Hoi allemaal,

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik ben sinds 4 februari bezig en heb altijd al het motivatieprobleem gehad. Ik heb nog geen 1 week alle dagen de therapie gedaan. In het weekend sla ik het bijna altijd over, terwijl ik weet dat ik het gewoon moet doen, maar ik kan het gewoon niet. Ik ben er de hele dag mee bezig, ow moet nog 2 therapieen doen, kan nergens van genieten als ik dit nog moet doen. en elke keer zo'n dieptepunt krijgen maakt me zo boos en verdrietig. Tenet deed ik weer een therapie, en kwam niet verder dan 57 seconde terwijl ik week geleden op 107 zat. Ik zit dan dus hele tijd te huilen en ben zo bang dat het mij niet gaat lukken... iedereen doet hier braaf zijn therapietjes elke dag, maar mij lukt dit gewoon niet.. wat moet ik nou?? ik ga sowieso een papier voortaan plakken op mn beeldscherm, zodat ik alleen het knopje zie waar ik op moet klikken als ik begin en eindig met de therapie. Ik ben zo gefocusd op die score dat het de rest van alle trials beinvloed.. ik wil ervan af.. gister was ik jarig en weet er bijna niks meer van, lijkt alsof het een droom was en helemaal niet echt...

Hoi Linda,

Het is ook echt moeilijk vol te houden.
Probeer het anders eens zonder de computer, dat doe ik namelijk.
Het lukt me nl niet om 2x per dag thuis achter de computer te zitten.
De stress dat ik nog moet HyperVennen als ik bv nog iets anders te doen heb ken ik heel erg goed.

Maar nu ga ik gewoon rustig ergens zitten en doe de therapie zonder de score in de gaten te houden. Ik kijk alleen op de kok om de minuut pauze in de gaten te houden.
Als het uitkomt doe ik het op de computer (soms maar 2 of 3x per week) om te zien of ik vooruit ben gegaan.

Probeer toch om in elk geval 1x per dag te oefenen. Het gaat ons echt lukken.

hoi Dames ,

Hier nog eentje , heb het ook even opgegeven , en ik voelde me er ook lekker bij .

Ik kon het ook gewoon niet redden.
Als ik eens een hele dag weg moest , had ik ook die stress van ik moet snel thuis zijn want ik moet HyperVennen.


En dan kun wel zeggen van , doe het dan maar weer de andere dag , maar dat werkt bij mij niet , dat klopt dan weer niet in mijn hoofd.
En dan laat ik het gaan ........dom , dom.

Toch wil ik het wel doen , echt waar, maar ik denk gewoon dat ik het voor mezelf anders moet doen , toch proberen een vaste tijd aan te houden , zo gaat het met eten en bv sporten toch ook , en ander dingen. [:][/:]

Annette

ja daar zit ik ook aan te denken, vaste momenten om die therapie te doen. we moeten het volhouden, want het werkt gewoon echt.. maar ja ik snap ook niet waarom ik het zo verschrikkelijk vind want daarna voel ik me altijd zo goed.. gek hoor..

Ik haat het!!! Ik heb er ook erg veel moeite mee om het vol te houden.. ben al 2 keer gestopt met de therapie. Krijg ook weinig steun van andere om mij heen. Mijn ouders denken bv dat hyperventilatie gewoon overgaat, als je gewoon stopt met zorgen maken etc.. maar volgens mij werkt dat niet..

Hoi Bart,

Jammer dat je ouders het niet begrijpen. Ik herken het wel.
Het is voor mensen die het niet hebben, toch moeilijk te begrijpen als je er wat over vertelt.
Alleen zij die geinteresseerd zijn, kunnen misschien een klein stukje invoelen. Bij mij mijn man, en vriendinnen.
Misschien helpt het, als je vertelt, dat je er niets aan kunt doen, maar dat je ademcentrum opnieuw geprogrammeerd moet worden, en dat het daarom zo belangrijk is om die oefeningen te doen.

Ik heb trouwens de evaluatieversie besteld, ik wil even kijken of dit wat voor mij is. Ik heb al zoveel dingen geprobeerd, je wordt er inderdaad moedeloos van! Ik ben ook wat septisch ingesteld, en wil te snel meer te enthousiast reageren, als ik iets 'ontdek'.

Maar niet opgeven he, als het je lukt, dan gaat een wereld voor je open!!

succes met oefenen,

groetjes, Linde

HyperVen is inderdaad een zware therapie waar je voor gemotiveerd moet zijn om het 4 maanden lang 2 x per dag vol te houden. Toch maken veel mensen de therapie moeilijker dan nodig is. Dat komt omdat men:

a. teveel op de trialscore let
b. zichzelf teveel druk oplegt (prestatiedrang die een kenmerk is van mensen die een hyperventilatie syndroom ontwikkelen)
c. wij vaak te veel andere sores om handen hebben, waardoor de therapie er tussen door moet

Er zijn een aantal gedachtenpatronen die je kunt veranderen waardoor de therapie plotseling een stuk eenvoudiger wordt:

a. De trialscore is niet direct van belang. Ook al heb je een dag of een aantal dagen achter elkaar met een significant lagere score is dat niet relevant. Let niet op de scores van trials maar op het verloop van de totaalgrafiek. Die geeft namelijk aan hoe de instelling van het ademcentrum geleidelijk aan verandert
b. de therapie moet geen absolute must zijn waar je geen enkele keer van mag overslaan. Het is namelijk zo dat als de grens van het ademcentrum iets is verlegd, het ademcentrum er alles aan zal doen om die nieuwe waarde vast te houden. Dus als je een keer overslaat is dat echt niet erg. Probeer natuurlijk wel om de therapie 2x per dag te blijven doen.
c. inderdaad hebben wij het allemaal heel erg druk, en dat houdt in dat er voor de therapie niet veel tijd overblijft. Maar als je twee keer per dag therapie doet, kost je dat ongeveer een uur per dag. Dat lijkt veel maar in feite is dat een uur voor jezelf. Een uur waar je echt eens voor jezelf iets kunt doen. Veel mensen doen meditatie of gaan een uurtje TV kijken om te ontspannen. Gun jezelf dat uurtje ontspanning (van de therapie gaat namelijk ook een ontspannende werking uit, vermits je jezelf niet onder druk zet natuurlijk).

+ - + - +

De volgende gedachtengang heeft voor mij de therapie veel gemakkelijker gemaakt:

Denk eens aan een parelvisser. Deze mensen duiken onder water om parels te zoeken. In het begin kunnen ze ongeveer 1 minuut onder water zwemmen. Na een paar maanden is dat opgelopen tot zo'n 4 a 5 minuten... Deze mensen doen dezelfde therapie alleen zonder enige vorm van druk. De duiker zal zichzelf nooit een score opleggen of zichzelf dwingen om te duiken. Door de relaxte manier van benaderen ("als ik benauwd gevoel ervaar zwem ik gewoon naar boven om lucht te halen", gaat de tolerantie van hun ademcentrum met sprongen omhoog. Het is de kunst om de therapie met een dergelijke attitude te doen. Geen druk maar rustig volhouden totdat het niet meer gaat. Dan rustig uitblazen om nog even te rekken en als het echt niet meer gaat, rustig beginnen met inademen.

+ - + - +

Het is onze prestatiedwang enerzijds, en ons verlangen om zo snel mogelijk beter te worden anderzijds, waardoor we de therapie veel moeilijker maken dan hij hoeft te zijn. Probeer om je gedachtenpatroon te verleggen naar die van die parelvisser. "Ik ga gewoon rustig de therapie doen, ik zie het als een uurtje ontspanning voor mezelf, en in de grafiek zie ik dan het resultaat wel"...

Met deze benadering kon ik zelf de therapie veel makkelijker volhouden omdat het geforceerde karakter er van af was!

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.