Hoi allemaal.....

Ik ben vanaf 2 februari 2018 met HyperVen aan het stoeien.
Bijna alle symptomen die op de site staan herkende ik waardoor ik eindelijk na 30 jaar chronische hyperventilatie erkenning kreeg en niet twijfelde om de therapie ( na onwijs veel gedaan te hebben maar niets hielp of een ietsiepietsie) te volgen.

Soms kan ik de juiste woorden niet vinden om te vertellen hoe ik me voel. Ik wil me zooooooo graag goed voelen zonder dat alles bepalende vreselijke nare gevoel in het lijf.

Zijn er meer mensen die ook lang aan het oefenen zijn en nog dagelijks worstelen met dat grrrrr gevoel?
Houdt het ooit op of op zijn minst, wordt het echt beter?

Ik word er soms zo verdrietig van.
Alle spontaniteit is verdwenen om gewoon “ gewoon” te zijn.....

“Ja” ik moet ook eerlijk zijn dat ik momentjes heb dat het wat beter gaat.
Het is alleen nog zo kort op een dag.

Zijn er meer mensen die dit herkennen en misschien toch uiteindelijk zich goed voelen?

Voor iedereen die met chronische hyperventilatie te maken heeft, heel veel kracht en snel en goed herstel....

Liefs...

Hoi Napoleon,

Ik zie zoveel herkenning in je bericht.
Maar ik ben pas 3 weken aan het HyperVennen met echt ontzettende ups & downs.

Het lijkt inderdaad alsof dat nare rare gevoel nooit meer helemaal weg wil gaan, maar toch merk ik echt al is het pas na 3 weken dat de klachten iets verminderen en dat ik soms ook een normale dag ertussen heb zitten.
Dit zijn overigens geen hele dagen, vaak ben ik 's avonds weer heel duizelig,benauwd en komt dat nare gevoel in me lichaam weer opzetten.

Ik denk dat we hoe moeilijk en zwaar het ook is toch moeten doorzetten en dat het eindelijk toch echt wel goed moet komen.
Vergeet ook niet hoelang de chronische hyperventilatie al aanwezig is, dit heeft ook zoveel tijd nodig om weer te herstellen!
Probeer je daar & aan de betere momenten die je nu hebt vast te houden! Chyperventilatie is absoluut verschrikkelijk en niet makkelijk om er vanaf te komen maar het kan!

Ik hoop echt dat er snel veel goede dagen gaan komen, zodat je wat meer vertrouwen in het genezen krijgt!



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/07/2018 12:14 door nana.

Hoi Nana,

Wat lief dat je reageert.....

Natuurlijk niet leuk maar wel fijn dat er meer mensen zijn met dat slopende gevoel.....

Het gaat inderdaad iets beter en dan jubel en juig ik.
Ik word er alleen zo verdrietig van dat het keer op keer de kop opsteekt nog elke dag.
Ik vind het voor mijn partner ook zo vervelend waardoor ik weer stress creeer....
Dan zeggen mensen denk dan aan jezelf, dat is wel zo maar ik vind het echt heel moeilijk.
Net op vakantie geweest en het ging niet best... man man wat een uitputtingsslag... dan wil mijn man tot overmaat van ramp over de boulevard en gezellige straatjes in waar het bruist.....
Ik wil zooooo graag maar voor mij bruist het nog niet... wat een gevecht, zo jammer.... maar ik wil mijn man niet te kort doen....
Bah.... ik heb heel wat afgehuild in stilte.

Soms ben ik bv in de AH en denk, verrek ik loop gewoon... blij blij blij en dan kom ik bij de kassa en het gevoel hangt als een donderwolk boven mij....
Maargoed die 10 minuten van Okay voelen steek ik in mijn zak....

Is nog lastig Maargoed, blijven oefenen en Mn blije gezicht weer op!

Liefs....

Dat doe ik graag! Ik vind het zelf ook heel fijn om begrip en reacties te krijgen van mensen die precies weten hoe je je voelt en hoe zwaar het is om hiermee te leven!

Ook ik heb vaak het idee dat ik tekort doe in mijn relatie, je bent nou eenmaal niet meer hetzelfde als zonder de chronische hyperventilatie en de vele klachten hebben een een hele negatieve invloed op alles wat je denkt en doet. Toch goed van je dat je blijft proberen, ik hoop dat er wel alle begrip voor je is dat je nu niet meer zo goed mee kan draaien met alles ookal zou je het dolgraag willen!

En verdrietig zijn mag! Andere mogen weten hoe rot dit is en hoe erg je je best doet om hier vanaf te komen, en dit gaat echt lukken!

Mijn tips zijn de klachten gewoon te accepteren dat ze er zijn, probeer er niet van in paniek te raken ookal zijn ze sterk aanwezig, je bent sterker dan dat! neem alle rust en tijd om dit te doen, ik ben zelf voorlopig gestopt met werken om dit te gaan overwinnen, maar ik probeer geen dagelijkse dingen (weg uit huis, boodschappen, sporten) te vermijden want dan wordt de drempel echt zo hoog. En echt wat je zegt over je situatie in de AH dat heb ik ook! Ik ga er niet meer tegen vechten, ik ga niet in de paniekstand ik onderga het en als het dan toch verkeerd gaat dan gaat iemand me vast helpen (dat denk ik dan )

Het komt goed! Liefs en veel sterkte en moed toegewenst!

Ja Nana je hebt volkomen gelijk.

Het duale is dat ik het weet en ook andere mensen help en steun voor wat in mijn mogelijkheid ligt....

Helaas maakt dat het voor mij ook zo heftig en zwaar.

Gister bijvoorbeeld liep ik in de Zara, het was echt A F s C H u W E L I J K...
Wat een ramp, ik tolde van links naar rechts, heel mijn lichaam was in de ban van vreselijk voelen en dan zeg ik tegen mezelf ; ga door, let op je adem, blijf in de winkel, ontspan, tel achterstevoren etc. etc.
Ik was gesloopt...

Natuurlijk ga ik door met HyperVen en het zal zou fijn zijn om eindelijk eens een echte doorbraak te hebben.....

Ik weet ook voor diegene die het herkent hetzelfde is en het liever gister kwijt zijn dan vandaag.

Mijn broer zei gister, die eigenlijk niets snapt van wat ik ervaar in al die jaren dag in dag uit “ jij verdient een oscar want ik zie je altijd lachen”

Hij heeft gelijk

Liefs en het gaat jou en iedereen goed!

Hoi Napoleon,

Het lijkt wel heel lang te duren bij jou...

Heb je al eens een onderzoek gedaan in het ziekenhuis om chronische hyperventilatie vast te stellen?
En heb je de oorzaken/'>oorzaak van de chronische hyperventilatie al weggenomen? Wie weet speelt er meer mee...

Ikzelf ben vandaag toevallig in het ziekenhuis geweest. Ik dacht dat het uiteindelijk misschien toch geen chronische hyperventilatie was, maar vandaag ben ik toch echt een chronische hyperventilatie diagnose rijker.... Enigszins blij hiermee, omdat ik dan veel van mijn klachten kan plaatsen. Wel denk ik dat er meer mee speelt onderhuids... Hiermee ga ik dan ook paralel aan de slag.

Wat betreft je 'nare gevoel' in het lichaam... zou je dat eens willen beschrijven? Ik ervaar wel derealisatie e.d. maar heb ook een aantal keer heel veel zenuwen door mijn lijf gehad met onbestemde angst,, dat was niet te houden.. ik hoop niet dat jij dit 24/7 hebt???

mvg,

Alfred

Hoi Alfred,

Sorry voor de late reactie,
ik was enorm druk met mijn pa die uiteindelijk eind juli is overleden...
Door de hektiek en emotionele achtbaan zou mijn antwoord aan je behoorlijk gekleurd zijn....

Jazeker speelt er onderhuids iets mee en dat is ook de oorzaken/'>oorzaak geweest ( weet ik nu hè) van het ontstaan van chronische hyperventilatie, jammer genoeg.
Je wilt vast geloven dat ik allerhande goedbedoelde oplossingen heb trachten te vinden en ben aangegaan.
Ik werd en soms nog, gek van inderdaad 24/7 afschuwelijke onheilspellende gevoel....
Er zit heel veel tijd en geld in wat er maar op de markt is en geloof me, er wordt heel veel aangeboden op dit gebied.
Kun je je voorstellen dat ik wat therapie-moe ben......

Afijn, ik ben nog steeds bezig om mezelf beter te voelen, dat is natuurlijk ook niet gek.
Inmiddels heb ik zoveel ervaring om te weten dat deze aandoening niet zomaar verdwijnt ( hoop het stiekem wel natuurlijk )
Met HyperVen boek ik wel resultaat en ook hier is het pittig maar het haalt de scherpe randjes er van af....

Nog even een antwoord op je vraag wat ik voel:
Eigenlijk niet te omschrijven onbestendig zenuwachtig out of total control duizelig gespannen tintelingen slapte onbestuurbaar gefokt niet op de aarde staande bijna flauwvallend trillerig niet kunnen denken warmte golvend dronken zwabberig raar hoofd gevoel..... maar altijd blijven lachen.

Zwaar, naar en des te blijer dat wanneer er minuutjes en soms langer op een dag ik werkelijk het gevoel niet draag ervaar, dan is er een vreugde dansje.....

Liefs......

Hi Napoleon!

Toch tof dat je alsnog even reageert,,
Gecondoleerd, heel erg veel sterkte toegewenst.


Die gevoelens die je beschrijft herken ik van vorig jaar inderdaad. Dit is allemaal zo goed als weg op dit moment. Alhoewel ik af en toe nog best erg duizelig/zweverige dagen heb. Vooral die tergende onheilspellende zenuwen die door mijn lijf gieren komen zo nu en dan opzetten icm onbestemde angst zonder duidelijke aanleiding.
Ik ben ondertussen al heel erg ver in het afbouwen van mijn medicijnen. Mijn laatste stap die ik gemaakt heb is waarschijnlijk iets te groot geweest, waar ik nu (denk ik) de zure appel van ondervind waar ik doorheen moet bijten.

Ook het therapie-moe worden ken ik heel goed. Ik ben zelf met HyperVen vanaf 22 februari bezig. Tussendoor een tijdje gestopt geweest. Ondertussen veel verschillende dingen geprobeerd. De voeding heb ik op orde nu. Ik verdiep me de laatste tijd in het zenuwstelsel en Somatic Experience therapie wat ik ga proberen.
Toch moeten we blijven onderzoeken en uitproberen. Er ligt een oplossing voor ons, ergens. En ondertussen het HyperVennen volhouden.

Sterkte en succes!!

Alfred. Heb je inmiddels de SE al gevolgd?
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring anders.
Groetjes