Hoi iedereen,

Ik vraag me af of het mogelijk is om verborgen hyperventilatie te hebben? Ik kom namelijk van de longarts af n.a.v. een heel onderzoek naar hyperventilatie en hij zegt dat hij niet kan vaststellen dat ik het heb. Het ZOU kunnen, maar het is niet overduidelijk zo. Mijn zuurstof komt heel mooi op alle plaatsen in mijn lichaam terecht, mijn hart pompt goed, onder spanning blijven mijn koolstofdioxidewaarden goed op peil en mijn bloed vertoonde ook geen rare dingen (ze namen steeds bloed af uit de polsslagader). Kortom: NIETS wijst uit dat ik inderdaad chronische hyperventilatie heb, ook twee verschillende provocatietesten niet.

Aan de andere kant heb ik wel alle verschijnselen volgens mij en kunnen ze in het ziekenhuis geen enkele ANDERE verklaring vinden voor mijn duizeligheid. Toch chronische hyperventilatie dan? Het rare is dat mijn grafiek to-taal niet stijgt. Er gebeurt niks, ook niet met 2x oefenen. Hooguit gaat 'ie een keer een pietsje omhoog, maar dat is te verwaarlozen. Mijn klachten gaan ook op en neer, toevallig had ik de laatste dagen niet zo'n last...Mijn hartslag en bloeddruk, allemaal okay. Om maar niet te spreken van mijn ademhaling, zo rustig als wat en ik adem (door HyperVen) ook niet meer heel veel. Maar de klachten zijn er nog!

Kan het zijn dat hyperventilatie gewoon een gemene niet te traceren ziekte is? Dat alle testen aantonen dat er niets is, zelfs niet overduidelijk chronische hyperventilatie, terwijl ik het TOCH heb? Ik weet niet wat ik nu moet doen hoor: oefenen of niet? Ik vind het niet erg om te oefenen, maar ik weet niet eens zeker of het wel zin heeft gezien mijn gezonde lichaam? WIE HEEFT ER EEN ANTWOORD?

Groetjes van Rainbow die er niks meer van snapt [:]?[/:]

ha die rainbow,

ik kan je twijfels niet wegnemen maar wil er toch wel wat over zeggen.

Ten eerste vraag ik me af of de longarts weet dat je HyperVent en zo ja of hij zich dan realiseert wat de methode precies inhoudt.
Doordat je de oefeningen doet zullen de meetbare symptomen namelijk verdwijnen, ik bedoel, door al je vlijtig oefenen zijn je buffers en co2 niveau's al weer aardig op peil gekomen.

ik heb destijds bloedtesten gehad (op buffer) en de gelijk de eerste was goed, de ondergrens van normaal zei de huisarts , dus volgens hem geen hyperventilatie maar ik ben rustig door gegaan met oefenen want ik had zelf ervaren dat het beter met me begon te gaan. Later hebben we de test nog enekele malen herhaalt en de bufferwaarde is inderdaad gestegen (yes....)

waar jij het meest mee zit is die nare duizeligheid.
Ik kan je vertellen dat ik na 8 maanden behoorlijk consequent oefenen nog steeds last had van duizeligheid. Niet meer zo erg, niet meer steeds maar het kon zomaar weer opkomen. Ik ben nu alweer een hele tijd opgehouden met de oefeningen ( ik schat zo'n anderhalf jaar ofzo) en ik heb nog steeds , soms, duizeligheid. Niet zo hevig als destijds, ook altijd betrekkelijk kortdurend.
Ik word er ook allang niet meer bang van, het zal wel ergens door komen en het gaat door de maanden/jaren heen toch wel steeds beter.
Ik merk dat ik last heb van duizeligheid als ik teveel stress heb , bv na een tentamen, dan heb ik echt keihard en geconcentreerd twee uur zitten pennen. Dit is dan geen stress in de zin van : help ik vind het eng, of help ik vind dit te moeilijk, of help ik kan dit niet. maar gewoon de spanning die veroorzaken/'>oorzaakt wordt door heel ingespannnen bezig te zijn.

Ook last van duizeligheid wanneer ik ultiem aan het ontspannen ben.

Doordat ik al zoveel verder ben in het proces kan ik deze dingen nu wat beter uit elkaar houden, ik weet nog goed dat ik er destijds helemaal compleet wanhopig van werd. En het leek maar nooit over te gaan.

Maar het gaat heel langzaam wel over, misschien moet je juist het feit dat het lichamelijk niet meer aangetoond kan worden wel zien als een heel goede stap. Ik kan me namelijk uit je mails van destijds herinneren dat je toen veel meer klachten en angsten had.

wellicht zit ik ernaast hoor maar zo komt het op me over. Beter worden van zoiets kost gewoon tijd, ik dacht destijds ook, even vier maandjes oefenen en ik ben weer boven jan. Nou, dat heeft voor mij ook niet zo snel gewerkt, maar wel gewerkt.

He meis, niet wanhopen. het kost tijd maar je komt er heus wel.
wees lief voor jezelf,
Janne

Heej Rainbow,

Als ik naar jouw verhaal kijk dan reflecteer ik dat op mijn eigen situatie:

Ik heb nooit een test gedaan om vast te stellen dat ik chronische hyperventilatie heb; geen provocatie, ecg, etc. Er zijn 2 mensen in de medische wereld geweest die dat vermoeden hadden. Aan de hand van die toezeggingen ben ik chronische hyperventilatie verder gaan uitzoeken.

Daarnaast heb ik voor mezelf het gevoel dat ik niet of nauwelijks snel adem, wel oppervlakkig en soms tot regelmatig diepe ademhalingen. Ik heb weleens de term hypoventilatie (te weinig ademhalen) voorbij zien komen, misschien dat ik dat wel heb.

In elk geval, door op deze site terecht te zijn gekomen ging er een wereld van herkenning voor mij open. De klachten die men beschreef had ik ook en ik was niet iemand die zich “aanstelde”.. Uiteindelijk bestelde ik het programma omdat ik het vermoeden had dat dit mij wél ging helpen, in tegenstelling tot allerlei andere “hulpmiddeltjes”. Nu kan ik zeggen dat het programma een positieve uitwerking heeft op mijn gemoedstoestand. Ik ben er nog niet voor 100%, maar ik ben al wel heel ver en heb het idee dat ik “alleen” de angstige en paniekerige gedachten te boven moet komen op bepaalde momenten.

Met andere woorden, ik heb net als jij ook nooit een bevestiging gehad. Wellicht zouden ze tegen mij hetzelfde zeggen in het ziekenhuis. Toch heb ik vertrouwen in wat ik doe. En hou vast aan die gedachte. Je merkt zelf dat je je de laatste tijd beter voelt, dus waarom zou je het programma in twijfel trekken als je het gevoel hebt dat het je helpt.

Ik hoop dat je hier wat mee kan!!

Groet Joy

Ik kan me bij bovenstaande reacties helemaal aansluiten.

Nu je helemaal binnenstebuiten bent gekeerd in het ziekenhuis en er niets verontrustends is uitgekomen, is het misschien goed om dat traject af te sluiten en je helemaal op jezelf te richten. Je hoeft je nu immers niet meer druk te maken over enge ziektes.
De rode draad door al je berichten heen is steeds dat je vertrouwen hebt in HyperVen. Blijkbaar vertelt je intuitie je dat HyperVen goed voor jou is; ga er dan maar van uit dat dat ook zo is. Lekker naar jezelf luisteren [:][/:]. In feite doe je dat ook wel, maar ik heb het idee dat je nog vrij vaak je eigen gevoel wegredeneert. Niet doen hoor, want je gevoel is je beste raadgever, vertrouw erop!

Net als bij Joy is ook bij mij nooit getest of ik chronische hyperventilatie heb. Na mijn jarenlange rondgang langs specialisten en therapeuten (waar niet veel uit kwam) had ik er helemaal geen behoefte meer aan om nóg weer iets te laten onderzoeken. Toen ik enkele maanden geleden voor het eerst deze site bezocht herkende ik in een klap alle symptomen. Dat was voor mij bewijs genoeg dat ik met HyperVen moest starten. En echt, hoewel ook ik er nog lang niet ben, merk ik echt dat het 'iets' doet met me. Ik kan soms niet eens precies de vinger erop leggen wát het is, maar op de een of andere manier voel ik me beter, rustiger. Ik heb gewoon heel sterk intuitief het gevoel dat dit goed voor mij is.

Ik hoop dat je de moed vindt om op je eigen gevoel te gaan vertrouwen, dan weet ik zeker dat het hoe dan ook goed gaat komen [:](Y)[/:]! Sterkte!

Groetjes, Marja

ik heb het nooit echt laten onderzoeken. wel mijn ademhalingen per minuut laten meten en dat was 22. Dat is natuurlijk veel te hoog. Als ik mijn klachten bekijk, zijn die precies aansluitend aan chronische hyperventilatie, maar een onderzoek in het ziekenhuis heb ik nooit gehad.

Hoi!

Bedankt voor jullie fijne reacties! Ik voel inderdaad zelf wel aan dat mijn klachten komen door de chronische hyperventilatie, maar ik vroeg me af of dat inderdaad niet altijd aantoonbaar is. Nou, dat blijkt dus! Ik zou eigenlijk nog naar een cardio- en een neuroloog moeten, maar ik weet gewoon dat dat geen zin heeft. Ik heb gewoon chronische hyperventilatie en ach, misschien is dat wel een stuk beter dan een échte ziekte? Hoewel dit niet alles is. Vandaag werd ik heel beroerd in een winkel toen ik stond af te rekenen. Duizelig, misselijk...typisch hyperventilatie. Die kerel was nog traag ook...natuurlijk! Thuis kreeg ik ook nog een compleet onterecht aanmaning, waar ik boos om werd en daardoor echt dizzy werd. Typisch chronische hyperventilatie! Ook dát is spanning natuurlijk!

Ik weet nou eigenlijk niet wat ik precies wil zeggen...[:][/:] Oh ja, dat ik blij ben met jullie reacties en dat ik niet de enige ben waar haar lijf de medici op get verkeerde ben zet! Ik blijf gewoon HyperVennen, want wat ik ook heb geprobeerd (en dat is veel!) daarin heb ik het meeste vertrouwen!

We gaan ervoor he! Wij worden ook beter, hoe klein de stapjes soms ook zijn die we zetten. En hoe ongrijpbaar onze klachten voor de heren en dames medici ook mogen zijn!

Rainbow

[:](Y)[/:][:](Y)[/:][:](Y)[/:][:](Y)[/:][:](Y)[/:][:])[/:]

That's the spirit Rainbow!

Groetjes, Marja