Hoi allemaal en in het bijzonder Ellen,

Ik zat net weer eens wat rond te snuffelen op het archiefforum, waar ik het onderstaande berichtje van Ellen vond (al heel oud):

-----------------------------

Hai Heleen,

Ook ik had veel last van vergeetachtigheid en concentratiemoeilijkheden.
De kinderen en mijn man moesten altijd lachen om mijn verstrooiheid.
Ik zit nu in de 12e week en van deze klachten heb ik haast geen last meer. Gniffel.
Dus ook dat gaat voorbij.

Ik had heel wat klachten en de enige die nog over zijn zijn vermoeidheid en de restverschijnselen van de angst van de straatvrees.
Maar om op de laatste terug te komen: De lichamelijk verschijnselen zijn wel al weg, alleen het vertrouwen moet bij mij nog groeien na 13 jaar, maar dat is niet zo raar.

Ik hoop en neem eigelijk wel aan dat ook jij al die positieve ervaringen gaat krijgen.

Heel veel succes
Ellen

-----------------------------

Ik ben nu zelf zo'n 11 weken bezig met HyperVen en AD medicijnen (eerst 4 maanden zonder AD medicijnen geprobeerd maar dat was zinloos) en ik merk wel duidelijk vooruitgang, maar niet zo snel als Ellen bijvoorbeeld destijds; bijvoorbeeld van die verstrooidheid heb ik op slechte dagen nog erg last.
Dit vind ik best wel gek eigenlijk, aangezien ik, vergeleken bij sommigen hier, vrij snel was met het stellen van de diagnose, ik heb "maar" 1 jaar zonder goede behandeling ziek rondgelopen (of eigenlijk vooral gezeten en gelegen ), terwijl Ellen dat maarliefst 13 jaar had. Dan zou je zeggen dat ik er dus ook sneller vanaf zou zijn dan zo iemand, maar niet dus. Dat vind ik wel erg raar. Bovendien zijn bij mij ook heel ander klachten hardnekkig dan bijvoorbeeld bij Ellen, vooral een afwezig duf gevoel in mijn hoofd, slecht slapen, en een enorme weerstand tov dingen ondernemen.
Een andere eigenaardigheid is dat mijn scores helemaal niet stijgen, ten opzichte van het begin zijn ze zelfs een paar seconden gedaald.
Toch weet ik wel zeker dat het chronische hyperventilatie is, want mijn ademhaling voelt ook veel beter op een goede dag, dus dat verband staat buiten kijf.

Is het "normaal" dat deze dingen zo verschillen per persoon? Ellen jij zit al een tijdje op dit forum, dus zou je hier een toelichting op kunnen geven? Dankjewel!

Groetjes Remon

Hoi Remon

Heet geen Ellen , maar in de loop van de jaren heb ik zoveel mensen voorbij zien komen hier,
met zoveel verschillende klachten, dat je er echt geen etiket op kan plakken.
Wij willen dat natuurlijk wel, want dat maakt altijd iets rustiger.. zo van.. oh dat heeft zij of hij ook,
en dan voel je de spanning zakken...
Herkenbaar?

Groetjes Vlinder

denk dat wij inderdaad te veel en te snel willen en als chronische hyperventilatie-ers ons te veel vast houden aan hoelang anderen er over doen om zich beter te voelen en ook logisch want het is geen leuk gevoel allemaal....Zelf heb ik een burn-out bij gehad en daar is chronische hyperventilatie de rest klacht van...en met name de tegenzin om iets te ondernemem en het liefst blijven zitten of liggen en dat wazige hoofd waren daar wel de hoofdklachten van.Weet niet of dit bij jou ook zo zou kunnen zijn?kan ook 'gewoon'van de chronische hyperventilatie zijn maar herkende het zo erg dus vandaar...

helaas ben ik ook geen ellen maar wil je sterkte wensen met oefenen!
groetjes irma.

Hi die Remon,

Wat leuk dat je dat berichtje van mij gevonden heb.
Ik vond het leuk om het zelf ook nog even terug te lezen.

Echt elk mens en elk lichaam is verschillend.
Wat Vlinder en Irma schrijven is waar.

Ik had mijn klachten toen al 13 jaar, maar ik had al een heleboel stress verwerkt via de psycholoog etc., waardoor ik het lichamelijk aspect alleen nog aan hoefde te pakken en daarom ben/was ik misschien een mazzelkont.

Wat ik later heb moeten leren is dat ik niet weer in oude valkuilen stapte, waardoor ik het chronische hyperventilatie-syndroom weer kon ontwikkelen en dat is voor mij ook best nog wel een weg geweest.

Je kan nogmaals gewoonweg jezelf niet vergelijken, want elk mens is uniek met zijn eigen ervaringen en zijn eigen unieke lichaam.

Een veel besproken punt daarin zijn bijv. de scores.
De één voelt zich weer prima bij 80 en de andere pas bij 100 en de andere weer bij een andere score.

Dat je scores op het moment niet stijgen kan te maken hebben met het feit dat je lichaam stress aan het los maken is. Dat kan even duren, maar dan schiet je weer een stuk omhoog, maar krijg je ook weer even klachten terug. (Daar zat ik altijd vreselijk van te balen, want je gaat dan vooruit en wordt "afgestraft" met terugkomende klachten. Dat vond ik altijd een raar fenomeen )

Maar Remon, je bent hartstikke goed bezig en weet inmiddels ontzettend veel van het chronische hyperventilatie-syndroom.
Misschien is het nu tijd om het los te laten en het programma en je lichaam het werk te laten doen.

Ik herken heel veel in jou.
Het uitzoeken. Willen begrijpen. Twijfelen. Nog een keer uitzoeken. Dat is de perfectionist in ons en daar is niets mis mee, als we hem maar onder controle houden, want anders gaat hij er moet ons vandoor in plaats van dat hij ons dient.
Begrijp je me nog?

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Ellen,

Bedankt voor je berichtje.
Vlinder en Irma ook, altijd fijn om zo herkenning en steun te vinden. Misschien speelt bij mij een burn-out inderdaad ook een rol.

Inderdaad is loslaten het toverwoord. Nu gaat dat nog relatief goed hoor, dit berichtje was ook zomaar een spontane actie, en niet zoals bij eerdere vragen van mij hier iets waar ik dagenlang over zat te malen, in dat opzicht gaat het dus al beter

Wat je zegt van die scores klopt wel. Een week of 4-5 geleden waren mijn scores inderdaad flink gestegen, tot soms zelfs boven de 70 (ik ben begonnen rond 55-60). Ik kreeg een aantal goede dagen, waarna een gigantische terugval, helemaal terug bij af zo leek het. Volgens mij heb ik het vervolgens zelf versterkt omdat ik zo gefrustreerd raakte en de hele tijd dingen ging uitzoeken, op mijn ademhaling letten, en de oefeningen forceren om toch maar weer die 70 te willen halen. Pas deze week heb ik het gevoel echt hersteld te zijn van die dip, en het ging de afgelopen dagen eigenlijk erg goed, alleen die scores zitten nu vaak nog steeds richting de 50, maar daar trek ik me dan maar niks van aan.

Ik vind het vooral leuk om jouw oude berichtjes terug te lezen van toen je de therapie nog deed, dat geeft hoop omdat jij helemaal hersteld bent en nog steeds hier actief. Wat ik mij alleen afvroeg, was het niet heel raar voor jou dat je jarenlang zo ziek was geweest, vanalles (neem ik aan) geprobeerd hebt, en dat je dan ineens met HyperVen in een paar weken tijd van tientallen zeer heftige klachten af bent? Was je niet helemaal verbaast en superblij?

Groetjes Remon



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 30/06/2011 15:49 door remon.

Hai Remon,

Natuurlijk was ik blij en verbaasd, maar ook verschrikkelijk gefrustreerd, want de chronische hyperventilatie heeft ontzettend veel kapot gemaakt in mijn toenmalige leven. Inmiddels ben ik een heel nieuw leven begonnen, maar de frustratie van alles proberen voor HyperVen hadden mij een flinke knauw gegeven.

Met HyperVen heb ik inderdaad mijn leven teruggekregen en daar ben ik nog steeds dankbaar voor, vandaar dat ik nog steeds op het forum help, omdat ik weet dat er nog zoveel mensen zoekende zijn en daarnaast door het programma heen geholpen moeten worden, want HyperVen is fantastisch, maar wel ontzettend intensief.

Ook ik heb een aantal keer een fikse terugval gehad, waarin ik steun zocht bij Rob, maar jeetje wat ben ik blij dat ik doorgezet heb.

De mooiste herinnering is, en misschien heb je die ook gelezen, dat ik naar de tandarts moest met een zenuwontsteking.
De tandarts kreeg me niet verdoofd en toen moest ik dezelfde dag naar de kaakchirurg, normaal zou ik bij wijs van spreken gillend weggerend zijn, maar toen............niets van dat alles. Ik lag rustig onder dat groene lakentje met alleen mijn mond vrij zodat de kaakchirurg zijn werk kon doen.
Ooooooooooooo ik heb toen heel wat tranen gelaten van BLIJDSCHAP!!!!!!!!!

En ik gun het jou/jullie ook zo graag een chronische hyperventilatie-vrij leven en ik weet zeker dat het jou/jullie gaat lukken!!!!

Lieve groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Ellen,

Ik snap helemaal wat je bedoelt, ik vind het ook erg frustrerend en "boosmakend" dat chronische hyperventilatie door artsen niet goed herkend en ook nog eens gruwelijk onderschat wordt. Ik heb echt heel veel medelijden met al die mensen die zoals jij jarenlang daaronder hebben geleden.

Wat geweldig die herinnering van je over die kaakchirurg, dat zou ik ook doodeng vinden! Maar dat had ik al voordat ik ziek werd, dus ik weet niet of ik het zelfs als ik beter ben zo rustig kan ondergaan als jij. In ieder geval heel fijn om te horen dat het dankzij HyperVen zo goed met jou ging en nog steeds gaat!

Dus ik zou zeggen: Geniet van je chronische hyperventilatie-vrije leven!!! En hopelijk is dat ooit ook weggelegd voor mij en alle anderen hier op het forum!

Remon