Hoi hoi

Ik heb HyperVen weer opgepakt. Na 2 maanden rust...ik kreeg meer angst en paniekaanvallen en na een bericht vorige week dat mijn schoonvader ernstig ziek is ben ik al 3 dagen in een paniek stand. Mijn vader is 6 jaar overleden aan hetzelfde en alles komt weer terug. Na die periode raakte ik ook burn-out. En hier ben ik zo bang voor...ik voel me echt klote. Mijn armen en benen voelen heel slap en bij ieder hard geluid of geschreeuw van de kinderen ( 1 en 6 jaar) heb ik weer paniek. Echt heel moe dat ik wil slapen heb ik niet maar vooral mijn lijf is moe. Stukje fietsen en ik ben kapot, huis opruimen en ik ben kapot. Op het werk is het rustig en heb het daar echt naar mijn zin dus dat geen stress factor. Ik zit een beetje met mezelf en mijn gedachten...Is wat ik allemaal voel stress dat eruit komt of is er meer aan de hand. Ik probeer het over me heen gelaten komen dus gewoon voelen en niet denken...maar dan toch die gedachten, moet ik me ziek melden, moet ik naar de huisarts of is het echt mindset en word het beter na een paar dagen.
Iemand een advies of goede raad?.??

Hoi,

Misschien kan je het wel benoemen op je werk hoe je je voelt.
Je hoeft je niet ziek te melden, maar soms kan het wel fijn zijn als ze op je werk weten wat er speelt.
Doe je al ontspanningsoefeningen?
Het is denk ik goed dat je vooral weet wat je in een panieksituatie kan doen om rustig te worden.

Vriendelijke groet,

Sanne
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Sanne

Bedankt voor je reactie. Ik heb me toch ziek gemeld aangezien ik vannacht niet geslapen heb. Bij de huisarts geweest en oxazepam gekregen en een verwijzing voor een psychosomatische therapeut. Heb je hier ervaring mee? En kunnen die paniekaanvallen een stressontlading zijn of is het iets wat opzichzelf staat.

Hoi Sarma,

Ik heb inderdaad hele goede ervaring met een psychosomatisch fysiotherapeut.
Deze heeft mij weer vertrouwen in mijn lichaam gegeven. Ook heb ik bij haar een hyperventilatie-aanval opgewekt en samen weer tot rust gekomen. Zij deed dit met mij mee, wat ik heel prettig vond. En daarna had ik veel meer vertrouwen in mezelf en minder paniekaanvallen.
En ze liet mij heel bewust leren te ontspannen. Wat ik nu nog steeds wel eens toepas.

Vriendelijke groet,

Sanne
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt voor je reactie...ik moet er volgende week woensdag voor het eerst naar toe, ik hoop dat het werkt.
Nog een vraag over stressontladingen. Ik heb echt de hele dag hele vermoeide armen en benen. Zodra ik wat gedaan heb lijken ze wel verzuurd te zijn. Bijvoorbeeld bij was ophangen maar ook gewoon bij bewegen. Is dit een stressontlading of een teken van niks meer doen en gaan zitten?? Ben een beetje zoekende, dit heb ik namelijk nog niet eerder gevoeld als ontlading.

Hallo Sarma,

Dit zien we vaak bij mensen met een hoge stresslading. Je spieren blijven dan continue onder spanning staan. Dat levert melkzuur op. Daarnaast wordt er bij chronische hyperventilatie ook nog eens extra melkzuur aangemaakt om het verlies aan kooldioxide te compenseren. Gevolg zijn continue licht verzuurde spieren. Ontspanningsoefeningen (of Yoga) kunnen enorm helpen om dit te verminderen. Ook massage kan erbij helpen.

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt voor je bericht Rob...duidelijk.
Sinds donderdag ben ik ook aan het wandelen geslagen...ook al is mijn lijf moe loop ik toch minimaal een half uur in de natuur. Tijdens het wandelen voel ik me soms ineens loodzwaar, armen die tintelen, benen snel verzuurd en dan blijf ik even staan en dan lijkt het net of ik mijn evenwicht ga verliezen. Ik raak er echter niet van in paniek omdat ik denk dat het stressontladingen zijn, klopt dat?? En dan na het wandelen ga ik in de stoel zitten en dan voelt mijn lijf zo moe en wankel ook mijn hoofd is dan wazig. Betekend dit dat mijn lijf zich aan het resetten is of doe ik te veel (conditie is ool slecht zeg ik er maar bij)

Hallo Sarma,

Ik denk dat het wandelen inderdaad stress losmaakt. Ook dit is iets dat je rustig aan moet opbouwen. Niet meteen een half uur., maar begin met 10 minuten. En dan loop je na een paar dagen een wat langer stukje. Je lichaam geeft aan wanneer het teveel is, zoals je hierboven ook al beschrijft. Dus heel goed dat je dit doet, maar bouw het wat rustiger op.

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt voor je bericht. Het is dus beide een heftige stressontlading omdat ik, zo als gewoonlijk, te snel wil. Echter heb ik niet in de gaten dat het lopen zo lang duurt als ik heerlijk in de natuur ben, had ik veel eerder moeten doen. En je wil zo snel van het rot gevoel af, elke morgen opgejaagd wakker worden met de vraag of je de dag doorkomt met je kinderen alleen, 1 jaar en 6 jaar. En de gedachten volgend weekend met mijn partner naar lissabon, ga ik dat wel volhouden etc. Ik had daar zo'n zin in en hoop echt dat ik ervan kan gaan genieten. Dat onzekere gevoel in je lijf en je hoofd, grrr
Sorry moest er even uit

Hoi

Ben ik weer haha. Afgelopen weken zijm redelijk gegaan, ik ben samen met mijn partner een weekend naar Lissabon geweest en dat was echt heerlijk. Ik was wel veel moe maar geen echte paniekaanvallen gehad. Het niets moeten en even geen zorg voor kinderen was heel fijn, toen nog een weekje thuis en dese week weer na 3 weken begonnen met werken. Nou dat valt tegen...ik ging vol goede moed gister maar naarmate de dag vorderde sloeg de paniek weer toe. Alle voelsprieten stonden uit en de klachten waren allemaal weer volop aanwezig. Nu hebben ze echt alle stress bronnen tijdelijk bij me weg gehaald maar als de telefoon gaat schrik ik al grrrr. Ook vandaag weer dat vervelende paniekgevoel en duizelig etc. ik zit continu te denken doe ik hier wel goed aan of moet ik stoppen. Ik zelf denk dat mijn lijf nog zo in de paniekstand staat en gewoon gevoelig is. Maar mijn vraag is eigenlijk is het echt paniek of is het toch een stressontlading? In mijn hoofd ben ik niet moe ofzo het is echt mijn lijf die zo heftig reageerd. Herkent iemand mijn verhaal? Ik ben nu bijna 1 maandje bezig, dus nog pril.

Hoi Sarma,

Ik weet precies wat je bedoelt! Ik had dit ook heel erg en weet dat ik zelfs na mijn bevalling een periode weer zo enorm schrok als de babyfoon af ging. Mijn dochter was ernstig ziek, dus stress en ik denk weer een btje chronische hyperventilatie terug. Maar ik probeerde vooral niet van mezelf te schrikken maar rustig te blijven. Dan zakte het vanzelf.

Vriendelijke groet,

Sanne
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Sanne bedankt voor je reactie maar moet ik het nu zien als een paniekaanval of is een stressontlading, die inmiddels 3 dagen duurt ik heb vanmorgen maar een halve oxazepam ingenomen, helpt niet echt. Kan ik niet beter even een stopweek inlassen om mijn lijf rust te geven??

Hoi HyperVenners,

Ik ben deze post begonnen met het verhaal dat wij een bericht kregen dat mijn schoonvader ernstig ziek was. Ik zeg bewust was omdat hij 2 weken geleden is overleden. Dit is allemaal zo snel gegaan, voor hem beter want de kwaliteit van leven was niet meer menswaardig. Nu heb ik mijn vader ook op dezelfde manier verloren, longkanker, en wat niet gek is is dat alle verdriet weer naar boven kwam. We hebben een hele zware week gehad maar toch vond ik mezelf sterk, geen enkele paniekaanval gehad . En dat terwijl ik HyperVen even had gestopt omdat ik flink de griep heb gehad. Maar nu deze week, ik ben weer begonnen met werken, voel ik me zo waardeloos. Ik ben zo moe, al bij het opstaan. Hier zit natuurlijk spanning en verdriet bij maar soms heb ik zo de twijfel of ik het allemaal wel goed doe en of HyperVen wel doet wat het moet doen. Met de stopweken ben ik ongeveer2 maanden bezig. Het meest frustererende is dat je zo goed je best doet maar dat je steeds zo keihard word teruggefloten. Na 2 dagen werken werd ik gisteren wakker met een paniekgevoel en de gedachten ik ben zo moe hoe ga ik de dag doorkomen en wat als dit weer een voorbode is voor een burn-out. Voor dit laatste ben ik zo bang want dat wil ik echt niet. De psychotherapeut zegt dat de vermoeidheid komt omdat er gewoon een disbalans is in de energie en dat geloof ik ook echt wel maar mijn gevoel/gedachten zeggen me soms, eigenlijk best vaak, iets anders. Ik wil zo graag uit het circkeltje stappen van moe zijn en maar op de bank gaan zitten, paniekgevoel, als een berg op zien tegen alles, niet kunnen genieten omdat je bang bent weer over de grens te gaan. En soms weet ik niet eens meer waar die grens ligt.
Hebben jullie deze momenten ook en hoe gaan jullie hier mee om? En hoe doen jullie dat met werken?