Hey iedereen, gauthier hier. ik lees al dagen mee op dit forum en heb nu besloten toch even zelf mijn verhaal te doen.. Ik ben 21 jaar en studeer momenteel. Ik kan van mijn eigen zeggen dat ik nogal veel nadenk over de toekomst, perfectionistis ben en niet echt op de moment zelf kan leven. Mogelijk is dit ook de oorzaken/'>oorzaak denk ik? (stress)
Al jaren heb ik last van mijn lichaam, spierpijn, druk op de borst, altijd bang dat ik 1 of andere ziekte had, die met piekmomenten en momenten dat het beter ging en ik helemaal geen last had. In augustus heb ik relatie problemen gehad en heb ik het hier door emotioneel een beetje moeilijk gehad, ik denk dat dit de druppel zal geweest zijn die de emmer heeft doen overlopen. Ik heb de diagnose gekregen van chronische hyperventilatie dus dit stelt mij ergens wel gerust maar toch.. De problemen waar ik de laatste 3 maand mee zit te kampen zij: onwerkelijkheids gevoel, ongelukkig gevoel, geheugen problemen, druk op de borst, angsten ( deze zijn inmiddels als sterk afgenomen). Hetgene dat mij vooral zorgen baart is dat onwerkelijkheidsgevoel. Ik heb veel rondgelezen op het net en ik heb enorm veel schrik dat dit niet meer over gaat gaan. Ik heb het gevoel in een waas te leven, van dag op dag, Dit vind ik enorm akelig en wil er echt vanaf. Ik volg momenteel ademhalings lessen bij een kine. en heb morge een afspraak met een psy. Het zou mij enorm helpen om nog een laatste bevestiging te krijgen dat ik hier echt vanaf kan geraken(hoeveel moeite het ook kost) En of er iemand van dit onwerkelijk gevoel vanaf is ? het leven is plots zo vermoeiend geworden en dit voelt enorm zwaar.
Alvast bedankt

Grtz Gauthier

Hai Gauthier,

Ik herken mij wel in jouw verhaal en persoonlijkheid. Het gevoel wat jij beschrijft heb ik een poos geleden ook gehad. Het gevoel in een film te spelen, dat alles anders is en niks meer vertrouwd. Klopt dat beeld een beetje met wat jij nu ervaart? Ik had nergens meer plezier in, zag tegen alles op. Had het gevoel van alles onder de leden te hebben. Echt plezier maken kon ik niet meer, terwijl ik op zich wel een vrolijk mens ben. Dit was in een periode van zeer veel stress door een hoge werkdruk op mijn werk en mijn idee dat ik alles perfect moest doen. Ik had toen ook last van paniekaanvallen etc. Kortom; heel vervelend allemaal. Achteraf kun je wel zeggen dat ik een soort van burn-out achtige klachten had en heb daarom ook twee jaar rust genomen. Dat heeft mij toen heel erg geholpen en waarschijnlijk was dit ook net op tijd.

Ik ben nu weer op de goede weg terug. Nooit echt ziek geweest, maar wel een hoop geleerd en mijn leefpatroon aangepast aan mijn (mentale) draagkracht. Misschien dat mijn leeftijd ook meehelpt (ik ben nu 38). Ik maak me minder druk om zaken en denk: "ach, het is niet zo belangrijk" wat ik "vroeger" heeel belangrijk vond. Ook probeer ik meer in het "nu" te leven en me minder zorgen te maken over de toekomst. Wel heel moeilijk. Maar wat mij helpt is te denken: "verander wat je kunt veranderen en accepteer wat je niet kunt veranderen". Waarom zou je je druk maken om zaken waar je toch geen invloed op hebt? Ik geef toe: het is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Dat onwezenlijke gevoel is nu zo goed als verdwenen. Ik denk echt dat dit samenhangt met de stressklachten en hyperventilatie. Je ziet dit ook terug in het lijstje hyperventilatie-klachten. Als je je geestelijk weer beter gaat voelen (door therapie e.d.) en ook je hyperventilatie aanpakt, dan zul je waarschijnlijk ook dat onwezenlijke gevoel kwijtraken. Tenminste, dat is mijn persoonlijke ervaring.

Neemt niet weg dat het nu heel lastig is om zaken nuchter onder ogen te zien, weet ik uit ervaring. De angst en ongerustheid lijken de overhand te nemen en gaan morgen echt niet direct weg. Je moet er de tijd voor nemen. Heel veel sterkte!



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/12/2011 14:09 door Friezin.

alvast bedankt voor je reactie! het doet goed je verhaal even te kunnen doen en hier op positieve reacties te krijgen. Aangezien het zo moeilijk is aan de rest van de mensen die je kent uitteleggen wat je hebt omdat ze het allemaal niet begrijpen.. Ik ben blij voor je dat jer ervaf bent geraakt en hoop dat ik ook deze kant opga, na 3 dage mijn oefeningen eindelijk goed te hebben uitgevoerd gaat het al een stuk beter dus ik denk dat ik deze weg moet opgaan. En hopelijk ben ik op een dag ook klachten vrij. Wat mij ook bezig houd is da ik in mijn leven wel wat wil berijken, ik zou binnen 2 jaar al starten met een eigen bedrijf waar ik nu al aan het werken bent. Meteen denk ik dan aan het feit of ik door stress momenten die ik zeker ga hebben, niet ga hervallen nadat ik er eenmaal vanaf ben. Heeft er nog iemand goede methodes om je stress te beheersen en te verwerken? alvast bedankt !

Hoi Gauthier,

Dit gevoel wat jij beschrijft herken ik eigenlijk als twee druppels water ;-) In ieder geval grote delen ervan. Je kan mijn posts teruglezen als je wilt, hier beschrijf ik ook een beetje mijn klachten. Het voelde voor mij ook als een erg grote opluchting om in ieder geval mijn verhaal kwijt te kunnen aan mensen die ook dezelfde klachten hebben, je bent dus niet de enige en je bent zeker niet gek of raar.

Heb ook erg last gehad van dat onwerkelijke gevoel, en van paniekaanvallen (drukke ruimtes etc). Logisch ook dat je hiervan in de put raakt en het soms niet meer ziet zitten. Wat het bij mij heeft opgeroepen weet ik niet precies, denk dat ik gewoon van mezelf uit een persoon ben die zich er veel zorgen maakt om dingen Mn familie, mezelf, de toekomst etcetera.

Wat ik zelf probeer is het volgende; Praat er over met vrienden/familie, probeer te achterhalen hoe jij het beste met stress enzo kunt omgaan. Sporten, gezond eten/slapen en tegen jezelf blijven zeggen dat het over gaat. Want dat gaat het heus wel ;-)

Groeten Merlijn

Hoi Gauthier,

Ik denk dat "stress" op zich niet erg te beheersen valt. Volgens mij is stress een gevolg van je reactie op een bepaalde situatie. Er gebeuren nu eenmaal dingen in het leven die bij mensen stress (spanning) oproepen. Het is de kunst om hier op een juiste manier mee om te gaan zonder dat je daar teveel onder lijdt en het je leven gaat beheersen. Soms is stress heel nuttig (als je moet vechten of vluchten), maar bij chronische hyperventilatie patienten is de stress niet meer nuttig omdat de klachten zich ook voordoen in situaties die op zich helemaal niet gevaarlijk zijn.

Als je, net als ik, een echte piekeraar bent en je vaak zorgen maakt over de toekomst ("wat als"-gedachten) bedenk dan dat er altijd dingen in het leven zijn die je niet onder controle hebt, waar je geen invloed op hebt. En dat is vervelend als je, net als ik, een controlfreak bent. Maar je kunt leren loslaten en je gedachten die niet reeel zijn ombuigen in "helpende" en reeele gedachten. Dit kun je bijv. leren bij cognitieve therapie (bijv. RET therapie). Je leert daar te checken of je gedachten die angst en onrust oproepen nu reeel zijn of niet. Zo niet, dan vervang je ze door helpende gedachten en meer reeele beelden. Dat vergt oefening. Er zijn ook een boeken over: ibijv. "cognitieve gedragstherapie voor dummies". Een zeer toegankelijk zelfhulpboek. Je kunt ook de hulp van een coach (bijv. psychotherapeut) inroepen.