[email protected]

HyperVen website

Wat is hyperventilatie?

Hyperventilation

mijn verhaal de hel van chv

Gepost door Annelies 
mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 11:11
Hallo allemaal,

Ik wil hier ook graag mijn verhaal doen. Omdat ik sinds 4 maanden ook in de hel van chronische hyperventilatie ben beland (tenminste ik denk dat ik chronische hyperventilatie heb).
Ik ben benieuwd of jullie verhaal een beetje op het mijne lijkt.

Eind augustus kreeg ik de eerste "aanval" op mijn werk, niet de gewone aanval dat je denkt dat je een hartaanval krijgt maar wel beangstigend duizelig, niet goed kunnen ademen, stijve vingers. Ik ben naar huis gegaan en ben 2 dagen thuis gebleven en daarna 2 weken gewoon aan het werk geweest. Heb wel bloed geprikt en daar kwam uit dat ik bloedarmoede had, ik kreeg staal tabletten waar ik niet tegen kon. Na 2 weken kreeg ik het thuis weer heel benauwd. Toen was het hek van de dam. Ik had het gevoel niet te kunnen ademen, hele opgezette maag. Heb hele dagen op bed gelegen,was er van overtuigd dat ik longkanker had (had ook veel slijm en hoesten). Heb toen een longfoto gemaakt. Het wachten op de uitslag was een ramp, ik denk dat ik daar mijn angst van over heb gehouden. Ik heb een hele dag heen en weer gelopen door de slaapkamer en maar trillen. de longfoto bleek goed te zijn. Maar ik voelde me gewoon heel erg rot. Zweten 's nachts, slecht slapen, duizelig. De huisarts heeft me doorgestuurd naar de internist. Weer bloedonderzoek en urine onderzoek, hartfilmpje en echo van de buik allemaal goed.
Maar ik voelde mij niet goed, ik kon mijn 2 kindjes niet eens verzorgen. Later kreeg ik een enorme druk op mijn hoofd zo erg dat ik wel eens echt tegen de muur heb geslagen met mijn vuisten (achteraf denk ik dat dat paniekaanvallen zijn geweest). Tintelingen in mijn hoofd en heel raar gevoel in mijn hoofd, last van keel/neus/oren, ogen, was 10 kg afgevallen, durfde nergens meer naartoe, heel erg moe. De gedachte aan een hersentumor was geboren. Toen ben ik aan de homeopathische middelen gegaan (ruval) en magnesium gaan slikken. Daar werd ik wel iets rustiger van, maar ik ben wel 24/7 ermee bezig.
Momenteel ben ik in behandeling van een psycholoog en cesartherapie en gaat het redelijk, ik durf weer boodschappen te doen breng mijn docher naar school en kan ook weer ergens naar toe zaterdag hele middag naar de ijsbaan.

Ik heb HyperVen al in huis maar durf er niet aan te beginnen, omdat ik bang ben dat de klachten weer zo erg worden als circa 1,5 maand geleden. Misschien kunnen jullie mij over de streep trekken, want achteraf gezien heb ik dit circa 10 jaar geleden ook gehad (in veel mindere mate), toen wist ik niet dat het hyperventilatie kon zijn, het gekke is echter dat ik een hele tijd zonder klachten heb geleefd, kan het ook vanzelf weer overgaan?

het is een heel verhaal geworden. Ik hoop dat jullie reageren.
klinkt vooral als ANGSTklachten. OF je daarbij hypert of chronisch hypert weet ik niet .
Zal wel meespelen denk ik.
Maar het komt mij vooral over als ANGST .
Ik denk dat je dus al goede dingen aan het doen bent (de zaken die je zelf opnoemt). Het gaat ook al weer beter met je schrijf je. Je bent nu vooral bang om terug te vallen lijkt me. Ik herken dat heel erg.
Het wordt een soort anticipatieangst.

of je daarbij moet gaan HyperVennen? Vind ik een moeilijke vraag. Uiteraard zullen veel mensen op deze site "JA" zeggen. Hier zijn veel mensen die goede ervaringen hebben met HyperVen.
Ik denk dat je moet doen wat voor JOU GOED voelt.
Probeer jezelf te programmeren te overtuigen dat je goed nagekeken bent en dat je in principe net zo gezond of gezonder bent dan elk iemand anders die je ziet. (en jij weet meer, want je bent nagekeken)

Toch kun je je dan toch slecht voelen hoor. Ik kan namelijk al deze dingen ook naar mezelf schrijven. Ik weet ze zelf allemaal, ben ook nagekeken een aantal maal, maar soms he.. de twijfel of die angst en dat continu klachten ervaren ..pff.

[:]sad smiley[/:]

succes !!
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 12:05
Hoi Annelies,

Van t eerste stuk van je verhaal herken ik veel van 21 jaar geleden ik heb toen ook een periode gehad dat ik na mijn eerste paniekaanval dacht dat ik de meest enge ziektes had tot hersentumor toe.
ik denk dat je hyperventilatie lang niet altijd chronisch wordt, dat verklaart misschien waarom je de afgelopen 10 jaar geen klachten gehad hebt. Misschien had je lichaam genoeg resereve om zelf weer de balans terug te vinden.

Misschien heb je de afgelopen 4 maanden zoveel stess en angst ervaren dat je lichaam t nu niet meer vanzelf goed krijgt.

Wel een hele geruststelling dat je longen gezond zijn!
Die opgezette maag is voor mij een hele herkenbare klacht. Dat is steeds het 1e signaal dat ik spanning opbouw. Omdat die gespannen maag t gevoel geeft dat ik niet genoeg kan inademen ga ik steeds dieper en meer ademen. en zo is t circeltje rond.

Dat je t eng vind t om aan HyperVen te beginnen snap ik heel goed. De 1e keren heb ik ook heel voorzichtig geprobeerd wat er gebeurde als ik mijn adem inhield. Juist omdat je je al zo akelig voelt is dat extra eng.

Bij iedere poging groeide echter mijn vertrouwen. Ik voelde me wel duizelig en ik kreeg hartkloppingen maar verder gebeurde er geen rampen.
Ik heb me over die angst heen kunnen zetten en ben gewoon begonnen. in mijn eigen tempo![:]smiling smiley)[/:]
De klachten van duizeligheid zijn weg! de opgeblazen maag is weg!, de hartkloppingen buiten t oefen om zijn weg! en mijn ademhaling wordt per dag beter.
Ik merk wel dat er soms stress vrijkomt tijdens of na t oefenen. Dat is eigenlijk alleen maar goed want die stress zit er toch wel, die moet er ook uit. Die ontstaat niet door t oefenen, die komt vrij door t oefenen.
Probeer gewoon in je eigen tempo rustig aan de trail te beginnen.het is geen wedstrijd, je kan er alle tijd voor nemen

ik wens je heel veel succes
liefs, erika



Bericht bewerkt (06-01-2009 12:06)
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 12:10
ik had t bericht per ongeluk 2x geplaats



Bericht bewerkt (06-01-2009 12:11)
Beste Richard,

Dat vele mensen op dit forum volmondig ja zouden zeggen tegen HyperVen, dat komt omdat de meeste mensen hier het hebben aangedurft om de therapie aan te gaan met als doel blijvende genezing. Velen van ons zien ook al na enkele weken oefenen vermindering van de klachten en ook van de angsten! Misschien zou je zelf ook een moeten overwegen om het eens een tijdje te proberen. Wie weet voel ook jij je dan beter! Op de site staat trouwens hele goede uitleg, en lees de artikelen die er staan ook eens, misschien begrijp je dan het proces van HyperVen ook beter. Good luck, liefs, claudia

Beste Annelies,

Heel herkenbaar verhaal allemaal hoor, als je terug zoekt in het archief in juli zie je mijn verhaal. Voor mijn gevoel kreeg ik zo maar vanuit het niets heel veel klachten, maar achteraf gezien is het er in de loop der jaren ingeslopen. En als je eenmaal zoveel klachten hebt zijn er wel perioden dat het beter kan gaan, maar bij de minste geringste spanning en stress worden de klachten weer erger. Vandaar HyperVen, die helpt je je buffers weer opbouwen en uiteindelijk kan je hierdoor gewoon voorgoed genezen. Dat wil zeggen, als je ook de oorzaken/'>oorzaak van je stress aanpakt. Maar daar ben je al goed mee bezig las ik in je bericht.

Ik vond het ook eng met HyperVen te gaan beginnen, maar de gedachte dat ik deze klachten jaren zou houden anders stonden mij meer tegen dan af en toe wat stress ontladingen door een therapie. Ik ben nu 5 maanden bezig. Maar daarvan heb ik 1 maand niet geoefend en 1 maand maar 1x per dag, dus dat is eigenlijk dan 3,5 maand. Ik heb gewoon soms echt goede dagen achter elkaar al, en dan weer af en toe een dip. Maar zo erg als de klachten in juni waren is het echter nooit meer geweest. Nu heb ik het soms nog wat benauwd en slaap ik slecht en wat zere ogen of nerveus Maar steken in hoofd, last van darmen, spierpijnen en noem maar op, ik had 35 klachten, dat is echt nog zelden.

Dus kom op, probeer het eens, als het je niet bevalt kan je altijd nog stoppen, toch?

Veel liefs
Claudia
hi Claudia,

Even voor de duidelijkheid. Prima toch dat mensen HyperVennen een goed middel hebben gevonden en vinden om de klachten sterk te verminderen !!

De vraag die Annelies stelt is of HyperVennen voor haar ook zal werken. DAT kun je NOOIT vantevoren bepalen en zeker weten. Je moet ook niet vergeten dat vrijwel iedere vorm van chronische hyperventilatie in principe ANGSTgerelateerd is en dat elk mens anders is.
Ik durf niet te beweren dat IETS altijd voor IEDEREEN helpt , zeker wanneer iemand zelf de draad redelijk oppakt ( zie Annelies) en / of mensen juist nog niet 100% zeker weten wat hun klacht veroorzaken/'>oorzaakt. Vandaar of misschien JUIST omdat ik weet dat je hier veel JA op HyperVennen zal krijgen (en in veel gevallen denk ik terecht....dat ik Annelies een ander antwoord geef [:]smiling smiley[/:] ( er moet geen MOETEN zijn. Ik denk dat Annelies moet kijken wat ZIJ prettig vind.) en PROBEREN(bestaat dat eigenlijk wel ., want als je iets probeert DOE je het ook)..is natuurlijk altijd mogelijk.

Wat mij betreft.
Ik ben zeker niet angstig om eraan te beginnen. Alleen moet ik bij mij eerst mijn inspanningsangst oplossen , DIE is erger. (is mijn grootste probleem in feite).
Ik heb al zoveel ademtherapieen in rust gedaan en dat helpt me weinig omdat het probleem in de beweging zit. van stilstand naar beweging. Dan trekt hart hart bij mij fors aan (hartslag) en dat beangstigd me enorm. Ik ben me daarvan erg bewust dat "aanzwengelen" vervolgens komen dan spanning spieren erbij (eigenlijk continu) en dan komt de klap naar angstaanval en benauwd op borst (tegen te gaan door HyperVennen vermoed ik).
Maar de ANGST moet weg. vandaaruit lijkt me de fysiologische insteek zeker goed ( HyperVennen en vooral weer inspanning)

Als IK teveel door elkaar ga doen raak ik het overzicht kwijt en weet ik niet meer wat me echt helpt. puur persoonlijk.
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 13:00
Ja Richard,
ik sluit me volledig aan bij Claudia. Het woord ansgt , iedere keer in hoofdletters geschreven komt bij jou zo vaak voorbij !
Je blijft t HyperVennen als methode steeds in twijfel trekken terwijl je t zelf helemaal nog niet uitgeprobeerd hebt Dus waar praat je over!
De mensen die zelf resultaat voelen zijn niet gevoelig voor jouw twijfels maar ik vind t een beetje jammer dat je de nieuwe mensen op voorhand al ontmoedigd door JOUW ANGST en onwetendheid
liefs, erika



Bericht bewerkt (06-01-2009 13:01)
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 13:08
Richard jij typte jouw bericht precies tegelijkertijd, dus ik wil nog iets toevoegen:
Voordat ik ging HyperVennen durfde ik me totaal niet in te spannen. Hartkloppingen geen lucht enz.
Nu kan ik 10 minuten zonder klachten trampoline springen.
jij wil eerst je inspanningsangst oplossen maar misschien wordt die wel opgelost door te HyperVennen
Erika,

Mee eens. En ik kreeg trouwens pas ANGST klachten nadat ik chronische hyperventilatie had. Als resultaat, terwijl ik niet eens wist dat ik chronische hyperventilatie had. Trouwens Richard, Annelies, als jullie zeker willen weten dat je chronische hyperventilatie hebt, doe dan een test bij de longarts. hyperventilatieprovocatietest. Is niet eng overigens. Zodra je die bevestiging hebt, kan je er ook veel beter aan werken omdat er dan al veel angsten wegvallen omdat je dan ook heel veel ziekten kan uitsluiten.

Succes!!!
hi Erika

Ik ontmoedig juist niemand. Ik probeer gewoon 'ruimte' te houden in benaderingen.
Als iemand twijfelt om iets te doen, is dan het enige antwoord " je moet het gewoon proberen"
of inderdaad iemand die ruimte laten houden om te kijken wat hij of zij wilt?
Volgens mij is er geen waarheid, maar is beiden een optie

Ik geloof absoluut dat HyperVennen veel zal helpen bij veel chronische hyperventilatie mensen en wie weet ook bij mij. Zelf geloof ik ook veel in ANGST als onderliggende factor en dat chronische hyperventilatie en ANGST en ANGST en chronische hyperventilatie elkaar versterken lijkt me duidelijk. Niet voor niets worden er veel medicatie (AD medicijnen) voorgeschreven en geslikt bij deze kwalen. De KOP moet rustig.

Ik ontneem niemand de moed of wil om te HyperVennen vanuit mijn eigen angst of wat dan ook. Alleen JIJZELF kan je de moed ontnemen iets te doen of je LATEN ontmoedigen, NOOIT een ander.
Kun je een ander nooit de schuld van geven. JIJ bepaalt. Daarom kan in principe een ander nooit zeggen wat GOED is voor JOU. JE kan adviseren idd en steunen. maar men zal ZELF moeten kiezen en er achterstaan. Dan is de kans van slagen groter lijkt me.

niemand boos zijn hoor verder. Totaal niet de intentie.

[:]PROOST[/:]
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 15:47
Ja je hebt gelijk, Iedereen maakt zelf de keuze. Ik reageer dan ook op haar vraag: "misschien kunnen jullie mij over de streep trekken". Het pakket ligt in huis, maar ze vindt t eng om er aan te beginnen(zo begrijp ik het tenminste)
Of t eng is om te doen kan denk ik alleen beantwoord worden door mensen die t ook werkelijk doen.

Er zijn ook sites met forums waar ze net als jij t aspect angst als uitgangspunt nemen en dat meer uitdiepen Misschien vind je daar meer herkenning


PS Ik ben niet boos[:]tongue sticking out smiley[/:] erika

was t nou zo dat je de verkeerde tijd opnam?? zie voor richard



Bericht bewerkt (06-01-2009 15:55)
hi Erika

yep. Ik deed dat dus verkeerd met de tijd [:]Tja[/:]

Ik vind op andere sites echt niet meer herkenning. Vind alle sites op gebied chronische hyperventilatie zijn/haar waarde hebben. Laten we hopen dat alle sites, alle kennis en ervaringen daarop de mensen een beetje helpen om weer meer controle en vertrouwen te krijgen in hun eigen lichaam.
[:](Y)[/:][:]smiling smiley)[/:]
Re: mijn verhaal de hel van chv
06 January 2009 16:58
Mooie gedachte om op te proosten![:]PROOST[/:][:]PROOST[/:]

Meer weten over het HyperVen programma?