
je bent absoluut niet de enige met die klachten hoor
veel van ons (ik ook) kunnen niet tegen wachtrijen en files
je moet eens weten wat voor capriolen ik wel uitgehaald heb om te 'vluchten' uit een file
en het ergste is dat je verstandelijk weet dat er niks is om bang voor te zijn.
nogmaals, er is een oplossing.
HyperVen is een blijvende oplossing voor het HyperVentileren.
en de angstklachten zullen op termijn verdwijnen.
als ondersteuning kun je tijdens de HyperVentherapie ook een goede psycholoog bezoeken
zij hebben hele goede methoden om je van je angsten af te helpen.
heb je de informatie op de site al goed gelezen?
het is heel belangrijk om te snappen wat er in je lichaam gebeurd als je uit een file probeert te vluchten, je zult daardoor begrijpen dat het niet gevaarlijk is.
dat helpt bij het zoeken naar een oplossing.
groeten
annelies

Hoi allemaal,

Ook ik heb met name last van hyperventilatie in de auto. (duizelig, en gevoel weg te raken). Het vervelnde is dat ik als ik langs een punt rij waar ik een (lichte) aanval heb gehad, ik dit (on)bewust registreer en meteen weer een aanval krijg. Neem van mij aan dat er dus maar weinig plaatsen zijn waar ik nog durf te rijden. Het ergste vind ik nog dat ik nu ook hyperventilatie als ik naar mijn werk ga. (ik heb een leuke baan, waar ik met veel plezier naar toe ga). Ik wil dit gewoon niet opgeven!!! Ben nu ong. 6 weken met HyperVen bezig en ga nog niet zo heel erg vooruit (van 50 naar 60 gegeaan). Mijn aanvallen zijn ook nog hetzelfde. Ik ben dus heel erg benieuwd wanneer het bij mij gaat werken!!

In ieder geval vind ik het erg prettig om op deze forums te lezen wat iedereen voelt, je voelt je dan een stuk minder onbegrepen.

Groetjes, Krista

Fijn te lezen dat er toch zoveel herkenning is in dit probleem. Na het schrijven van mijn bericht, 3 aug. j.l., heb ik voor mijn eigen geruststelling een regeling getroffen om naar het werk te komen; toch elke dag zo'n 120 km. (heen én terug). Heb ik een goede periode dan rijd ik zelf. In elk ander (twijfel)geval neemt één van m'n bijrijders het stuur over en laat ik me rijden. Op deze manier heb ik niets weggedrongen maar ben een heel stuk rustiger geworden met de gedachte dat, in geval van nood, er altijd een oplossing aanwezig is.
Ook ben ik vanaf begin juli met HyperVen bezig; ik ben gematigd positief, heb werkelijk de indruk dat het z'n vruchten gaat afwerpen. Ik heb het idee dat ik e.e.a. iets beter onder controle ga krijgen en hoop van harte dat ik niet te hard van stapel loop en de terugslagen, want die zijn er nog steeds, niet meer te groot zullen zijn. Als je lichaam en geest maar rustiger worden dan zullen, hoop ik tenminste van harte, die 'angstaanvallen' op d'n duur toch ook wel minder gaan worden ?
Ik ben van nature altijd erg voorzichtig met bepaalde uitspraken, voor je het weet ben je misschien wel weer terug bij af............................

Jina