Hoi, mijn naam is Brigitte, en ik heb al járen last van allemaal verschillende soorten klachten, waarvan de ergste twee jammer genoeg ook maken dat ik al bijna 10 jaar zo'n beetje aan huis gebonden ben, en dus niet eens naar de huisarts kan voor onderzoeken, laat staan naar een ziekenhuis ofzo, waar je, als ik lees wat hier bij HyperVen geschreven staat, een echte test kunt doen om te zien of je echt chronische hyperventilatie hebt ja of nee.

Pas gisteren, toen ik op internet rondkeek, ontdekte ik toevallig een verwijzing naar HyperVen. Daarvoor had ik nog nooit zelfs maar van een chronische vorm van hyperventilatie gehóórd, laat staan dat ik ooit dacht daar zelf aan te lijden. Maar nadat ik met stijgende verbazing (en eerlijk gezegd in tranen) de HyperVen-site doorlas, was het alsof ik een uitgebreide handleiding van MEZELF en zo goed als AL mijn kwalen aan het lezen was, geschreven door mensen die ook eindelijk ECHT wisten waar ze het over hadden ! ! Vandaar dat ik meteen een gebruikersnaam en wachtwoord voor dit forum aan heb gevraagd, zodat ik om raad kan vragen aan die mensen die er gewoon het allermeest vanaf weten... Jullie dus.

Sorry alvast, want ik weet van mezelf dat ik VEEL schrijf altijd. [:]Tja[/:]

Bij mij begon het met lichte duizelingen, die echter alsmaar erger werden, en alsmaar vaker voorkwamen. Ik hield van het autorijden, maar op een gegeven moment werd ik telkens zó enorm angstig van die duizelaanvallen, helemaal als die onder het rijden voorkwamen, dat ik uiteindelijk de auto niet meer in durfde, gewoon omdat ik bang was dat die rare duizelingen en 'aanvallen' (ik had toen nog geen idee wat het was, maar was bang dat ik het zwaar aan mijn hart had) ooit een hartaanval zouden worden. Ik was als de dood dat ik dan andere mensen met me mee zou slepen in de dood, dus was ik al heel erg bang op het laatst om de auto in te gaan. En de aanvallen kwamen alsmaar vaker, ook in winkels, in de bieb, en uiteindelijk ook meerdere keren per dag op het werk, waar ik me dan helemaal in paniek in de toiletten verstopte omdat ik het idee niet kon verdragen dat iemand zou merken dat er iets fout zat met me, en dan een dokter erbij zou roepen, of nóg erger naar mijn idee: me naar het ziekenhuis zou laten brengen.
Ik werd er heel erg goed in om uitvluchten te verzinnen om nergens meer heen te hoeven. Ik raakte één baan kwijt omdat ik te vaak thuisbleef als ik mezelf er met geen mogelijkheid meer toe kon krijgen er te komen, want tegen die tijd kon (durfde) ik ook al niet meer met de bus. En nog een baan. En nog één, waarop ik na járen ertegen vechten dan uiteindelijk toe moest geven dat er echt iets heel ergs met me aan de hand was, en ik dan toch, na ongeveer 22 jaar geen dokter meer gezien te hebben, mijn huisarts maar opbelde om in tranen te zeggen dat ik niet meer naar buiten durfde te gaan, zelfs al had ik soms wel een week of twee niets meer te eten in huis dan wat bouillonblokjes en rijst.
Zijn ogenblikkelijke reactie was dat ik agorafobie had, met een paniekstoornis. Straatvrees dus ! ! Tot dan had ik er geen ogenblik zelfs maar aan gedácht dat het iets dergelijks kon zijn en ik wist er dan ook bar weinig vanaf. Het was wel een enorme opluchting dat hij ook meteen zei dát ik het niet aan mijn hart had, en dát ik niet bezig was gek te worden ofzo, maar dat hij me een pilletje voor zou schrijven, en dan was het met een paar maandjes helemaal weg ! !
Het was dat hij nét niet "Tut tut, zoet maar meisje" tegen me zei, maar ik was veel te overstuur om aan zijn woorden te twijfelen, en was overgelukkig dat mijn lijdensweg dus blijkbaar zo gemakkelijk te verhelpen was ! !
Hij stuurde met de post een doosje anti-depressiva, zonder me ooit zelfs maar gezien te hebben dus, met de opdracht die netjes in te nemen, zelfs al had ik hem inmiddels uitgelegd dat ik alle medicijnen nogal eng vind, omdat ik van kleins af aan aan heb moeten zien hoe eerst mijn moeder, en later mijn vader door een onkundige dokter zonder enige uitleg of zelfs maar waarschuwing of onderzoek aan zware kalmeringsmiddelen verslaafd waren geraakt omdat die man ze ook alsmaar zonder enig onderzoek naar hun eigenlijke klachten (veelal buikpijn, wat bij beiden later alvleesklierkanker bleek te zijn waar ze aan zijn overleden) in potten tot 500 stuks tegelijk meegaf, waar ze ook voor kwamen dus.
En die mensen hadden geen idee dat ze er verslaafd aan konden raken dus, wat wel gebeurde natuurlijk.
Dus neem ik zelfs met grote tegenzin een halve paracetamol in als ik hele erge hoofdpijn heb ofzo, en als het écht niet anders meer kan ook een wat zwaardere spierontspanner-ontstekingsremmer-pijnstiller die ik eigenlijk dagelijks in behoor te nemen wegens voortschrijdende artrose in de nek en rug enzo (een in onze familie erfelijke vorm van slijtage die ik al van jonge leeftijd af heb, net als mijn vader die had), die vaak voor erge pijn en heel veel ongemak zorgt, gewoon omdat ik me amper meer kan bewegen als het echt opspeelt.
Ook heb ik later nog een hernia in de onderrug gekregen, waar ik soms een paar dagen tot een week mee op bed lig omdat ik dan bijna niet meer overeind kan komen.

Het heeft járen geduurd, met alsmaar andere soorten anti-depressiva, waarvan sommige echt met verschrikkelijke bijwerkingen die haast erger waren dan de oorspronkelijke klachten, die er ook nog eens NIET door verdwenen..., tot ik eindelijk de moed had om te zeggen dat ik die rotpillen niet meer wilde slikken. En toen..., bleek ik dus tot mijn grote woede TOCH verslaafd te zijn geraakt, want het heeft meer dan EEN JAAR geduurd voor de ergste afkickverschijnselen weggingen nadat ik heel langzaam met die pillen gestopt was zoals het hoorde. Bleek dus dat dokters iets héél anders onder 'verslaafd zijn' verstaan dan normale mensen... Deed mijn al zeer beperkte vertrouwen in dokters dus ook niet bepaald goed ! !

Maar in de loop van de jaren heb ik alsmaar méér klachten gekregen, die ik eerst aan de versleten nek weet, of aan de paniek, of aan de hernia, maar die toch eigenlijk bij niets daarvan past.

Ik heb nu ook ongeveer sinds 10 maanden online therapie bij Interapy voor de straatvrees en paniekaanvallen, en dat heeft een beetje geholpen, maar niet voldoende. Voordien kwam ik misschien eens in de week zo'n 10 minuten buiten, nu red ik dat soms per dag, dus dat is wel een verbetering, maar niet genoeg om weer een enigszins normaal leven te hebben natuurlijk.
Helemaal niet nu ik alsmaar vaker bij het minste of geringste buiten adem ben en overal spierpijnen krijg na gewone, lichte inspanning enzo.
Ik merk ook dat ik me alsmaar suffer en duffer voel, dóódmoe de hele tijd en toch niet goed kunnen slapen, ik kan me niet meer concentreren, heb ook nog vaak last van mijn buik gekregen wat volgens eigen zoektochten op internet duidt op SDS (Spastische Darm Syndroom wat ook bij ons in de familie blijkt te zitten, kwam ik toen pas achter) met alle daarbij behorende pijnen enzo, en... niet zo heel erg verbazend na dit alles waarschijnlijk, ben ik ook al heel lang (vaak héél erg) depressief.

Het begon volgens mij allemaal na de dood van mijn moeder toen ik net 16 was geworden. Tien jaar later overleed ook mijn vader, waar ik voor had gezorgd, en nog eens zo'n 6 jaar later overleed ook mijn oudste broer aan dezelfde alvleesklierkanker. Al mijn broers en zussen, en ikzelf, lopen dan ook grote kans daar ook aan te zullen overlijden, iets waar ik me ook heel veel zorgen om maak met al die pijnen natuurlijk, wat verergert door de wetenschap dat ik er niet eens mee naar de dokter kan gaan, wát het ook is, want dat is juist één van mijn grootste angsten: dokters en het ziekenhuis. Dat ben ik door de therapie in ieder geval al wel te weten gekomen dus. Ik blijk minder bang te zijn om aan iets heelbaars dood te zullen gaan in mijn eentje in huis, dan dat ik voor dokters en onderzoeken enzo ben. Fijn hoor... [:](([/:]

Na zoveel jaren in huis opgesloten te hebben gezeten heb ik geen vrienden meer over. De één na de ander viel in de loop van de tijd weg. Ik heb zelfs geen goede kennissen, of buren die me met dingen willen helpen. Mijn oudste broer was de enige waar ik veel kontakt mee had, hij woonde naast me, en het heeft jaren geduurd voor ik weer enigszins het kontakt met de jongste zus boven mij (ik ben een nakomelingetje) op had gebouwd via telefoon, later ook via de pc enzo. Zij en haar familie zijn de enige mensen waar ik dus soms mee praat, maar er gaan echt wéken voorbij zonder dat ik iemand zie.
Eens in de twee weken komt er een paar minuten een bezorger van Albert aan huis, waar ik dus mijn boodschappen kan doen sinds ik een pc kocht, een jaar of 3 geleden, en that's it...
Een kapper of tandarts ofzo heb ik al in geen járen gezien natuurlijk, en ook dat geeft veel angst en stress allemaal.

En het ergste van alles is misschien nog wel dat ik ook pas sinds de therapie van mezelf weet dat ik een ontzettende controlefreak blijk te zijn, een perfectionist, die alles altijd ZELF wil kunnen doen. Wat ik dus met heel veel dingen juist niet meer kan ! ! Ik vind het verschrikkelijk om van anderen afhankelijk te zijn, voor wat dan ook. IK was het vroeger altijd die voor anderen zorgde (moeder, vader, oudste broer enzo), en het idee dat ik anderen met mijn problemen lastig zou moeten vallen, dat maakt me bijna lichamelijk ziek ! !

O ja, er is wel iets positiefs en fijns in mijn leven hoor... Sammy, mijn schat van een rossig-oranje kater waar ik helemaal GEK op ben [:][/:]

Nou..., voor diegenen die mijn relaas tot hier vol hebben gehouden: [:](Y)[/:] en ik hoop dat jullie er een beetje wijs uit zijn geworden, want ik weet dat ik een nogal vreemd leven heb gehad tot nu toe, en ik heb heel veel dingen weg moeten laten en in moeten korten, geloof het of niet, haha...

Maar ik hoop dus dat iemand van jullie iets in mijn verhaal herkent waardoor ik wat meer zekerheid kan krijgen of (veel van) mijn kwalen en kwaaltjes volgens jullie door chronische hyperventilatie veroorzaken/'>oorzaakt kan zijn, en of het voor mij echt nut heeft om de cd-rom te gaan bestellen of niet.

Alvast bedankt, groetjes,
Brigitte

Hoi Brigitte

Heb je hele verhaal gelezen, je kan nooit te veel schrijven hoor.
Ik ga niet op elk detail in want als ik het lees, krijg ik een knoop in mijn maag,
wat een gevecht om zo te moeten leven en wat heb jij veel voor je kiezen gehad en nog..
Ik herken er in zo verre iets in, dat ik ook een tijd nauwelijks naar buiten kon vanwege de klachten en hoe klein je wereld dan wordt.

Of HyperVen wat voor jou is? Ik laat het antwoord maar aan Rob of Hester over, de specialisten op gebied van HyperVen.
Ik zat wel te denken, dat er bij jou eigenlijk iemand (hulpverlener) thuis zou moeten komen omdat je de deur niet uit kan.
Het enige wat ik nu kan bedenken, omdat ik dat ook ooit op Internet heb gelezen is, contact opnemen met "Maatkracht" www.maatkracht.com
Je kan mailen of bellen naar Maatkracht. Ik las daar namelijk dat in uitzonderlijke gevallen
ze ook thuis bij je willen komen. Je moet maar even lezen op die site of het je wat lijkt.
Je hoeft niet alles zelf te doen hoor, je hebt hulp nodig om hier uit te kunnen komen.

Wens je heel veel sterkte en vooral iemand die je kan helpen om je leven weer op de rit te krijgen.

Groetjes Vlinder

Hallo Brigitte,

Jeetje..wat een verhaal,misschien lucht het al een klein beetje op dat je het hier opgeschreven hebt?

Net als Vlinder , denk ik dat je hulp nodig hebt om hier uit te komen, misschien icm. HyperVen. En het is niet makkelijk om hulp te vragen, of hulp te vinden, maar misschien is er een therapeut heel dicht bij je in de buurt of iemand die bij je thuis wil komen.

In ieder geval wens ik je veel succes en sterkte !!

groetjes Marjolein

Beste Vlinder en Marjolein,

Bedankt voor jullie snelle en aardige reakties ! !

Het was idd een echte opluchting mijn verhaal eens op deze manier kwijt te kunnen bij mensen die het/mij misschien een beetje kunnen snappen. Het valt niet mee als je zo alleen (gelukkig heb ik me nooit echt eenzaam gevoeld) in het leven staat, en dan ook nog zoveel te verwerken krijgt, niet dan.

Ik héb nu wel enige hulp hoor, gelukkig ! ! Ik heb er wel járen om moeten zeuren bij mijn huisarts, die alleen maar in pillen voorschrijven gelooft terwijl de man me nog nooit zelfs maar GEZIEN heeft, dus hij wilde niet eens een verwijskaart geven toen ik zelf dan iemand vond die me wél kon helpen. Therapie met een psycholoog enzo vindt hij maar flauwekul.

Pas toen ik een paar jaar geleden voor het eerst een pc kon kopen én leren bedienen, haha..., en dus plotseling heel de internetwereld voor mij openging, was dat op heel veel manieren een echte opluchting en hulp. Nu kon ik ZELF op zoek gaan en was ik niet meer zo volledig van deze onwillige, onwetende dokter afhankelijk, snap je.
Het duurde wel lang (ik had dan ook géén idee waar ik zoeken moest in het begin), maar uiteindelijk vond ik dan tóch wat volgens mijn huisarts dus helemaal niet zou bestaan: psychologische hulp via internet ! ! Dat was, en is voor mij natuurlijk nog de enige mogelijkheid, want ze komen niet zo snel thuis hoor. Daar ben ik natuurlijk eerst achteraan gegaan, maar heb niets gevonden. Zelfs de hulpverleners van maatschappelijk werk willen niet eens thuiskomen. Niemand lijkt te willen geloven dat iemand zo lang zo volkomen van alles en iedereen afgesloten kan leven, en nemen me niet erg serieus als ik dat probeer uit te leggen en vertel dat ik ook met veel praktische zaken soms zit, gewoon omdat ik nergens héén of achterheen kan dus.
Alleen het feit dat ik ondanks alles toch best wel over énige intelligentie beschik [:])[/:] heeft ervoor gezorgd dat ik het nog nét heb gered al die tijd in mijn eentje, gewoon omdat ik dus ook best wel goed ben in het zoeken van oplossingen voor problemen. Praktische problemen dan wel...

De mensen van Interapy (therapie via internet dus) hebben me al heel veel geholpen, vooral ook om mezelf eerst eens wat beter te leren kennen, en mijn angsten te onderkennen en begrijpen. Dat is al heel wat als je met zoveel dingen in de knoop zit dat je zelf echt geen idee meer hebt waar je het zoeken moet hoor.
Met behulp van Marike, mijn therapeute, heb ik in de afgelopen 10 maanden heel veel geleerd, én heel veel geschreven [:][/:] want ik had nog nooit iemand gehad aan wie ik zulke intieme dingen over mezelf kon vertellen. Nu moést ik wel, en ik merkte dat het schrijven (te véél dus zelfs vaak, haha...) me best goed afging, zelfs over zulke dingen dus, terwijl ik altijd een heel gesloten iemand ben geweest die altijd alles ZELF in de hand wilde hebben enzo.
Maar een dergelijke therapie op afstand is natuurlijk alleen nog maar een begin. Daar zijn mijn problemen te omvangrijk voor en daarvoor duren ze al te lang, dus zij kunnen me maar tot een bepaalde hoogte helpen. Ook omdat hun therapie normaliter eigenlijk maar zo'n 6 tot hooguit 8 maanden duurt, en voor mij máken ze dus al een uitzondering door het zoveel langer te laten duren, gewoon omdat ik met zoveel, en veel verschillende problemen zit.

Ten minste..., vroeger dácht ik dat al die dingen afzonderlijke problemen waren, maar als de theorie achter HyperVen een beetje klopt, zou het dus ook wel eens zo kunnen zijn dat het meeste met elkaar samenhangt doordat het een lichamelijke oorspronkelijke oorzaken/'>oorzaak heeft die het allemaal in gang heeft gezet, en het één het ander heeft veroorzaken/'>oorzaakt en/of verergerd, doordat ik dus misschien chronische hyperventilatie heb. En DAT zou dus een ENORM verschil voor mij kunnen maken, want dan zou ik allereerst ook die lichamelijke oorzaken/'>oorzaak aan kunnen pakken, waarna de verdere problemen, zoals de straatvrees e.d., ook veel beter hanteerbaar zouden worden, volgens wat zij op de site schrijven. Het duurt wel allemaal lang, maar ja, ik zit hier nu in totaal al zo'n 30 jaar mee (ik ben nu 45) waarvan de laatste 10 jaar echt zo ernstig, dus ik wil ALLES wel proberen als het ook maar de mogelijkheid biedt dat het een beetje helpt.

Ik ben geen held op internet, ook nu nog niet, en ben eerlijk gezegd al blij als ik mijn pc goed en wel aan en uit kan zetten [:][/:] dus het is voor mij heel wat dat ik nu deze site en dit forum ontdekt heb. Dit is voor het eerst dat ik, na mijn therapeute dus, mijn verhaal met iemand kan delen op deze manier, en alleen al door alle andere berichten hier te lezen heb ik al heel veel ontdekt en geleerd wat mij verder zou kunnen helpen.
Zoals het feit dat de hele erge schouder- en nekpijn die ik vaak heb (soort spierpijn dacht ik dus altijd, en weet het aan de versleten nek), die dan omhoog gaat tot ik er hele vervelende hoofdpijn van krijg, dat die dus misschien van stress en verzuring van de spieren kan komen..., dat maakt zelfs nú al een heel verschil heb ik gemerkt. Gewoon doordat ik er ineens heel anders tegenaan kijk, en in de afgelopen dagen heb geprobeerd daar gericht ontspanningsoefeningen voor te doen. En... DAT HELPT ! ! ! ! ! Alleen daarmee kan ik mijn geluk al niet op [:][/:] want dat heeft er de afgelopen twee dagen óók al voor gezorgd dat ik ook veel beter en langer naar buiten blijk te kunnen gaan voor ik last van paniekaanvallen krijg ! ! Dus wie weet wat die echte ademhalingsoefeningen van HyperVen voor me zou kunnen doen als ik me daar echt goed voor inzet ook, náást de gewone therapie van Interapy dus.

Ik ben ook erg blij met je tip over dat www.maatkracht.com, Vlinder, en ga dat zeker ook onderzoeken. Ik kan echt álle hulp gebruiken die ik maar kan vinden ten slotte ! !

Nogmaals bedankt voor jullie reaktie. Het helpt. [:](Y)[/:]

Groetjes, Brigitte

hoi brigitte,

Joh, wat een verhaal!! ben het net vlinder eens, dat je verhaal nooit te lang kan zijn hoor, schrijf lekker van je af hier!!
Ik denk dat je sowieso de HyperVen moet gaan doen, naast je therapie. Dta kan geen kwaad, en ik doe het nu 1 maand, en merk absoluut vooru8tgang!! de aanvallen worden minder, echt waar; bij jou zal het wllicht langer duren, omdat je al langer last hebt, maar gun je de tijd ervoor.

Ik weet niet of je nog steeds AD medicijnen slikt? Ik wilde zelf ook geen AD medicijnen, en ben nu st janskruid aan het slikken, en dat bevalt er goed. Alleen mag je dit niet slikken als je ook AD medicijnen gebruikt. Ik wordt er rustiger van en ook minder angstig.

de huisartsen kunnen weinig lijkt wel met de chronische hyperventilatie, mijn ervaring is ook niet zo ermee hoor, ook ik heb alles zelf moeten ontdekken helaas. Ik ben wel van plan om mijn huisarts te laten weten over HyperVennen, in de hoop dat de patienten na mij hier baat bij hebebn.

Heel veel sterkte met alles, weet dat je niet alleen bent hierin, en dat er heel veel mede lotgenoten zijn !!Ik vond de herkenning erg fijn, eindelijk de bevestiging dat het nietaan mij ligt. Voor mensen die het niet hebben is het zo niet voor te stellen hoe het is!!

Hoi Suzanne

Heb aan mijn huisarts ook gesproken over HyperVennen. Hij had er nog nooit over gehoord en volgens hem kon dat ook niet gaan werken.
Niet echt motiverend, maar aangezien heel veel huisartsen niks weten over alternatieve therapie en ook eigenlijk weinig over chronische hyperventilatie, maakte dat mij niet uit.
Ik begrijp alleen niet dat als HyperVennen het enige is wat zou kunnen helpen, dat er
dan geen onderzoek naar wordt gedaan.
Ben benieuwd wat jouw huisarts er van vindt.
Fijn dat bij jou de st. janskruid goed helpt.
Ik heb nog niet terug gekeken in het archief of jij erge chronische hyperventilatie klachten had, want "ze"
zeggen dat St.Janskruid alleen helpt als je lichte klachten hebt.

Hoi Briggitte

Lekker blijven schrijven als dat helpt. Mijn antwoorden zijn alleen een stukje korter
want het kost moeite om me te concentreren met die watten in mijn hoofd.
Fijn dat je een paar jaar geleden Internet hebt ontdekt en volgens mij kan je er al best goed mee uit de voeten. Goed dat je nu ook ontspanningsoefeningen doet.
Ga er lekker mee door, want er is toch al wat vooruitgang. goed hoor!
Ik heb een tijdje geleden van iemand een mp3 speler gekregen en toen oefeningen gezocht op het Internet die ik kon downloaden en erop zetten.
Dus kan in bed liggen met de oortelefoon op mijn oren en luisteren naar een stem, dan kan ik me beter concentreren en dus ontspannen.

Benieuwd of je gaat HyperVennen? Je kan ook mailen naar HyperVen als je nog twijfelt,
maar dat heb je misschien al wel gelezen.
Verder vind ik dat je toch positief overkomt ondanks alles.

Groetjes en sterkte

Vlinder

Hoi Suzanne en Vlinder,

Bedankt (weer) voor jullie erg aardige reakties. Wat een beetje medeleven al niet voor een mens kan doen hè? Want het is echt wonderbaarlijk hoe goed het voelt om met mensen te kunnen praten/schrijven die zelf ook écht weten hoe moeilijk bepaalde zaken kunnen zijn als je zoveel verschillende klachten hebt dat je totaal geen idee meer hebt waar het nu precies allemaal van komt. Die onzekerheid over mijn lichamelijke klachten heeft dan ook zeer zeker de paniekklachten heel erg verergerd volgens mij.

Net als Suzanne ben ik inmiddels tot de conclusie gekomen dat ik het HyperVennen sowieso moet gaan proberen, zelfs al heb ik er nog niet over teruggehoord van mijn therapeute, die er navraag naar zou doen, heeft ze beloofd.
Zelfs al zou het NIET werken, alleen al voor de kléinste kans dat het WEL zou kunnen werken heb ik het er natuurlijk al voor over, zowel het geld als de inzet, want het klinkt niet bepaald gemakkelijk allemaal, die oefeningen van HyperVen zoals ik die lees in de beschrijving ervan en uit de verhalen hier.

Maar zoals Vlinder ook goed op heeft gemerkt, ben ik over het algemeen gelukkig toch nog wel positief ingesteld (anders was ik er misschien ook al lang niet meer geweest...), en is mijn motivatie HEEL erg groot.

Het gaat dan wel moeizaam en langzaam allemaal, met de huisarts die er niks van weet en niet in wat voor therapie dan ook gelooft behalve het slikken van pillen - die ik dus overigens al een jaar of 2,5 niet meer slik nu, waarna het juist weer wat béter met me is gegaan ook - en met het proberen af te komen van de soms echt héle erge paniekaanvallen die ik vaak had, maar toch...
IK heb eindelijk ZELF het heft in handen genomen, iets wat voor mij best heel wat is, en begin nu ook daadwerkelijk te merken DAT ik het er zelf veel beter vanaf breng dan wanneer ik klakkeloos doe wat de huisarts voorschrijft.
Is echt moeilijk hoor, om te aanvaarden dat een 'dokter' ergens zoveel minder van kan weten dan jijzélf ! ! Ten minste, voor mij was dat moeilijk, iets waar ik jaren over gedaan heb voor ik er ook naar durfde te handelen, zelfs al wás mijn vertrouwen in dokters over het algemeen toch al niet zó groot door enkele nogal traumatische ervaringen van vroeger met hen.

Vooral de afgelopen week heb ik bewijs gekregen van het feit dat ik nu toch al VEEL meer kan dan nog maar een jaartje geleden, vóór de therapie bij Interapy dus. Het gaat voor mijn inmiddels uitzonderlijk ongeduldige gevoel [:][/:] zoals gezegd tergend langzaam, de vooruitgang, maar het IS er toch maar, na zoveel frustrerende jaren aanmodderen ! !

Afgelopen zondag, bijvoorbeeld, ben ik - met wat korte pauzes - bijna DRIE UUR lang, voor het eerst in JAREN, in mijn tuin bezig geweest met knap zwaar lichamelijk werk, en dan wel met af en toe een dreigende paniekaanval, maar die heb ik toch mooi weten te voorkomen ! !
En het blijkt ook geen eenmalige uitschieter of uitzondering te zijn, want ook gisteren is me datzelfde WEER gelukt, en deze keer zelfs met minder last nog ! !
Ja..., het enige wat op gaat spelen is mijn versleten nek en gevoelige onderrug (hernia) door het zware werk, haha..., maar van echte paniek ofzo was dus helemaal geen sprake.

Het was echt al héél wat jaartjes geleden dat me zelfs maar iets vergelijkbaars één keertje lukte, en dat was toen ik net aan de AD medicijnen was, die toen in de eerste paar weken tot maanden wel een beetje hielp. Daarna hielp het steeds minder, waarna het naar mijn idee juist weer érger werd, ookal werd de medicatie dan verhoogd enzo, ik reageerde er niet echt meer op, en de paniekaanvallen werden weer net zo erg en kwamen weer net zo snel, zo niet erger en sneller dan vóór ik met AD medicijnen begonnen was ! !

Vroeger was het al heel wat als ik meer dan 10 minuten PER WEEK buiten kon zijn, de laatste maanden lukte me dat meestal al PER DAG, maar nu begint het verschil met vroeger dus toch wel heel erg in de gaten te lopen nu ik twee keer in een week tijd ZO LANG buiten heb kunnen zijn, niet dan [:]TOP[/:]
Jullie kunnen je denk ik niet voorstellen hoe dat voor mij is... Het stormde zondag en het is knap koud natuurlijk, maar ik vond het PRACHTIG en HEERLIJK, hahaha ! !

Toch zijn er nog dagen dat ik moeite moet doen zelfs maar mijn bed uit te willen gaan hoor, want het is en blijft NIET gemakkelijk. Ik moet er keihard voor knokken elke keer weer als ik zelfs mijn gordijnen maar opendoe (vroeger zat ik ALTIJD, dag en nacht, maand na maand met ALLE gordijnen potdicht, nu heb ik ze meestal gewoon open ! ! ), maar ik ben volgens mij, door de therapie van Interapy, in ieder geval niet meer zo bang voor de angst zélf, als jullie begrijpen wat ik bedoel. En dat is echt een héle overwinning, want dan durf je ook al meer natuurlijk. En als er dan toch nog een paniekaanval komt, nou, daar heb je dan meer dan genoeg ervaring mee inmiddels na al die jaren, om nu ook echt te weten en te aanvaarden dat je er zelfs dán nog wel mee om kunt gaan. Dat IS niet het einde van de wereld, bij wijze van spreken, en al is het HEEL erg, zo'n aanval en voelt het op dat moment zelf wél zo aan voor jou, , toch heb ik nu voldoende vertrouwen in mezelf ook, om dat te riskeren zo vaak als het maar nodig is om hier voor eens en voor altijd vanaf te komen.
Liever een paar jaartjes superveel paniekaanvallen met de kans op genezing, dan tientallen jaren met wat minder, maar dan wel opgesloten zitten in je eigen huis, zónder uitzicht op enige verbetering, niet dan?!

Deze merkbare verbeteringen die ik nu ervaar, die maken trouwens juist dat ik ook NOG meer gemotiveerd raak over iets als HyperVen, want nu ik een glimp opvang van hoe het leven OOK kan zijn en zou moéten zijn voor mij, wil ik meer, MEER, MEEEER ! ! ! ! En als HyperVennen me de kans geeft dat het kan helpen, dan doé ik dat.

Dat van die MP3-speler is idd een héél goed idee, Vlinder. En het is idd heel erg fijn te merken dat er lotgenoten zijn die meeleven zoals jij, Suzanne. Bedankt allebei [:](Y)[/:]

Én ik ben blij dat er niemand is die zich er aan blijkt te storen dat ik zo lang van stof ben hoor [:]?[/:]

Groetjes,
Brigitte

He brigitte,

Als je jaren lang je verhaal niet kwijt hebt gekund, dan is het toch logisch dat je er nu alles uitgooit? Je "harde schijf" in je hoofd ziot toch echt een keer vol, en als je alsmaar tegen onbegrip aanloopt, geloof me, ik weet hoe zwaar dat is. En het voordeel van mailen/schrijven, isdat je het zelf ook kunt terug lezen, en dan zie je zelf vaak ook ineens dat er vorouitang in zit. Gewoon lekker blijven doen hoor, dat lucht alleen maar op.

VLINDER/; Ik heb sinds 200 last van chronische hyperventilatie, en op 2 sept ben ik volledig ingetsort, vrij heftig wel. Ik merk dat het stjanskruid me rstiger maakt, vrolijk, ik heb weer zin om dingen te doen, ik ben weer geduldiger, ik ben weer veel meer mijn oude ik geworden. De hyperventilatie gaat er niet mee weg, wel de angstklachten zijn goed als verdwenen. Ik ben nu geduldig aan het HyperVennen, en ben ervan overtuigd dat dat me naar mijn genezing zal helpen, dat en de steun van mijn familie en vrienden.
Min ha zal het ook niet kennen denk ik, maar hij is wel iemand die er voor openstaat ( denk ik). Ik ben er zelf heel erg open in, naar andere mensen toe, in de hoop dat als ik iemand tegenkom ik die ermee kan helpen. Misschien moeten we met zijn allen maar eens de libelle of margroet benaderen, haha, kunnen die er een artikel over schrijven!! het is van de zotte natuurlijk dat artsen je maar laten aanmodderen.

Hoi,

Ik wilde ook nog even reageren op jullie schrijven m.b.t. de huisarts. Mijn huisarts wist ook helemaal geen raad met mijn klachten, zij gooide het op stress en wilde mij doorsturen naar de psych. Ik heb toen al een keertje gezegd: kan het geen chronische hyperventilatie zijn. Daarop was haar antwoord: ik geloof niet in chronische hyperventilatie, dan moet er een chronische stressfactor zijn. Ik antwoordde hierop dat die situatie inderdaad aan de orde was geweest, maar nu absoluut niet meer. Ze geloofde dit gewoon niet. Door dit onbegrip van mijn huisarts raakte ik alleen maar meer in de stress. Gelukkig ben ik er zelf - door de uitleg van HyperVen - achtergekomen wat er met me aan de hand was.
Het lijkt me goed als de huisartsen hier wat beter bekend mee worden! Als ik door HyperVen van mijn klachten afraak, wil ik er serieus wat mee gaan doen om meer bekendheid aan chronische hyperventilatie te geven! Misschien inderdaad de Libelle of Viva of zo benaderen ha ha!!

Groetjes,
Carola

De Libelle heeft al een keer een stukje over HyperVen gepubliceerd, maar dat is inmiddels zo'n drie jaar geleden. Toen waren er nog maar weinig mensen die genezen waren. Inmiddels is dat aantal flink gegroeid, dus dat kan zeker de moeite waard zijn om het nog eens onder hun aandacht te brengen. Maar het is het beste als dat vanuit de patienten zelf gebeurd, dan spreekt het veel meer aan.

Als jullie info nodig hebben, laat het ons weten. Overigens kunnen we wellicht dat stukje van toen eens als attachment op ons hyperventilatieforum zetten. Dan kan iedereen het lezen.

mvg en allen beterschap toegewenst,

Rob Gravesteijn
HyperVen

Hoi,

Inderdaad, huisartsen, longartsen etc. hebben de ballen verstand van HyperVen. Mij is zo vaak gezegd dat zoiets niet bestaat, je adem resetten. Maar bij mij voelt het goed, ik doe tenminste iets aan mijn klachten en dus ben ik eigenwijs (en slim eigenlijk!) en oefen ik gewoon. Ik heb al bijna 9 dagen achter elkaar geen klachten, wat ik nog nooit met een andere therapie heb gehad. En ik heb alles wel geprobeerd hoor! Ik wil dus ook pleiten voor HyperVen bij anderen! Ik ben trouwens erg benieuwd naar het Libellestuk!

Groetjes Rainbow

Hi Rob,

Ik denk dat iedereen het wel interessant vindt om dat stuk van de Libelle te lezen hoor!
Ik ben nog niet zo heel lang bezig met HyperVen, maar als ik zover ben dat ik klachtenvrij ben dan kom ik er zeker op terug om er iets mee te doen hoor!

Groetjes,
Carola

(hoi Rainbow wat heerlijk dat je al 9 dagen klachtenvrij bent[:]PROOST[/:])

Nou dames, wat let ons, haha!! Het is de moeite waard toch? als is het alleen maar om chronische hyperventilatie onder de aandacht te brengen.

Brigitte:

Paar uur in de tuin gewerkt en dreigende paniek de kop ingedrukt.
Storm en koud, maar jij was in de zonnige wolken.
Heerlijk he als je weer dingen kan doen [:])[/:]
Natuurlijk gaat dat niet elke dag zo, maar als er maar steeds meer van die momenten
komen. Heb je al een mp3 speler op de kop kunnen tikken?
Ze worden gelukkig steeds goedkoper, want ik weet natuurlijk niet of jij het
allemaal financieel kan doen.

Suzanne:
Bedankt voor je antwoord. Ik hou het in gedachte, de St.Janskruid.
Slik momenteel andere kruiden, dus nu kan het er even niet bij.
Fijn dat het bij jou zo goed helpt, schijnt ook niet bij iedereen zo te zijn,
maar ja dat heb je ook met AD medicijnen. Succes met HyperVennen!

Rainbow, toppie 9 dagen zonder klachten, houden zo.
begint HyperVen toch te werken bij jou!

Carola, het is inderdaad frusterend dat de meeste huisartsen er zo weinig van weten.
Succes met oefenen en hopelijk ga je een actie starten t.z.t. want dat zou betekenen dat
je van je klachten af bent.

Rob, ik wil dat stukje ook wel lezen en ben eigenlijk ook wel benieuwd hoeveel mensen er ongeveer zijn genezen door te HyperVennen?

Groetjes en beterschap allemaal

Vlinder

Hoi allemaal,

Sorry dat het wat op zich heeft laten duren voor ik ook weer wat schreef, maar mijn Spamkiller bleek een beetje overijverig te zijn, dus ontving ik bijna niets van dit forum ! ! En ik maar denken dat niemand verder meer antwoord gaf dus, haha...

Ik heb inmiddels de cd-rom van HyperVen besteld, en de bevestiging dat die ook al verzonden is óók uit de geblokkeerde lijst van de Spamkiller gered net. Ik ben echt heel erg benieuwd naar het HyperVennen hoor ! !

Ik wist nog wel niet precies hoe het werkte enzo, maar voor ik het bestelde heb ik dus zelf al een paar keer een testje gedaan, want ik wist nu dus wel waar ik op moest letten met het ademen. Zo ook bij de keren dat het me zo goed en zo LANG lukte om buiten te werken. Elke keer als ik merkte dat ik me duizelig begon te voelen en ik automatisch naar adem bleek te gaan snakken, wat tot nu toe dus altijd de voorloper is geweest van een komende paniekaanval, deed ik dan juist het tegenovergestelde, en ademde een tijdje bewust veel langer uit dan in, met lange pauzes ertussen. Dat was best moeilijk, want de impuls om te AD medicijnenEMEN ! ! maakt dan dat je het wat benauwd krijgt, merkte ik.

Maar..., het belangrijkste was dus wel dat dan wél meteen dat zweverige, duizelige gevoel wegging, en de paniekaanval dus NIET kwam ! ! Dat was waardoor ik het op drie verschillende dagen in een week tijd echt héél veel langer buiten uithield dan ik in ik denk wel zo'n 10 JAAR had gekund, terwijl ik dan ook nog zwaar werk deed ! !

Toen wist ik dus zeker dat HyperVennen mij hoogstwaarschijnlijk écht zou kunnen helpen, als ik zelfs op die amateuristische manier al zóveel verschil merkte, niet dan?!

Momenteel heb ik ook achteraf veel minder last van paniek enzo dan ik verwacht had, en ik heb eigenlijk alleen echt lichamelijke gevolgen gehad. Ik heb namelijk ook artrose (versleten nek) en een hernia in de onderrug, wat vaak maakt dat ik me door de pijn veel minder goed kan bewegen.
Na zo lang dergelijke dingen helemaal niet meer kunnen doen was dit nu dus waarschijnlijk ineens een beetje te veel van het goede, zodat mijn hele nek, schouders, armen en handen zo'n beetje vast zijn gaan zitten (spieren en pezen ontsteken dan doordat ze bekneld komen te zitten tussen de op elkaar drukkende nekwervels), maar de pijn die ik ook een tijdje had van de hernia, die via de bil naar mijn rechterbeen ging zodat ik die minder goed kon bewegen, maar ook dat ik ermee ging slepen bij het lopen (krachtverlies), is al bijna weer weg na het opvoeren van de fisiotherapeutische massage en bewegingstherapie die ik daar elke dag voor doe.

Toch ben ik erg blij dat ik het allemaal heb gedaan hoor ! ! Ik moet alleen weer leren me te matigen nu ik dergelijke dingen soms dus weer blijk te kunnen doen, haha...

Maar ja, als je ZO lang zo'n beetje in huis opgesloten hebt gezeten zonder wát dan ook te kunnen, dan is het denk ik wel begrijpelijk dat ik in me door blijheid en overenthousiasme wat mee heb laten slepen, niet dan?!

En nee, Vlinder, ik heb geen MP3-speler, maar heb inmiddels wél een mobiele telefoon aangeschaft waar dat óók op zit, met een radio en een camera en nog véél meer mogelijkheden, dus doe ik het op die manier. Er zitten van die oordopjes bij en als ik wil ook echte kleine boxjes. Zo kan ik dus dingen daarop zetten om altijd en overal naar te kunnen luisteren ! ! Was ECHT een hele goede tip van je hoor, want ik wilde al wel (een eerste) mobieltje kopen, en heb hierdoor dus besloten dan maar meteen één te kopen waar deze mogelijkheid opzat. Had ik voorheen nog niet aan gedacht. Op deze manier heb ik ook nog eens geld uitgespaard, want als ik alles wat op dit mobieltje zit apart had gekocht, of zelfs alleen maar een doodnormaal mobieltje en een MP3-speler, dan was ik al méér kwijt geweest dan nu voor dit mobieltje waar ALLES al inzit ! !

Dat stuk in de Libelle lijkt mij ook erg interessant.

En feli met de 9 dagen klachtenvrij zijn, Rainbow ! ! ! ! !

Groetjes,
Brigitte

Hoi Brigitte

Heb je HyperVen al ontvangen en zo ja, ben je al begonnen?
Hoop echt voor jou dat je dan nog meer vooruit gaat.
Jouw ademtestje zal ik ook eens proberen, het is wel het omgekeerde van HyperVen,
maar helpt als het lukt denk ik wel om het te snelle ademhalen te stoppen.
Als het lukt dan he,want het is inderdaad niet makkelijk. (net even meteen uitgeprobeerd)
Je bent wel druk he met al die therapieen, maar je gaat wel stapje bij beetje vooruit.
Slim dat je alles in 1 hebt gekocht. Ik wist niet eens dat dat bestond......
ja ben er ook niet zo mee bezig, had al een mobieltje.
Heb je al uitgevogeld hoe je er mp3 op kan zetten?
Daar had ik eerst nog wel moeite nee, want ik ben niet meer zo scherp (helder) sinds ik chronische hyperventilatie heb. Lees ik trouwens weinig over hier.

Succes met HyperVennen en benieuwd wat je ervaringen zijn.

Groetjes Vlinder

Hoi Vlinder,

Ik heb de cd-rom nog niet ontvangen en weet dus nog niet precies hoe het HyperVennen zelf in elkaar zit, maar met mijn testje heb ik dus wél al heel duidelijk aangetoond dat het (onbewust foute) ademen iets te maken heeft met mijn paniekaanvallen enzo.

Het maakte idd dat ik ophield met dat gejaagde ademen, en erna haalde ik dan vanzelf veel beter, diep en door de buik, adem ook, merkte ik. En dat hielp dan blijkbaar om de paniek tegen te houden.

Ik kijk er erg naar uit om met het HyperVennen te kunnen beginnen, ja. En ik sta ook op het punt om een vervolgtherapie te gaan doen na Interapy, wat alleen via mail ging. Bij de volgende gaat het denk ik ook hoofdzakelijk via mail, maar ook een deel via de telefoon, en er komt dan waarschijnlijk ook zelfs af en toe iemand aan huis om persoonlijk de vooruitgang door te nemen enzo. Dat is dus al weer een hele stap verder in mijn geval. Dat is dan psychotherapie. De ademtherapie van HyperVen wil ik er als dat lukt tegelijkertijd bij gaan doen, dus met de één de lichamelijke oorzaken/'>oorzaak (of in ieder geval één daarvan) aanpakken, dus de chronische hyperventilatie, en met de andere het praten over en oplossingen zien te vinden voor mijn huidige problemen voortzetten, want dat heeft me in de afgelopen maanden al héél erg geholpen.
Het gaat voor mijn gevoel allemaal hééééél erg langzaam allemaal, maar als ik het vergelijk met hoe lang ik het dus al heb, gaat het toch eigenlijk best wel snel. Alleen heb je dat niet echt in de gaten terwijl je er zo intens en zo druk mee bezig bent.

En ik begrijp precies wat je bedoelt hoor. Zelf merk ik ook heel sterk dat ik vaak heel duf en suf ben, en dat ik soms wel dómmer lijk te worden, haha...! !
Vroeger was ik erg goed in puzzels maken, gewone, maar vooral ook hele moeilijke logische puzzels, en onthield ik dingen heel erg goed, en kon ik bijvoorbeeld ook heel goed en snel hoofdrekenen enzo. Zulke dingen gaan (meestal, want soms gaat het dan ineens ook weer wat beter) tegenwoordig echt bedroevend slecht [:](([/:]
Maar wat in mijn geval misschien óók mee zou kunnen spelen is dat ik sinds enige tijd de eerste "fijne" [:]:||[/:] [:][/:][:][/:][:]?[/:] tekenen van de overgang meemaak. Mijn zus, die tien jaar ouder is dan ik, raakt het juist een beetje kwijt terwijl ik er dus net aan begin. Kan zij mij mooi uitleggen en vertellen wat ik allemaal nog meer voor "heerlijks" daarvan kan verwachten de komende tien jaar... Pfff...[:]([/:]

Ik laat het meteen weten als ik de cd-rom ontvangen, geïnstalleerd én meteen uitgeprobeerd heb natuurlijk.

Groetjes,
Brigitte

dag Brigitte,

Ik log even in om te kijken of er nog nieuwtjes zijn, lees ik jouw berichten, pffffffffffffffffff, dat is ook niet nix he? Heb zelf ook wel het een en ander meegemaakt en ook al 15 zo niet 20 jaar aan het chronische hyperventilatie-en zonder het te weten.
Ik heb geen agorafobie, en werk fulltime, woon alleen met mijn zoontje van 12, maar herken veel van jouw klachten.
Daarbij heb ik ook een spastische darm, is ook in het ziekenhuis geconstateerd en denk dat door de angst, die ook wel een beetje de aard van het beestje is, de chronische hyperventilatie is ontstaan.
Na een uitputtende lichamelijke en geestelijke periode na mijn scheiding 3 jaar geleden werden de klachten serieuzer, veel hartkloppingen en overslagen, extreem moe, rugklachten, nekklachten, angst en nu sinds een jaar de echte ademhalingsklachten, zuchten, gapen, dat niet kunnen en maar hijsen, dat ik dacht dat ik het echt aan mijn longen had. Ook gerommel met mijn menstruatie zodat ze dachten dat ik in de overgang kwam, wat volgens sommigen ook gerelateerd is aan chronische hyperventilatie!!!!!!!!!!!!!!!!
Momenteel veel rugpijn en voel me ellendig.
Ook de concentratieproblemen herken ik, je bent niet meer zo snel in je hoofd he?
Ik heb HyperVen ook gekocht, mijn probleem is echter dat ik 's morgens vroeg moet werken en dan altijd gehaast wegga, omdat ik moeilijk mijn bed uitkom en 's avonds zo moe thuis kom, dan moet koken en om 8 uur voor pampus lig. Ik kan het dan haast niet opbrengen om dan nog te gaan oefenen.
Ik moet het wel doen, maar doe het met vlagen en houd het steeds niet vol.
En ik hoef op mijn werk echt niet aan te komen van "jongens ik moet even een kwartiertje oefenen". Mijn scores zijn niet zo hoog en stijgen ook niet zo snel, omdat ik niet regelmatig oefen, dus ben geen half uur bezig, maar een minuut of 15.
Jij hebt de tijd gelukkig wel en ik hoop zo voor je dat dit aanslaat!, Je zult zien dat je na een tijd oefenen en je klachten gaan verminderen een nieuw mens bent en dingen gaan veranderen!
Bij mezelf denk ik dat het voor een groot deel overbelasting is zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik werk als leidinggevende op een boekenafdeling in een warenhuis en het is altijd rennen en zoveel aan je hoofd hebben iedere dag en de hele dag allert zijn, dat ik in de avond echt leeg ben. Soms gaan collega's wel eens wat drinken of eten, maar ik kan dan vaak niet meer, vooral omdat ik lichamelijk ook gesloopt ben. Ik ben dan blij dat ik op het station ben en in de trein zit en niet meer hoef. Ik wil dan alleen nog maar naar huis en uitrusten.
Dat gaat natuurlijk niet altijd, want zoontje zit net op de middelbare en moet eerst eten en dan geholpen worden met huiswerk, en dat wil ik ook. Maar er blijft weinig tijd over voor Judith. En omdat ik die tijd toch wil ga ik vaak te laat naar bed waarvoor ik dan de volgende dag de tol weer moet betalen, en zo is de cirkel rond. Jaja.
Ook word ik iedere dag wakker met rugpijn en denk dat ik niet het juiste matras heb. Maar ik zie er zo tegenop om al die beddenzaken langs te gaan om een goed matras te zoeken.
Bovendien kost een echt goed matras heel vel geld en dat is er even niet.
Maar ik geniet wel van mijn werk en kind hoor, ik ben blij dat ik dat nog heb, want niet naar buiten durven lijkt me vreselijk zoals jij dat hebt en ik wou dat ik je mee kon trekken en leuke dingen doen! Maar ik weet dat het een lange weg is en ik ben erg trots op je dat je die pillen hebt weggedaan, dat is het ook niet. Ik heb collega's die ook hebben geslikt en er bijna niet vanaf kwamen. Bovendien onderdruk je de klachten en komen ze weer terug als je stopt.
Nou, ik kan dus ook lange stukken schrijven en zo is een dag ziek thuis toch ergens goed voor!
Brigitte, gauw beginnen met HyperVen, je weet nooit waar het je brengt.
Ik hoop dat je het beter volhoudt dan ik.

groetjes judith

Volgens mij moet je de cd rom nu wel binnen hebben Brigitte.
Hoop dat het lukt met installeren omdat je zelf zei dat je een digibeet bent,
hoewel dat volgens mij heel erg meevalt [:][/:]

Goed dat je een vervolgtherapie gaat doen en hopelijk komt er dan ook nog iemand thuis
want alles via Internet is ook niet alles.
En uh sterkte met de eventuele overgang.. ook weer hormoongedoe, maar maak je
nog geen zorgen want er zijn genoeg mensen die er zo doorheen rollen.

groetjes en succes met oefenen

Vlinder

Hoi Judith,

Altijd leuk iemand tegen te komen die ook zo heerlijk uit kan wijden [:][/:] Lekker hé, je ei eindelijk eens zo kwijt te kunnen?! Ik merk dat het mij ook echt helpt er met anderen over te kunnen praten op deze manier hoor.

Dus die 'overgangsverschijnselen' die blijken óók al met de chronische hyperventilatie samen te kunnen hangen? Net als rug- en nekklachten, en zelfs SDS, wat ik dus OOK allemaal heb ?! ?! ?! Goh!

Wat me vooral opvalt is het feit dat ook jij zo'n drukke baan hebt met veel verantwoordelijkheid, Judith. Dat had ik ook voor ik het werken op moest geven. Ik werkte bij een bank, en draaide erg lange dagen met heel veel stress, en koos er dan ook nog zelf voor om de pauzes gewoon door te werken, want dan kon ik wel die tijd dat ik extra doorwerkte eerder naar huis. Heb ik altijd ook zo gedaan hoor, als en waar dat kon/mocht, want ik had al jarenlang last van lichte paniekklachten (die dus in de loop van de jaren ook alsmaar erger werden) die ik echter al die tijd NIET als zodanig herkende, en merkte dus alleen al heel snel dat ik me niet zo lekker ging voelen als ik niet ergens druk-druk-druk mee bezig was op het werk. Pauzes werden dus al snel een opgave, geen rusttijd. Eten deed ik alleen 's avonds, en net als jij lag ik daarna dan volledig voor pampus op de bank, en was 's nachts bijna te vermoeid om in slaap te kunnen komen, terwijl ik er 's morgens amper uit kon komen. In de weekenden deed ik het huis en kookte ik heel veel in grote hoeveelheden, zodat ik die in kon vriezen zodat ik door de weeks niet hoefde te koken als ik thuiskwam, want daar had ik dan helemaal de puf niet meer voor, en altijd maar brood eten en dergelijke dingen, dat gaat je na een tijdje ook goed de neus uitkomen natuurlijk [:][/:] zelfs al hou je nog zoveel van (koemelkvrij Allinson)brood op zich, zoals ik.

Ik kan me dan ook amper voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om dan ook toch nog voor een zoontje te moeten zorgen en alles wat daar bij komt kijken ! ! Ik heb al schuldgevoelens tegenover mijn kát omdat ik zo weinig met hem kan spelen enzo ! !

En ja..., tijd heb ik nu méér dan genoeg, voor wát dan ook. Alleen kóm ik dus eigenlijk nergens toe meest van de tijd... [:](([/:]
Pas sinds de therapie heb ik ingezien dat ik het mezelf ook bijna niet meer toéstond om al die "vrije" tijd te vullen met dingen die ik fijn vond, zoals lezen. Alsof ik dat niet mócht van mezelf omdat ik zo veel andere, vaak belangrijke dingen niet KON doen, wat ik mezelf dus heel erg kwalijk nam, dus "verdiende" ik het in mijn eigen ogen dus ook niet om dan wél LEUKE dingen te doen.
Het heeft ook heel lang geduurd voor ik in leerde zien dat het NIET MIJN SCHULD was, en dát ik niet lui was, maar ZIEK. Het was een haast onvoorstelbare opluchting toen de huisarts bij dat eerste telefonische gesprek al meteen zei dat hij wist wat ik had, en dát ik helemaal geen aansteller was (wat ik dus al die tijd van mezelf had gevonden), en dát ik niet gek werd (waar ik tot dan ook vaak bang voor was geweest, maar wat dus bijna ALLE mensen met straatvrees en/of een paniekstoornis van zichzelf blijken te denken/vrezen).
En om nu na zo'n lange tijd dan ook toch nog te ontdekken dat er één ding aan al die klachten ten grondslag zou kunnen liggen... Dat is echt bijna niet uit te leggen. En helemaal dat er dus ook nog iets tegen te DOEN is ! !
Ik ben best een kritisch persoon, dus als ik eventueel zou merken dat dit HyperVennen helemaal niets is, of in ieder geval niet voor mij, dan zal ik dat ook zeker gewoon eerlijk zeggen hier, maar ZO VEEL van wat hier uitgelegd wordt, ofwel door HyperVen of door de mensen in deze forums zélf, over chronische hyperventilatie enzo, maakt dat ik er toch best wel wát hoop op heb dat het zal helpen.

Omdat ik zelf ook zo'n krakkemikkige rug heb, heb ik via Wehkamp (online bestellen en wordt aan huis bezorgd wanneer jij dat wilt ! ! ) een oplegmatrasje gekocht van dat hele zachte spul (kan niet op de naam komen met mijn suffe kop weer, zucht...) dat meteen weer in de oorspronkelijke vorm teruggaat als je van houding verandert. Zo kun je je eigen matras gewoon houden, het is lang niet zo duur, en toch lig je dan meteen al véél comfortabeler hoor ! ! Heeft ook mij al een stuk geholpen, want ook ik werd voorheen elke ochtend met veel pijn wakker, en dat is nu bijna nooit meer. Misschien ook iets voor jou?

En ja, Vlinder, ik heb de cd-rom nu in huis. Ik woon nogal afgelegen en de post doet er hier meestal één tot soms wel vier dagen langer over voor ik die ontvang omdat ik niet aan de openbare weg woon en ze op sommige dagen dus gewoon helemaal niet langskomen.

Toch moet het nog even wachten voor ik met HyperVennen kan gaan beginnen, want ik heb sinds gisteren last met mijn laptop, die door iemand nagekeken moet worden die weet wat daaraan gedaan moet worden, digibeet die ik idd toch echt nog wel ben hoor [:]?[/:]
Ik heb hem zelf wel weer aan de praat gekregen (meer geluk dan wijsheid dus, haha...), maar ik vertrouw het toch niet echt, dus laat ik hem nakijken en voorzien van de allernieuwste beveiliging voor ik het HyperVen programma erop ga zetten. Ik denk namelijk dat de beveiligingsversie van 2006 die erop zit te verouderd is om nog met alleen elke dag updaten 100% te kunnen draaien, waardoor ik rare foutberichten ga krijgen dus.

En ja, bij de nieuwe vervolgtherapie die ik op het oog heb komt ook echt om de zoveel tijd iemand bij me thuis om de vooruitgang te evolueren. Verder kan ik daar ook wanneer ik wil telefonisch met de therapeut(e) praten naast het mailen. Dat lijkt me idd voor mij nu het beste, en al een hele stap verder dan echt alleen maar met een therapeute mailen, wat ik nu nog doe dus.
Zelfs ikzelf kan NU nog maar moeilijk bevatten hoe enorm moeilijk ik zelfs dát al vond in het begin ! ! Vreselijk, over mezelf te moeten praten, met een wildvreemde nog wel ! ! Dat deed ik mijn hele leven al niet met familie of vrienden, haha ! !
En moet je nu zien... Nu schrijf ik met jullie hier in dit forum, en verláng ik er bijna zelfs naar om het niet alleen maar meer tamelijk onpersoonlijk via mailtjes over en weer te kunnen gaan doen, de therapie, maar PERSOONLIJK via de telefoon of zelfs face-to-face ! ! ! ! !
Een jaar terug zou ik iedereen voor gek hebben verklaard die me dát zou hebben voorspeld hoor [:])[/:]

Groetjes en tot schrijfs,
Brigitte



Bericht bewerkt (01-12-2007 20:21)