Soms heb je van die dagen dat alles al misgaat als je ’s morgens je ogen net open hebt. Vandaag was voor mij zo’n dag.
Sinds een week of 2 loop ik bij de cardioloog om de functie van mijn hart weer eens goed na te laten kijken. Een prima arts, die erg goed luistert naar mijn verhaal en een heel eind mee wil gaan in wat ik graag van hem wil. Dat is erg fijn.
Tot nu toe heb ik een aantal ECG’s gehad en een hartecho. Daar zijn tot nu toe nog geen gekke dingen uitgekomen, al moet ik de officiële uitslag nog krijgen. En vandaag moest is op komen draven voor een fietstest en aansluitend zou ik een Holter meekrijgen. Nou, dat heb ik geweten!

Die test was een ramp. Ik werd vanmorgen al superhyper (das héél erg hyper...[:]?[/:]) wakker en dat was geen goed begin. Toen was om te beginnen mijn zoontje ziek. Hij kon echt niet naar school, dus ik moest met spoed op zoek naar een oppas. Uiteraard vind je dan net op zo’n moment niemand, dus dat was even flink stressen waardoor ik alleen maar nog meer hyper werd. Dus toen ik om half 10 in het ziekenhuis op die fiets klom voor die test had ik al een hele hoge hartslag en ik was al helemaal buiten adem voordat ik nog maar 1 keer die trappers rond had laten gaan......noemen ze hyperventilatie geloof ik[:]Tja[/:]...... Ik voelde me net of ik al flink aan het sporten was geweest, terwijl ik nog moest beginnen. Dus toen ik echt aan het fietsen ging, zat mijn hartslag dan ook binnen de kortste keren op topsnelheid en was ik helemaal buiten adem. Uiteindelijk hebben ze me maar de helft van de test uit laten fietsen, want het was echt geen doen. Echt mega balen dus!!! Qua conditie had ik nog wel even door kunnen fietsen, maar dat ging dus niet door.
Na het fietsen zou ik de Holter krijgen. Ik wilde heel graag dat ze de Holter aan zouden sluiten voordat ik van de fiets afging en de ECG-draden losgemaakt zouden worden, zodat ik zeker wist dat alles geregistreerd zou worden. Maar de vrouw die de test afnam was niet van plan mee te werken. Dus ik moest me gewoon eerst weer aankleden en in de wachtkamer gaan zitten, dan kwamen ze me wel halen. Uiteindelijk duurde dat nog zeker 20 minuten en had ik inmiddels allang de eerste roffels gehad natuurlijk. Ook al geen succes dus! Later vandaag heb ik nog wel een paar kleine roffels gehad, maar niets spectaculairs. Ik ben vanmiddag zelf nog wel even gaan fietsen, en heb daarna ook nog even flink in de hele tuin gewerkt in de hoop dat dat een paar ritmestoornissen zou veroorzaken, maar behalve spierpijn heeft dat ook niet veel opgeleverd. Helaas.......En tot overmaat van ramp heeft die stomme Holter zich vanavond zomaar vanzelf uitgeschakeld en heb ik naar 9 van de 24 uur kunnen registreren!!! Ik was/ben zo vreselijk gefrustreerd!! Dit was zo'n beetje mijn laatste kans om iets van mijn klachten te registreren. En dan mislukt dat op zo’n stomme manier! Ik heb alles al geprobeerd. ECG’s, echo’s, fietstesten, een week met een cardiobeeper gelopen en nu dan een Holter. En dan nog is er niets geregistreerd, terwijl ik normaal bijna elke dag gek wordt van de hartkloppingen en overslagen…...ZUCHT…….

1 positief puntje is er gelukkig in dit alles nog wel: ondanks mijn torenhoge hartslag tijdens het fietsen kreeg ik geen klachten van benauwdheid, pijn op de borst of in de arm. Dus er zijn geen rare dingen aan de hand waarschijnlijk. Geen vernauwingen, infarcten enzovoort. Uiteindelijk zal dus de conclusie van de arts wel zijn dat ik vast hyperventilatie heb, en dat is na die fietstest van vandaag ook niet meer te ontkennen natuurlijk.
Tja, ik moet het er maar mee doen nu. Het is niet anders. Ik heb mijn best gedaan dacht ik zo. Voor de rest is het nu afwachten wat de cardioloog erover te melden heeft.
Maar…..IK BAAL VERSCHRIKKELIJK!!!!! [:](([/:][:](([/:][:](([/:]

Groetjes,
Elise

Hai Elise,

Als ik zo jouw verhaal lees, verbaast het me dat je nog tijd en energie vind om mij op te beuren[:][/:]. Dat vind ik echt super.

Wat een rotdag moet dan voor jouw zijn geweest gisteren, wat er dan ook mis kan gaan, gaat er ook mis dan he[:]:|[/:]. Dan denk ik dan maar weer, dat ik niet mag mopperen, dat het bij mij allemaal wel meevalt, gelukkig.

Dus nou wil ik jouw graag een hart onder de riem steken en je heel veel sterkte en succes toewensen. Dat die test toch maar ooit mag lukken en dat ook jij dan iets meer weet.

Groetjes Kevertje

Hoi Elise,

Wel een verhaal zeg, geen wonder dat het niet lekker gaat. Die testen die zijn me wat. Bij mij heeft het ook nooit wat opgeleverd. Al hebben ze bij het fietsen wel gezien dat ik overslagen had en me hartslag veel te hoog was. Maar die overslagen konden geen kwaad ik kreeg de mededeling: tis heel onhandig en vreselijk vervelend, maar je kan er wel 100 mee worden. Mijn therapeute zei vanmorgen ook nog eens, dat is het meest, lastige symptoom van chronische hyperventilatie/hyperventilatie is. En eigenlijk weten we dat allemaal wel, maar het is zo moeilijk ermee om te gaan he?
Nou je begon dus al niet lekker voor die test. En ik snap dat je wilde dat alles geregistreerd werd. Maar dan nog wil het wel voorkomen dat je dan een dag nergens last van hebt. Maar dat die holter ermee kapt das wel frustrerend. Al met al zou ik ook flink balen en uit mijn doen zijn. Gelukkig kun je hier spuien.
En dan je kindje nog ziek, gaat lekker allemaal, snap heel goed dat je afleiding wilt. Misschien als 'tie even slaapt, lekker lezen, of een warme douche/bad (helpt mij ontzettend goed). Ik ben vandaag voor het eerst sinds donderdag weer op de fiets geweest 2x hele overwinning weer, want ik durfde echt niet bang dat mijn hart het zou begeven. Ik heb ook de hele dag overslagen, nu twee dagen lang, ik word er zo krankjorum van[:][/:] Maargoed, vandaag is gelukt, nu ff elke dag naar buiten en mezelf daarna belonen. Maar na een halfjaar klachten vrij, zit ik nu vreselijk in de put. Maar goed dat ik die klachtenvrije periode heb gehad wil ook zeggen dat ik het niet aan me hart heb. (maar dat wist ik al).

Nou meissie heel veel sterkte!!!

Liefs Carla

Hoi Kevertje en Carla

Bedankt voor jullie reactie! Het was inderdaad een rotdag! Alles zat tegen en dat is erg frustrerend. Erg lief dat jullie me even een beetje opbeuren. Het is heel prettig om te weten dat er mensen meeleven!
Vandaag heb ik het maar een beetje rustig aan gedaan, voor zover dat wil met een ziek kind thuis. Was ook wel nodig hoor, want mijn lijf protesteert nogal. Ik heb de hele dag al zo'n akelig zwaar gevoel op de borst, en van die irritante tintelingen en een doof gevoel in mijn gezicht rond de mond en de neus. Maar wonder boven wonder nog geen overslagen gehad vandaag. Dat begrijp ik dan weer niet. Ach ja, ik heb inderdaad ook al zovaak de opmerking gehad : "mevrouw, u kunt met deze klachten wel 100 jaar worden". Zouden ze zich wel eens afgevraagd hebben of ik dat wel zo leuk vind op deze manier? Ik ben nu 34, dus als daar nog 66 jaar met deze klachten bij moet......[:](([/:]
Nou, dat klinkt weer lekker depri allemaal. Ik kruip zo maar lekker met een mooi boek in mijn bed, misschien leidt dat een beetje af van alle narigheid.
Morgen gaat het vast wel weer wat beter....

Liefs,
Elise