Hoi Tybeckers,
Dit is inderdaad een heikel punt. Ik vind het wel heel erg voor je dat je huisarts en de andere artsen die je bezocht hebt zo ontzettend bot zijn, die zouden het zelf eens moeten krijgen, zodat ze ervaren wat "de hel van
chronische hyperventilatie" is, zoals ik het maar noem. Ik weet niet hoe ziek jij bent, maar ik heb het zo erg dat ik echt volledig arbeidsongeschikt ben geworden, en ik zou absoluut niet met al die vreselijke
chronische hyperventilatieklachten kunnen "leren leven" zoals ook mij gesuggereerd is door sommige artsen. Gelukkig ben ik eigenwijs geweest en heb ik vastgehouden aan de
diagnose chronische hyperventilatie die ik zelf heb gesteld. Met behulp van
AD medicijnen en
HyperVen ben ik nu aan het
genezen en ik verwacht dat ik op een dag weer helemaal de oude ben. Gelukkig doen niet alle artsen die ik heb bezocht bagatelliserend, mijn huisarts gelooft wel dat ik me echt heel ziek voel, al twijfelt hij of het door
chronische hyperventilatie komt.
Wat mij wel opvalt is dat er binnen de gezondheidszorg grote verschillen zijn. Er zijn plekken waar
chronische hyperventilatie wel "erkend" wordt en ademtherapie wordt gegeven (ik ken iemand die op zo'n plek werkt, al hebben ze daar toch weer een heel andere uitleg van de ziekte dan
HyperVen), maar de longarts waar ik was geweest beweerde dat de ziekte "niet bestaat, er is altijd een
oorzaken/'>oorzaak" (zij gelooft dus niet in een verkeerd ingesteld
ademcentrum). Ik heb bij diezelfde longarts
hyperventilatietests ondergaan die uitwezen dat ik niet zou
HyperVentileren. Gelukkig heb ik ook die uitslag genegeerd want ik merk zelf wel een heel sterk verband tussen mijn ademhaling en al mijn
klachten, en ik merk ook dat ik door
HyperVen een veel rustigere en vooral diepere ademhaling krijg, waardoor de
klachten afnemen. Bovendien kwam de
klachtenlijst van die dokter voor
hyperventilatie totaal niet overeen met de
klachten die ik heb en die ik hier lees. Zo is hoofdpijn voor mij een van de belangrijkste
klachten, terwijl die er niet bijstond. Ik vind dit echt ontzettend vaag, maar ik ben in ieder geval heel blij dat ik eigenwijs ben geweest en vast heb gehouden aan mijn eigen overtuiging. Mijn huisarts en psychiater geven mij inmiddels, na veel gepraat, nog een beetje het voordeel van de twijfel, dus daar ben ik al blij mee.
Het is echt een heel raar iets hoe de gezondheidszorg er mee omgaat, vooral omdat het zo'n vreselijke ziekte is, waar je echt ontzettend ziek van kunt zijn, en die volgens mij ook nog eens heel veel voorkomt.
Misschien kan Ellen of Rob hier iets meer over zeggen???
Groetjes Remon
