Allen,
Het is feitelijk een kwestie van aanvoelen tot hoever je precies moet gaan. We weten allemaal wel zo ongeveer wanneer we aan het forceren zijn. Een duidelijk signaal is het als het middenrif begint te trekken, dan triggert het
ademcentrum de ademhaling om in te ademen
over het vasthouden van de adem heen! Dat is dus een duidelijk signaal dat er zo langzamerhand uitgeademd moet gaan worden en opnieuw ingeademd. Door het dan nog even te rekken door langzaam uit te blazen, verleg je de grens weer iets. Vooral als je na het samentrekken van het midderif nog lang gaat tegenhouden, ben je duidelijk aan het forceren.
Meestal haal ik mijn oude stokpaardje hierbij weer stal, namelijk de parelduiker die onderwater zwemt op zoek naar pareloesters. Deze mensen merken in de loop van een aantal maanden dat zij steeds langer onder water kunnen blijven. Zij forceren het niet, maar voeren langzamerhand de tijd op. Door het ongeforceerde karakter gaat het bijna vanzelf. Bij mensen met
chronische hyperventilatie is het vaak lastiger. De tolerantie voor CO2 is al laag, dus de trigger komt veel sneller. Tevens speelt vaak
stress een rol, waardoor het
ademcentrum meer moeite heeft met het maken van aanpassingen.
Klaas, jij hebt kennelijk zoveel kracht in jouw borstspieren en midderif, dat jij de adem kan inhouden en daarbij de trigger van het
ademcentrum kan overwinnen. Daarom forceer je het vrij snel. Probeer om goed dat beeld van die parelduiker voor ogen te houden. Als je het benauwde gevoel begint te krijgen, dan rustig aan beginnen met de uitademing. Klaas, stuur eventueel even jouw grafiek naar me door, dan kijk ik eens hoe het zich momenteel ontwikkeld.
Al met al komt het er dus op neer dat we ons lichaam en de behoefte aan adem goed in de gaten moeten houden. Het heeft geen zin om de adem in te houden tot je "barst", zoals het spreekwoord gaat. De kans op blessures of beschadigingen is te groot bij het forceren. Ook is het (veel) beter als het lichaam geleidelijk went aan de veranderende zuurgraad. Shockeffecten zijn onwenselijk, omdat je niet weet hoe allerlei systemen (zoals bijvoorbeeld je hart) daarop zal reageren.
Als je echt voor jezelf niet weet of je al dan niet forceert, is mijn advies om het een paar keer onder begeleiding van een fysiotherapeut te doen. Die kan dan controleren of je forceert of niet. In Wormerveer zijn twee therapeuten die begeleiding van het
HyperVen programma doen. Maar wellicht kan je ook andere fysiotherapeuten (maar dan wel met een 'open mind') vragen om te begeleiden.
Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.
Rob Gravesteijn
HyperVen
