Hallo,

Ik ben Frank en een newbie, zo'n 3 weken actief. Ik leg even uit waarom ik hier ben. Ik heb in 2004 voor het eerst een hyperventilatie aanval gehad op het werk. Ik had een toen een zeer stressy job. Nadien klinieken afgelopen voor hart, darmen, maag, scans gehad van alles en nog wat, jaren aan een stuk. Bij psychologen, psychiaters,.. geweest. Niks hielp. Destijds, in 2004, dacht ik dat ik alles aankon, zelf de wereld! Nochthans, tijdens mijn jeugd, die overigens voor de rest leuk verliep, had ik een pa die vrij perfectionistisch was. Toen ik iets deed in de tuin, de wagen poetsen,... het was nooit goed genoeg. Hij zei het niet direct, maar hij controleerde het. Ik zag hem dan van binnen nog net dat hoopje grond goed harken of nog even met de spons over de wagen gaan. Ik begrijp dat hij zelf een product is van zijn opvoeding en dat hij het niet slecht bedoelde, maar ik zit nu met een onzekerheidsgevoel. Dit gevoel heb ik meestal niet bij het zakendoen, maar bij vele dingen daarbuiten. Ik ben bang dat ik mezelf iets zou aandoen, om depressief te worden, of ik wel de juiste keuze maak in het leven, om alleen te blijven (ik heb geen vriendin en ben toch al 37), is dit het leven nu?... Deze gedachten slepen nu toch al bijna 2 jaar aan. Soms weliswaar wat minder, maar soms spelen ze op. Ik neem geen AD medicijnen en besef dat ik mezelf niks zal aandoen als ik rustig ben. Ik heb al cognitieve therapie gevolgd, lees boeken over Mindfulness, ben nu bezig met HyperVen. Ik meen te weten dat onzekerheid over bepaalde zaken en chronische hyperventilatie aan de basis liggen van waar ik nu sta. Ik wil ervoor gaan, maar ik merk dat ik door het feit dat ik HyperVen, meer last heb van die gedachten. Is dit normaal? Hoe kan ik mijn gedachten tot rust brengen? Iemand een gouden tip?

Ik las wel laat de gedachten komen, goed of slecht, aanvaard ze met liefdevolle aandacht (Mindfulness). Maar dat is moeilijker dan ik dacht. Ik weet ook dat van alle duizenden angsten die in ons opkomen, er maar 1 hoogstens twee zijn waar we misschien ooit mee geconfronteerd worden. Maar deze doemsscenario's zijn blijkbaar mensenlijk.

Ik hoop dat dit wel de therapie is dat ik al jaren wou doen....Ook hier zit een stuk onzekerheid. Ergens geloof ik dat het dit moet zijn, want het is ook begonnen met mijn ademhaling die fout zat door mijn onzekerheid. Is toch zo?

Bedankt voor de antwoorden en een fijn weekend.

Hai Frank,

Ik heb je verhaal en je vraag gelezen en er is veel herkenbaar voor mij.
Toch ga ik je vraag aan Rob doorgeven zodat hij daar gespecialiseerder antwoord op kan geven.
Rob heeft zich beziggehouden met transcendente meditatie en weet daarom denk ik ook meer over mindfulness.
Ook ik houd me bezig met mindfulness en het totaal in het moment blijven, maar het is niet iets wat je zomaar even doet.
Het blijft jezelf constant terug roepen om weer naar het moment te gaan, want voordat je het weet ben je in gedachten weer
in het verleden of de toekomst, met alle emoties/gevoelens van dien.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hallo Frank,

Dat je die gedachten nu meer ervaart komt door de rust die uitgaat van de HyperVen therapie. Daardoor komt het ontstressingsmechanisme op gang. ik denk dat je serieus zou moeten overwegen om wel AD medicijnen te gebruiken. Daar zal je een hoop steun aan hebben. Meditatie is ook een manier om te leren los te laten. Alles wat in je leeft van binnen moet je toelaten in je bewustzijn. Dat is heel moeilijk, maar daarmee kan de onderliggende stress el worden opgelost….

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hallo Frank,

Ook ik herken zeker wat in jou. Ik heb geen paniekaanvallen en ben pas achttien, maar net als bij jou heeft een combinatie van veel te druk en onzekerheid, zoals jij die beschrijft geleid tot o.a. chronische hyperventilatie. Mijn ouders zijn erg perfectionistisch en ik ook. Maar mijn grootste onzekerheid is op sociaal vlak omdat ik gedurende een groot deel van mijn jeugd op grote schaal ben afgewezen. Verder herken ik die onzekerheid over keuzes in het leven en angst om alleen te blijven, al is dat op mijn leeftijd wel vrij normaal. Ik denk ook zeer vaak "Is dit het leven nu?" e.d.
Bij mij is het zo dat ik soms heel veel van die angstige/onzekere gedachtes heb en soms totaal niet. Afhankelijk van wat ikzelf noem de "modus" waar mijn hersenen op een bepaald moment in zijn.

Ik heb wel het idee dat mede door HyperVen in de loop van een paar maanden die gedachtes en zorgen zijn afgenomen. Ik denk dat wat dit betreft voor HyperVen hetzelfde geldt als voor AD medicijnen: eerst wordt het veel erger, maar na een aantal weken (maanden) juist beter dan voorheen. Dus als ik jouw was zou ik zeker niet de moed opgeven en er vertrouwen in hebben dat je het zo kunt bestrijden. Ik zou wel als ik jou was serieus gaan nadenken over AD medicijnen, ik wilde eerst ook niet maar uiteindelijk kwam ik er niet onderuit (maar ik ben dan ook wel heel erg ziek). Die zorgen er ook voor dat HyperVen beter en sneller werkt.
Veel sterkte!

Remon



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 19/03/2011 19:49 door remon.

Beste Ellen, Rob en Remon,

Allen hartelijk dank voor jullie antwoord. Mag ik nogmaals om jullie mening vragen?

Ik heb geruime tijd in de farmasector gewerkt en sta een beetje weigerachtig tgo AD medicijnen. De reden hiervoor is dat ze in een beginfase een tegenovergesteld effect hebben en dat ze de libido beïnvloeden. Ik heb nu wel geen relatie, maar als ik nu ook een deel van mijn mannelijkheid zie achteruitgaan, dan denk ik dat dat geen positief effect gaat hebben. Ik ben wel veeleisend naar mezelf in alles wat ik doe en wil. Ben ook serieus gekwetst geweest in een relatie toen ik 24 jaar was. Nu ben ik 37. Mindfulness en vertragen in mijn leven, helpen me hierbij. Ik leer terug te luisteren, ruiken, voelen, proeven en zien. Soms lukt me dat aardig, soms ook niet. Ik ben er wel van overtuigd dat ik met HyperVen, Mindfulness (ademfocus) en cognitieve gedragstherapie ga uitkomen. AD medicijnen kan een duwtje in de rug zijn, maar ik weet dat wat er is dat dat er niet zomaar is. Mijn lichaam en geest zijn uit balans en ik wil die nu graag terugvinden, zelf en zonder geneesmiddelen die me extra endorfines geven. Door het feit dat ik nu zoek naar wat een positief effect heeft op mij, leer ik terug te ontdekken als een kind en bewondering te hebben voor alles, en dat is veel ook al heb je niks, wat ons aangeboden wordt in dit leven. Ik heb niet niks hoor, dat is het hem juist. Ik heb te snel teveel gekregen (veelal materieel en status) en daardoor kon/kan ik nog maar moeilijk tevreden zijn. Ik kan dit nu wel schrijven maar soms denk ik er net iets anders over.

Ik denk nu zo, als ik het echt lastig heb, dan neem ik wel AD medicijnen. Ik weet dat het feit dat ik angstig ben om een aantal dingen: dat ik een zware depressie zou krijgen, dat ik mezelf iets zou aandoen, dat ik gek zou worden van al die gedachten,... Het feit dat ik angstig ben, is net een teken dat ik het niet zal doen of worden. Ik moet die gedachten gewoon laten zijn voor wat ze zijn en liefdevol ermee omgaan. Ze horen nu gewoon bij mij. Ik weet dat er een dag komt dat ze niet zoveel impact meer zullen hebben en dat ik erom zal lachen.

Ik ben aan het bouwen aan een nieuw bedrijf dat ik tesamen met een vriend ga starten. Hier weet ik rustig aan, want ik moet terug mijn weg vinden. Geduld lijkt me de boodschap. Ik hoor nu de vogeltjes fluiten, het is prachtig weer en ik ben gezond, waar maak ik me druk om. Nu schrijf ik het zo maar straks, morgen overmorgen kan het anders zijn...Insjalah.

Groetjes Frank.

PS Remon dank voor je antwoord. Sterk dat je op 18 jaar al zoveel wijsheid meedraagt. Gewaardeerd en ik gun het je van harte.

Hai Frank,

Bedankt voor je prachtige verhaal.
AD medicijnen kan heel goed helpen, maar het is geen must. Mocht je merken dat wat je doet en noemt niet helpt dan kan je altijd nog beslissen of je AD medicijnen neemt. Tegenwoordig zijn er verschillende met een hele milde werking, maar........dat zie je tegen die tijd wel.

Ik zelf heb qua mindfulness heel veel gehad aan de boeken van Jon Kabat Zinn en de cd's van Edel Maex.
Ook Eckhart Tolle heeft mij veel geleerd via zijn boeken en DVD.

Het ambivalente in je gevoel herken ik ook. Dat wat je vandaag denkt en voelt er morgen anders uit kan zien.
Ik heb zelf gemerkt dat toen ik de therapie van HyperVen had afgerond dat ik daar veel gelijkmatiger in werd/was geworden.

Als je vragen hebt of gewoon wat wilt delen doe dat gewoon.
Ook op de dagen dat het minder gaat, zodat je altijd je "ei" kwijt kan.
Er zijn altijd mede-HyperVenners die reageren en dat is juist fijn, omdat je dan weet dat je er niet alleen voorstaat.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Dank voor je antwoord Ellen.

Ik waardeer je zachte, lieve en begripvolle schrijftstijl. Mooi is dat.

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Frank en Ellen,

Bedankt voor je compliment Frank . Inderdaad kun je altijd nog AD medicijnen gaan gebruiken. Ik ben in ieder geval wel heel blij dat ik de stap heb genomen omdat ik het idee heb dat mijn psychotherapie ook niet goed helpt omdat ik steeds geremd werd door heel veel fysieke klachten en helemaal vast zat in bepaalde negatieve gedachtepatronen. Met HyperVen was dat afgenomen, nu is het door de AD medicijnen weer erger (ben net begonnen) maar ik verwacht dat het over een paar weken juist veel beter gaat en dat ik veel meer ontvankelijk wordt om anders te leren denken; ik denk dat mij dat zonder AD medicijnen nooit zou lukken. Het is allemaal heel ingewikkeld en iedereen is anders en reageert ook anders op die medicijnen en het is logisch dat je het eerst zonder probeert, maar als je op een gegeven moment te weinig vooruitgang boekt (zoals ik het afgelopen jaar) zou ik het wel doen. Er zijn ook mensen die het jarenlang uitstellen en daarna spijt als haren op hun hoofd hebben dat ze niet eerder begonnen........ Voor mij geldt in ieder geval dat de bijwerkingen nooit erger kunnen zijn dan alle fysieke klachten die ik al heb dus dat was voor mij geen bezwaar.

Wat ik heel fijn vind is dat jullie ook noemen dat je de ene keer heel anders over dingen denkt dan anders. Ik had/heb dat heel erg, en ik dacht al dat het met chronische hyperventilatie te maken had maar nu weet ik het dus zeker (echt onvoorstelbaar hoeveel uiteenlopende klachten je daar wel niet van kunt krijgen zeg!). Soms zit ik ook heel erg te piekeren over allerlei negatieve dingen uit het verleden en soms kan het me niets meer schelen en geniet ik van het nu. Maar ik vraag me dan wel heel erg af: Wat is nou mijn echte ik? Heb ik die dingen nou verwerkt of niet?

Groetjes Remon



3 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 22/03/2011 08:52 door remon.

Hallo Remon,

Herkenbaar hoor die vragen: wie ben ik nou echt? Heb ik alles nu verwerkt? Ook de zeer uiteenlopende lichaamelijke en psychische klachten zijn herkenbaar. Ik heb (en soms mag ik "had" zeggen:-)) bijvoorbeeld veel last in de armen, nek, schouders, darmen en hoofdpijn. Tevens ook last van overmatig zweten, kouderillingen, koude handen en voeten. Psychisch zijn het meer de angsten en ONREALISTISCHE gedachten. Allemaal symptomen die ik las op HyperVen en bevestiging van wat ik eigenlijk nog niet wist uit de tientallen onderzoeken in klinieken die ik heb gehad. Doktors hebben me er nooit op gewezen. Stress was de oorzaken/'>oorzaak, maar ik bleef wel zitten met die klachten. Op naar de volgende doktor en zo kan ik wel nog een tijdje doorgaan. Ik ben wel boos dat ze niet beter ingelicht zijn, maar mijn Mindfulness vergeeft het hen.

Ik merk wel dat ik met HyperVen, na een drietal weken al minder last heb van die lichaamelijke klachten. Die gedachten, die zijn er soms nog, maar ik weet dat ze erbij horen. Wat mij heeft geholpen is de aanvaarding dat de dingen nu zijn zoals ze zijn. Ertegen vechten helpt niet en geeft alleen maar meer stress en bijhorende andere klachten. Als bepaalde gedachten opkomen, dan merk ik ze op en ga ik ze liefdevol laten weten dat ik ze herken maar dat ik er geen tijd voor heb gezien ik NU met andere dingen bezig ben.

Jezelf ontdekken: Wie ben ik nu echt? Heb ik alles verwerkt? Je bent wie je bent nu, ook met die minder positieve gedachten. Weet dat het erbij hoort. Geef er niet teveeel aandacht aan maar aanschouw ze met liefdevolle aandacht. Alles kan je niet verwerken volgens mij. Wees begripvol voor jezelf dat je alles niet in één keer kan veranderen. Natuurlijk willen we dit wel na die lange leidensweg. Tevens het woord "alles" bestaat niet en een gebroken vaas kan je wel lijmen, maar al is het nog zo goed hersteld, je zal het altijd een beetje zien. Het hangt er maar vanaf hoe perfectionistisch je die vaas bekijkt en dus hoe je ertegenover staat. Tja, jezelf ontdekken, dat lijkt me een levenswerk vriend. Net ook leuk want stel dat je jezelf morgen volledig kent.Wat zou er dan nog spannend zijn? Ik snap wel dat je naar rust verlangt, heb ik ook trouwens, maar dat is iets anders dan jezelf volledig kennen.

Ik merkte dat ik veel wou bereiken op korte termijn. Ben ik in alle bescheidenheid in gelukt, maar door de "greed", hebzucht, wou ik steeds meer. Ik heb achteraf bekeken zeer grote risico's genomen, mensen in vertrouwen genomen en daar heb ik een fortuinlijke prijs voor betaald, financieel dan. Als ik eraan terug denk, moet ik bekennen dat het aan mezelf ligt al dacht ik eerst dat ik het slachtoffer van mijn vertrouwen. Hebzucht kwam namelijk voor het vertrouwen. Het vertrouwen is er gekomen door mijn hebzucht.

Ik praatte vroeger snel, haaste me door het leven. Nu ik rustiger praat, rustiger en terug rechter loop, voel ik me beter...

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groeten,
Frank.

hallo frank

je hebt net mijn leven beschreven,ben dus niet de enigste

later meer,dit kwam binnen
grt berry

Hoi Frank,

Bedankt voor je uitgebreide verhaal! Inderdaad kun je misschien ook wel rust (wat ik wil) bereiken zonder jezelf volledig te kennen, want met dat laatste ben ik soms misschien wel wat veel bezig....
Ik heb zelf veel last van dat lichte gevoel in mijn hoofd, verder hoofdpijn, slecht slapen, altijd moe, hartkloppingen, geen concentratie, etc. Ik had toevallig het geluk dat iemand mij de tip gaf dat het misschien wel eens hyperventilatie zou zijn en via google kwam ik hier (want ook mijn huisarts dacht gewoon stress). Het lijkt me echt moeilijk voor jou niet heel boos te worden op al die mensen die het niet herkend hebben.
Het hele verhaal van mindfulness ken ik, ik heb het zelf ook een paar keer geprobeerd met zo'n CD, maar ik vind het heel moeilijk het geduld op te brengen te mediteren en zo accepterend/liefdevol te leren denken. Dat heeft ook te maken met de leeftijd, zo zijn er nog wel meer van die dingen in die trant die denk ik nu gewoon niet haalbaar zijn voor mij. Het is trouwens wel zo dat ik, ook voor dat ik van mindfulness hoorde, alledaagse dingen relatief rustig en met aandacht deed, dus dat door het leven haasten van jou herken ik niet. Maar ik denk dat die hebzucht zoals jij die beschrijft ook wel met de leeftijd te maken heeft. Ik heb zoiets zelf ook een beetje, maar dan vooral op het gebied van dingen meemaken en ondernemen ipv geld ofzo. Maar nu zit ik ziek thuis te niksen, dat vind ik eigenlijk nog het moeilijkste.

Groeten Remon



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/04/2011 10:11 door remon.

Hey Berry,

Goed te weten dat we hetzelfde levensverhaal hebben. Ben benieuwd hoe jij hiermee omgaat... Dank hiervoor.

Hey Remon,

Ik heb/had ook last van hartkloppingen, slecht slapen, concentratieproblemen,... Sommigen zijn door HyperVen verbeterd hoor. Iets wat ik jaren toegelaten heb er te zijn, kan niet in een paar weken verdwijnen, hoewel ik dat wel zou willen ;-). Mindfulness is voor mij ook niet gemakkelijk hoor. Ik hoop dat dat je sterkt. Maar ik voel dat als je de acceptatie leert (lukt me soms beter dan anders, training is hier de boodschap), dat je sneller je rust terugvind. Ik weet dat de rust net mijn kracht is om terug het leven ten volle te kunnen leven.

Mijn hebzucht kwam er doordat ik dingen wou bereiken en was niet enkel geld gerelateerd. Dat was natuurlijk wel een leuk gevolg waar ik rekening mee hield. Zo was ik op mijn 30ste Financieel Directeur van een farmabedrijf met 50 MIO € omzet, zat ik met de Minister van Economische Zaken aan tafel,.... Ik besef nu dat dat allemaal "toneel" is en dat het echte leven dichter bij je staat dan je soms denkt. Als je het voelt dan weet je het wat het echte leven is. Soms lukt me dat aardig, soms ook niet. Ik omring me nu meer en meer met de mensen waarmee ik me wil omringen. Waarmee ik rustig en leuk zaken kan en wil doen. Ik kies nu meer zelf. Klinkt arrogant, maar is het niet. Ik zoek ze bewust op. Er is een zin uit Mindfulness die me soms helpt:"Ik kan de wereld en de mensen rondom mij niet veranderen. Maar ik kan wel mijn beeld van de wereld rondom mij veranderen zodat ik meer in harmonie ben met de wereld en de mensen". Deel 1 is een vorm van acceptatie; Deel 2 is meer de beelden die we hebben "visualisaties of vooropgestelde idee" herwerken. Ik geef een voorbeeld van deel 2. Stel je bent net iets later opgestaan dan anders en er is nog zoveel dat je moet doen, onder andere een belangrijke vergadering om 10u30. Je eet snel, neemt een douche,...ga ik wel op tijd zijn scheurt door je hoofd (vooropgesteld idee)? De film die je ziet is niet goed. Je haast je in je wagen, vertrekt en na een tijdje merk je dat het allemaal trager gaat dan anders, weer stress, waarom rijden die nu niet sneller (vooropgesteld idee). Waar hebben die hun rijbewijs gehaald (vooropgesteld idee). Aan de afslaf merk je op dat de lichten net op rood slaan, 2 wagens voor jou. Shit weer 20 seconden kwijt (vooropgesteld idee), want wat kan je met die 20 sec? Zo kan ik nog een tijdje doorgaan.

Je bent jong hé vriend, maar ik las dat je ondernemend bent. Heb je nieuwe plannen? Werk je die rustig uit? Als je er geen zin in hebt op een bepaald moment, dan is dat ok, dan heb je er geen zin in. Zet je niet onder druk. Ik denk wel dat dat je terug in je rustige routine kan brengen. Ik weet dat routine saai klinkt, maar ik heb voor mezelf al geleerd dat dat ook de rust geeft, de zekerheid. Mijn onzekerheid is er vooral in gesprekken met vrouwen met wie ik een relatie zie zitten, dan ben ik vrij onzeker.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en wens iedereen die dit leest een fijne dag.

Frank.

Beste Ellen, Rob,

Wat ik "last" van heb, is dat ik in mijn hoofd het gevoel heb dat bepaalde dingen vroeger anders/intenser beleefde. Dat bepaalde dingen beter binnenkwamen en langer bleven hangen in mijn lichaam. De warmte van de zon, een ontspannen sauna, voetreflexologie, het fluiten van de vogels, de geur van de ochtend,... Als ik nu geniet van het licht en de warmte van de zon, dan voelde ik de warmte vroeger gelijk meer over mijn lichaam en bleef dat gevoel langer hangen in mijn lichaam. Is dit herkenbaar. Komt de kracht of de intensiteit van de gewaarwording terug? Hoe kan ik dit proces verbeteren?

Dank en groetjes
Frank.

Hallo Frank,

De stress in ons zenuwstelsel blokkeert bepaalde zenuwbanen / paden. Naarmate je meer stress verzamelt / opslaat, krijg je meer van dit soort blokkades. HyperVen werkt hoofdzakelijk op het biochemische ademhalingsmechanisme. De meditatieve impact van HyperVen is gering en hoewel het wel zal bijdragen aan een vermindering van stress, toch niet zoals een echte meditatie dat doet. Als je je zenuwstelsel weer vrij wilt maken van al die belemmeringen, zal je het meer in die richting moeten gaan zoeken...

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ha Frank

Zoals je al zei,teveel gefocust/gebrand om iets een succes te maken[voor de buitenwereld dan...]
Voor mezelf hoefde het eigenlijk niet,ik was wel tevreden in mijn eigen gedachtengang/wereldje maar
voor de buitenwereld om mij heen en voor mijn "vrienden" wilde ik meer en meer
Altijd lange dagen[18uur/6dagen p.w.] maar doorgaan,nu is de kaars echt op,eigenlijk al 20jaar
In 1991 kreeg ik een paniek-aanval s`nachts en ben toen gelijk die morgen erop naar de huisarts gegaan
die zei dat het een hyperventilatie-aanval was,maar dat wuifde ik weg
En in verloop van enkele maanden daarna kon ik eigenlijk nergens meer van genieten,ik kon soms letterlijk niet vooruit
Maarja,de streber in mij zei,jongen stel je niet aan,ga gewoon door,en dit hield ik vol tot de zomer van 2002,en stortte toen helemaal in
met als gevolg dat ik toen bijna alles kwijtraakte[financieel,en emotioneel],ik had een goed lopend bedrijfje ,maar ik kon het niet meer volhouden,en de rest is zoals hierboven verlopen
Ben nu bijna 3jaar met tussenpauzes aan het HyperVennen en krijg nu langzaam weer grip op het leven zoals ik voorheen functioneerde
Verder accepteer ik nu mezelf en mijn gedachten,ik ben geen zwever,maar over het loslaten van emoties/stress is altijd moeilijk voor mij geweest
omdat ik diegene die altijd klaagde met vage klachten[zoals wij hyperventileerders]altijd niet voor vol aanzag,ik weet nu helaas wel beter
Loslaten van negatieve emoties/gedachten gaat niet zomaar,je moet er zelf wel achter staan en accepteren,dan pas heeft HyperVen ook pas zin,ben ik nu achtergekomen,en ik moet zeggen dat ik toch mezelf weer langzaam terug vind
mvg berry

Hallo Benny,

Dank voor je antwoord.

Ja Benny heel herkenbaar hoor. Ik deed het ook voor anderen uit onzekerheid, niet echt voor mezelf maar eerder voor mijn familie. Ik ben opgegroeid met nonkels om me heen die steeds vroegen hoe het was op school. Ik was een goed student, geen top primus, gewoon goed. Dat was voor mij goed genoeg. Maar toch voelde ik het competitiebeest in mij wakker worden. Ik zou en wou bewijzen dat ik de beste was van de familie in alles! Ik besef nu dat ik er een prijs voor betaald heb. De prijs van mezelf deels te verliezen, stress te hebben, niet meer te kunnen genieten, niet lopen maar spurten door het leven. NU besef ik het en betrap ik er mezelf op. Een versnelling lager is goed hoor Frank. Wat komt, komt toch. Ik merk nu ik rustiger ben, dat bepaalde dingen naar mij komen en dat ik niet meer zo dien te zoeken. Ik wil nog vooruit komen, maar in 4de of zelfs 3de. We hebben nog een leven voor ons. Die streber in mij is er nog en die moet ik soms terechtwijzen om terug te keren naar mijn innerlijke rust.

Ik vind het echt leuk te lezen dat je jezelf terug begint te vinden. Ik gun het echt iedereen want wij HyperVenners weten wat het met een mens doet. Het is echt niet leuk, vervelend, soms wil ik zeggen onmenselijk. Dit klinkt misschien zwaar, maar het maakte me echt neerslachtig. Ik zag geen uitweg. Ik wou alles wat ik opgebouwd had afgeven om gewoon terug mezelf te zijn... Zo ver zat ik erin. Ik merk nu stap per stap dat het beter gaat. Maar soms ben ik nog bang. Door dingen rustiger te doen, leer je jezelf opnieuw te ontdekken hé. Ben ik dit wel, ik ben zo rustig? Herken je die gedachte of dat idee?

Groeten en een fijne dag of avond gewenst,
Frank.

Hoi Frank,

Naar aanleiding van je vorige berichten: bedankt, ik herken er wederom een aantal dingen in. Vooral ook dat minder intens beleven van dingen, dat heb je heel goed beschreven.

Voor Rob:

Als je die blokkades wil opheffen (om dingen weer intenser te kunnen beleven) moet je dan echt Transcendente Meditatie doen of lukt dat ook met een 'gewone' Mindfulness Meditatie?

Groeten Remon

Hallo Remon,

Er bestaan veel meditatieve en stressverminderende technieken, TM is er een van. TM heeft het voordeel dat het erg snel werkt en relatief gemakkelijk te leren is. Er zitten ook nadelen aan: het is erg duur (ongeveer een gemiddeld bruto maandsalaris om het te leren), er hangt een sfeer van magie omheen die het voor sommige mensen minder toegankelijk maakt, het is verweven met de Ajur Veda geneeskunde, wat met de nodige voorzichtigheid benaderd moet worden. Ik moet wel zeggen dat van alle methoden die ik ken, TM verreweg de meest effectieve is. De resultaten van TM zijn ook meetbaar, bij mijzelf bijvoorbeeld gemeten via een EEG terwijl ik de techniek toepaste. Dat leverde - moet ik wel zeggen - een nogal spectaculair resultaat op waar zelfs de neuroloog die de EEG maakte van versteld stond... Hij had nog nooit zulke coherente alfagolven gezien bij iemand die volledig alert en wakker is...

Dus als je het geld er voor over hebt, de poespas er omheen voor lief neemt, en voorzichtig bent met de Ajur Veda benadering die er (tegenwoordig) onlosmakelijk aan verbonden is, dan is TM absoluut een aanrader...

Hallo Rob,

Bedankt voor je reacties en uitleg (ook die over de REM slaap). Geweldig dat jij met TM zo'n spectaculair resultaat hebt geboekt, maar zoals bij alles is er helaas ook veel kritiek en scepsis te vinden op internet. De waarheid ligt wellicht in het midden.
Het lijkt me dus goed in de toekomst eens zo'n cursus te gaan doen (de zweverige poespas voorlief nemend). Gelukkig hebben ze voor scholieren en studenten een speciaal en veel lager tarief, maarja, dan moet ik me wel eerst goed genoeg voelen om te kunnen gaan studeren....

Groetjes Remon



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 25/03/2011 10:59 door remon.