Ik vroeg me af hoe jullie de stap naar het gewone leven terug genomen hebben. Ik zou nu ook terug volle dagen naar school moeten gaan, maar het valt mij echt enorm zwaar en heb al snel het gevoel dat ik er helemaal door zit, terwijl als ik gewoon thuis zit het intussen wel te doen is.. Baal ik echt wel van [:][/:] De school wilt mij ook niet de kans geven om het langzaam om te bouwen, waardoor ik nu al vanalles gemist heb dat ik niet zou mogen missen; wat de druk er ook niet bepaald minder groot op maakt.. School lukt me op zich wel, maar probleem is dat ik het nooit langer volhoudt dan een paar uur voordat het echt zwaar begint door te wegen. Ik heb eigenlijk weinig last van vermoeidheid als ik gewoon thuis blijf, maar als ik naar school ga wordt het telkens zwaarder met het uur en ben ik daarna ook helemaal doodmoe.. Dit probleem heb ik eigenlijk altijd als ik buiten kom, ik kan wel dingen gaan doen maar hoe langer ik buitenshuis ben hoe zwaarder het telkens wordt, ik neem aan dat dit is doordat de agorafobie mij toch wel spanning geeft.. Ook al ben ik niet echt bang meer meestal bij de dingen die ik doe. Maar hoe los je dat dan op? [:][/:]

Hoe gaat het overigens met jullie voor de rest, zo weinig leven op het forum tegenwoordig dus ik neem aan dat het goed gaat met jullie??

Hai Edith,

Het is inderdaad rustig op het forum.
Maar we gaan er maar vanuit dat geen nieuws goed nieuws is. [:][/:]

Ik als ex-hyperventilatie en ex-agorafobie persoon herken heel duidelijk wat je beschrijft.
's-morgens had ik altijd de meeste energie en 's-middags liep dat flink terug, waardoor het gewoon bakken met energie kostte. (Voor mij naar het dorp of ouders - voor jou naar school of andere dingen)

Ik denk......dat er toch een vorm van burn-out om de hoek komt kijken.
Mensen die chronisch HyperVentileren hebben toch flink onder stress gestaan.
Het lichaam moet hier toch van herstellen.

Nadat ik was hersteld van de hyperventilatie heeft het me toch nog ruim een jaar gekost om, qua energie, gewoon te functioneren.

Kan je niet met de huisarts overleggen en deze een brief laten maken voor school, zodat de school er meer begrip voor heeft en je je uren kan laten aanpassen?

Dit moet mogelijk zijn, want zo heb ik het bij mijn dochter ook aangepakt.
Die namen het in de eerste instantie ook niet echt serieus, maar toen mijn huisarts een brief had geschreven met haar klachten en haar beperkte mogelijkheden, stonden ze er wel voor open.

Misschien een idee?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ik heb een attest van een psychologe ingediend hoor, en ik studeerde tot nu toe altijd van thuis uit, maakte eigenlijk alleen maar examens op school. Maar nu heb ik 8 weken project en ze willen mij geen goedkeuring geven om er minder vaak te zijn, ook al hoeft dat totaal geen problem te vormen want ik kan net zo goed de helft van de dag van thuis uit meewerken en via internet in contact staan met mijn groep (ik doe informatica). Ik heb al aangegeven dat van half 9 tot half 5 gewoonweg nog niet lukt voor mij, maar ze blijven volhouden dat ze voor project geen uitzondering willen maken.
Het heeft mij zoiezo al altijd veel moeite gekost om van thuis uit te mogen studeren, heb altijd hogerop moeten gaan klagen omdat studentenbegeleiders mij altijd probeerden wijs te maken dat thuis studeren geen optie was. Het is echt vechten voor een beetje begrip. Ook mijn groep snapt er niks van en dat is ook niet erg leuk. Vanmorgen was ik met iemand van mn groep aan het babbelen van thuis uit en die persoon zei weer gewoon van "mja wij moeten hier ook de hele dag zitten".. Net alsof ik niet WIL, ik doe soms meer dan zij die daar de hele dag op school zitten maar intussen wel gewoon spelletjes zitten te spelen enz. Echt zo frustrerend soms. Ik ben dan dus maa doorgegaan naar school rond half 10 en zit daar nu nog altijd (tot half 5 dus normaal nog), maar zit nu al helemaal dood. Maar ga ik naar huis dan krijg ik elke keer punten af, om zot van te worden. Ergste van al is dat ik het door mijn hoofd heb spoken dat ik na de vorige keer dat ik een maand lang volle dagen stage heb gedaan voor school heel hard achteruit ben gegaan en veel zwaarder last kreeg van angst en hyperventilatie. Heb dus uiteraard ook schrik om mezelf op deze manier weer te forceren, maar doe ik dat niet dan kan ik mijn diploma niet halen. Echt jammer dat er niet meer begrip is voor mensen met agorafobie/chronische hyperventilatie/..
Sorry voor het nogal lange gezaag, moest mijn frustratie even van me afschrijven [:][/:]
Ben in elk geval blij dat je het wat herkent Ellen, al hoop ik niet dat ik hier nog een jaar doormoet want na deze 8 weken project komt 3 maanden stage, wat nog veel zwaarder is, leuke vooruitzichten [:][/:]
Ohja vraagje nog, had jij dan ook dat als je gewoon thuisbleef dat je dan eigenlijk niet speciaal moe was?



Bericht bewerkt (06-01-2010 14:20)

Hoi Edith,

Nee hoor, ik vind het helemaal geen gezaag, want je wordt er horendol van hoe mensen met je omgaan. Zoveel onbegrip. Ook dat is een reden voor het forum. Even lekker van je afschrijven, zodat je er weer even tegen kan.

Als ik thuisbleef wilde dat nog niet zeggen dat die vermoeidheid niet toesloeg. Het had veelal te maken met wat ik dan thuis aan het doen was. Kreeg ik thuis veel stress, dan kon je me ook opvegen.

Het is heel moeilijk om hier een balans in te vinden voor jezelf. Zeker als je van buitenaf (in jou geval school) ook nog eens onder druk wordt gezet.

Het klinkt misschien vaag en raar, maar bij mij heeft meditatie heel erg geholpen om "afstand" te nemen. (Afstand nemen = beter met stress omgaan, zodat het je lichamelijk niet meer zo uitput.)

Tegenwoordig zijn er heel veel sites en boeken daarover te vinden en het is helemaal niets vaags. Het enige wat je leert is om rustig te zitten en geen aandacht te schenken aan je gedachten en dat heeft ook weer een positief effect op je agorafobie.

Liefs van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Wat me eigenlijk nog het meeste stoort is dat ik altijd zo slechtgezind naar huis ga zodra de 8uur eindelijk voorbij zijn. De eerste 5 a 6 uur gaan eigenlijk best redelijk, maar dan wordt het telkens teveel, allerlei klachten komen dan terug boven, diegene waar ik net zo blij van was dat ik er eindelijk vanaf was en ik word dan zo boos en gefrustreerd en das echt niet leuk. Al helemaal niet omdat er weer constant zo een eng gedoe op het nieuws is over die (serie?)moordenaar hier in België, zijn problemen zouden zogezegd begonnen zijn na zijn scheiding, dus dan leg ik weer die link van ik heb ook zo stressproblemen en ik voel me zo boos en aan mij valt ook niks te merken voor de buitenwereld en dan zit ik precies net te denken dat mij dat ook kan overkomen dat ik zo enge dingen zou gaan zitten doen, gewoon omdat ik ook veel stress heb. En als je je dan zo gefrustreerd al voelt dan helpt dan houdt het ene het andere natuurlijk in stand. Ik neem aan dat seriemoordenaar worden niet iets is dat je gewoon plots kan overkomen zonder dat je er iets aan kan doen, maar de paniek in mij slaagt er precies niet in om dat zomaar te geloven. Ik ben al boos op mezelf als ik niet verdrietig genoeg wordt van dat nieuws telkens, echt belachelijk gewoon. Misschien als ik het hier zo neerschrijf dat ik zelf kan inzien hoe idioot het is [:]Tja[/:]

Hai Edith,

Wat je schrijft klinkt voor mij ook heel bekend. Jij schrijft dan over de angst v.w.b. seriemoorden, ik was altijd bang dat ik voor de trein zou springen of dat ik iemand aan zou vallen of met glazen zou gaan gooien en ga zo maar door.

Daardoor werd ik weer bang en daardoor bleef ik alleen thuis. Wat ik op een gegeven moment ook niet meer durfde, omdat ik mezelf niet meer vertrouwde.

Het gekke is, dat door HyperVen, al die gedachten zijn verdwenen.

Alleen jij bent nog niet zover. Ik kon HyperVen doen in een thuissituatie en zonder stress.

Maar kijk nou eens hoe goed jij het doet: Je HyperVent, gaat naar school, stage, staat stijf van de stress en toch kom je de eerste 6 uur al goed door.
Je komt er wel, alleen.....................doordat er geen rust in je leven is, duurt het gewoon langer.

Echt waar Edith, probeer je lichaam te ontspannen. Probeer yoga te doen of een meditatiecursus. In ieder geval iets waarbij je je spanning kwijt raakt en wat je niet eng vindt.

Liefs van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ik weet wel dat het vaker voorkomt bij chronische hyperventilatie en ken alle uitleg wel en meestal heb ik dan ook geen last meer van zo gedachten, maar soms steekt het toch nog de kop op, zeker als er weer iets gebeurt dat je 100x per dag in alle nieuws (tv, krant, internet, ..) tegenkomt. Maar op momenten dat ik mij niet boos voel heb ik van die angst ook geen last meer. Tot dat boze gevoel weer komt opzetten. Is denk ik gewoon doordat ik bang word omdat ik dat gevoel niet onder controle heb. En ook omdat ik het niet goed snap. Boos voelen door stressontlading vond ik best nog logisch, maar dat ik me altijd boos ga voelen wanneer ik meer doe dan ik aankan kan ik gewoon moeilijk plaatsen.
Wat betreft ontspanning probeer ik nu steeds meer te sporten maar in alle drukte is het ook moeilijker om tijd te vinden natuurlijk Als het ooit nog stopt met sneeuwen dan ga ik maar eens proberen wat te gaan lopen ook. En je hebt ook gelijk, het is al super dat het mij intussen zelfs maar lukt om zolang op school te zitten, ik stoor er mij dan ook aan dat ik daar niet wat blijer om kan worden ipv boos, hopelijk lukt ook dat binnenkort [:][/:] Anyway, bedankt voor de steun weer Ellen

He Edith,

Boosheid en stress hoort ook bij elkaar. Als je stress hebt raak je geïrriteerd en als je geïrriteerd bent wordt je daar weer boos om, waar door je de angst weer triggert. Snap je?

Zo leer je een hoop over jezelf.

Ik heb wel eens lopen balen waarom ik dit had en een ander niet, aan de andere kant leer je jezelf wel heel goed kennen en krijg je ook meer geestelijk diepgang, zodat je straks een ander kan helpen die onderuit gaat.

Ahaaa, weer een positief puntje om je aan vast te houden, want wat jij al gehad hebt hoef je straks niet meer doorheen. [:][/:]

Hou je hoofd recht Edith.......Je gaat harstikke goed!!!!!

Liefs van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.