Hyperven Gebruikersforum

Hoi Griet,

Ik weet niet of je dit leest, maar...terwijl ik in augustus zou gaan bevallen, zou jij gaan trouwen. Ik ben eigenlijk nog steeds heel benieuwd hoe die dag uiteindelijk geweest is. Heb je er toch van genoten? Heb je geen last gehad of juist wel? Ik hoor het graag van je!

Groetjes Rainbow

Oh ja...en nog van harte met je man natuurlijk! [:][/:]

Hey Rainbow,

Leuk van nog eens van je te horen! Alles goed? En met het kindje?
Lief dat je toch nog aan mij hebt gedacht! Ik lees nog altijd regelmatig de berichtjes op het forum, maar ik heb het momenteel heel druk op het werk.

Onze trouwdag was echt geweldig! Vooraf heb ik wel heel veel stress gehad (zoals iedereen die gaat trouwen waarschijnlijk[:][/:]). Ik had last van chronische hyperventilatie: hartkloppingen, duizelig, onwerkelijk,... Ik had dus natuurlijk schrik dat het de dag zelf ook heel erg ging zijn. Op voorhand heb ik ook vaak gedacht aan wat allemaal fout kon gaan, nachtmerries gehad, gepiekerd,... (vooral over het 'kerkmoment'). De nacht ervoor heb ik niet al te best geslapen en 's morgens was ik ongelooflijk zenuwachtig. Ik heb wel een pilletje genomen om wat kalmer te zijn. Toen de dag eenmaal begonnen was en mijn toen-nog-vriendje-en-nu-man mij kwam afhalen, ging het al beter. En daarna ging het allemaal zo snel, maar het was fantastisch! In de kerk heb ik het wel vrij moeilijk gehad: helemaal vooraan moeten zitten, niet weg kunnen, veel mensen die allemaal naar jou kijken, ... Dat was het lastigste moment van de dag, zoals ik al gevreesd had.

Verder weinig problemen! Het dansfeest heeft zelfs tot half zeven 's morgens geduurd! Mijn man (klinkt nog altijd raar) en ik zijn dan te voet naar huis gegaan. Nogal grappig, ik in mijn trouwjurk over straat. Naar het einde van de nacht toe kreeg ik het nochthans wel een beetje lastig en had ik wel wat hyperventilatie. De dag na onze trouw heb ik 's nachts dan ook een hevige paniekaanval gekregen (hart sloeg weer eens op hol), waarschijnlijk een reactie op al die zenuwen en vermoeidheid.

Toch heb ik (gelukkig maar!) echt geen seconde spijt van onze trouwdag, integendeel, ik ben heel blij en trots dat ik het (ondanks de chronische hyperventilatie en angsten) toch gedaan heb! Ik heb er leuke herinneringen aan (mijn jurk, mijn kapsel, al die mensen die zo lief zijn, alle kaartjes en cadeautjes, de openingsdans) en kijk graag naar de foto's van die dag. Nu nog wachten op onze video...

En de huwelijksreis was ook geweldig...!

Veel liefs,
Griet