Hallo allemaal, ik kwam deze week op deze site terecht, heb veel verhalen gelezen en ben geschrokken. Geschrokken in de zin van, die verhalen zou ik geschreven kunnen hebben. Ik zal eerst een zo`n klein mogelijke inleiding geven.
Sinds vorig jaar april loop ik al te dokteren. Het is begonnen met een longontsteking. Aangezien ik die al eerder gehad heb, wilde de huisarts het eens anders aanpakken en moest ik enkele onderzoeken ondergaan. Diagnose: astma. Hier in Eersel hebben wij praktijkondersteuners, die gespecialiceerd zijn in longproblemen. Zij twijfelde vanaf het begin aan de diagnose astma, mijn longinhoud is daarvoor te goed.

Door meerdere onderzoeken zijn we nu zo ver dat we weten dat mijn schildklier vergroot is en dat mijn keelamandelen opnieuw aangroeien. Ben nu bij de longarts terecht gekomen en ook hij twijfelt aan astma.

Heb van de week een gesprek gehad met de bedrijfsarts en ben nu eindelijk pas tot de ontdekking gekomen dat ik aardig wat onverwerkt verdriet heb. Heb in 4 jaar tijd mijn eigen vader en schoonmoeder moeten afgeven door ziekte. Mijn broer bijna door een hartaanval en mijn zus heeft een agressieve vorm van MS.

Mijn klachten zijn eigenlijk die jullie allemaal beschrijven, benauwd, moe, slapeloosheid, versnelde hartslag, angst om ook een ziekte te krijgen, wazig zien, duizelig, versneld ademhalen en veel zuchten enz enz enz. Ben er al dus bij meerdere artsen mee geweest, maar ik heb het idee niet serieus genomen te worden. Loop eigenlijk elke keer tegen een muur aan. Ben te moe om te werken, slaap maar 3-4 uur per nacht. Als ik lig voel ik regelmatig een angstgevoel en meteen begint mijn hart sneller te kloppen. Krijg binnenkort wel een hyperventilatietest. Ben benieuwd wat hieruit komt.

Heb al heel veel van deze site uitgeprint en dat neem ik dan ook mee als ik de uitslagen van de longarts krijg.

Nou, het is een heel verhaal geworden, ik ben het nu weer ff kwijt. Kunnen jullie je hier ook in vinden? Ik sta dus denk ik helemaal aan het begin van deze ziekte en kan wel wat steun en hulp gebruiken. Ik hou jullie op de hoogte,

Groetjes Kevertje

hallo Kevertje,

(wat een schattig naampje...)

Welkom in de wereld van de HyperVentilatoren...
zoals je al gelezen hebt ben je niet de enige.

Kom gezellig bij de club van HyperVenners, dat zijn chronische hyperventilatie'ers die het er niet bij laten zitten maar, heel dapper, dag in dag uit aan het oefenen zijn, om eens op een dag vrij te zijn van alle vervelende klachten waar jij nu ook last van hebt.

Daarnaast zou ik gesprekken met een eerstlijns psycholoog aanraden, dan leer je jezelf een beetje kennen en ook de reden waarom je hyperventilatieentileert.

veel sterkte en succes,

Agda

Hai Agda,

Bedankt voor je snelle reactie. Kevertje komt voort uit het feit dat ik ontzettend graag een VW Kever wil gaan kopen. Dat is echt nog eens eens droom van mij. Mijn echte naam is Karin.

Maar eh, wat is een eerstlijns psycholoog? Zoals gezegd ben ik helemaal nieuw hiermee en zelfs de officiele diagnose moet nog gesteld worden, maar als ik dit allemaal zo lees.........[:](([/:].


Groetjes Kevertje

Hoi "Kevertje"

Vreemd om je verhaal zo te horen op deze site, het is mij wel duidelijk dat je veel meer klachten hebt dan wij weten.
Hopelijk weet je snel meer.
Groetjes, Cabriootje

Hallo, vandaag heb ik de uitslag gekregen van alle onderzoeken. Het positieve is dat ik geen astma heb, wat al een jaar gedacht werd en waar ik ook medicijnen voor gebruik [:](([/:]

Het negatieve is dat ik dus wel hyperventilatie heb, maar in niet zo erge vorm als wat sommige van jullie hier schrijven. Ik moet naar de fysio, en volgens de longarts kom ik er wel weer bovenop met ademhalingsoefeningen. Ik ben best wel opgelucht, omdat ik ook meteen weet waar mijn slaapprobleem vandaan komt.

Ben ook pas met yoga begonnen en ook daar let je op je ademhaling. Ik hoop dat ik weer de oude word, mis ontzettend mijn spontaniteit en mijn lach. Mijn vriendin miste zelfs de twinkeling in mijn ogen, kan je nagaan wat het met je doet [:]([/:]. Of ben ik nou te optimistisch?

Nou ik hoop dat ik af en toe ff mag vertellen hoe het met me gaat, dus ik ga jullie op de hoogte houden.

Veel liefs Kevertje

Hoi Kevertje.

Wat een geluk dat je geen astma hebt! Ik heb het wel, en dat is niet prettig als je ook nog eens hyperventilatie hebt.
Maar goed, hyperventilatie is natuurlijk al ellendig genoeg. Als ik jouw eerste berichtje zo lees heb je wel aardig wat klachten. Maar je komt er wel doorheen joh! Dat vertrouwen moet je maar proberen vast te houden!

Groetjes,
Elise

Nou volgt alles elkaar heel erg snel op. Ben net terug van de bedrijfsarts en ben voor zeker 2 weken naar huis gestuurd[:]:|[/:]. Heb 2 weken geleden een burn-outtest gedaan en deze was te hoog uitgevallen.

Een mens kan heel lang veel hebben, tot op een gegeven moment je rugzak vol is. Ipv dat ik er iets aan deed, bleef ik maar door lopen. Tot mijn lichaam zelf aangaf dat er iets moest gebeuren. Een hoop klachten, 1 jaar mee gelopen en dan nu de diagnose hyperventilatie. Volgens de longarts komt mij hyperventilatie door de longontsteking van vorig jaar, ik ga nu zelf denken dat het ook door omstandigheden kan komen. Klopt dit?

Dit betekent voor mij op korte termijn, bezoek aan de psycholoog. Ik hoop dat ik daar baat bij ga krijgen.

Sinds vanochtend erg veel last van mijn schouders, kan m`n hoofd niet meer helemaal naar links krijgen. Dus ook weer een extra bezoek aan de fysio, zucht [:](([/:].

Houd het dan voorlopig niet meer op?

Ik voel me nu vervelend, ik wil gewoon werken, maar helaas lukt het nu ff niet. Ik denk dat ik de aankomende weken mijn familie maar eens flink lastig ga vallen met theebezoekjes. Nou ik hoop dat jullie me geen zeur vinden en dat ik zo af en toe, (op het moment veel) eens van me af mag schrijven. Oja 12 april weer terug naar het ziekenhuis voor mijn eerste bezoek aan de fysio voor de ademhalingsoefeningen.

Liefs en groetjes Kevertje

Hoi Kevertje.

Ik denk niet dat er iemand is hier die je een zeur vind hoor. Daarvoor herkennen we je verhaal veel te goed en we hebben toch dezelfde ellendige ziekte. Dus als het je helpt schrijf je maar lekker van je af hoor! Misschien voel je je er een beetje beter door.

Wel ontzettend balen dat je even niet kunt werken. Maar misschien is het wel goed dat je even stilgezet word en echt tijd voor jezelf neemt. Je schrijft zelf al dat je veel te lang met van alles door hebt gelopen, nu is het tijd om even weer tot rust te komen.

Ik denk dat hyperventilatie door van alles veroorzaken/'>oorzaakt kan worden. Als je chronisch hyperventileert dan hoeft er maar iets verkeerd te gaan in je lichaam en het heeft een negatieve invloed op je ademhaling. Ik had vorige week de griep en je wilt niet weten hoe ik heb liggen hijgen en puffen. Mede daardoor voel ik me nu ook zo beroerd. Dus jouw longontsteking kan je zeker een heel eind achteruit hebben geholpen. Maar natuurlijk kan hyperventilatie ook door allerlei andere omstandighede veroorzaken/'>oorzaakt worden. Spanningen zijn funest......

Je komt er wel weer doorheen Kevertje. Als ik lees hoe hard je er voor werkt (psycholoog, fysio, ademhalingsoefeningen etc) , dan komt het echt wel goed. Weet ik zeker!!!

Sterkte!

Liefs,
Elise

Hallo Kevertje,


Niemand is een zeur,iedereen ervaart zijn klachten op een eigen manier.

Ik wens je heel veel succes en je komt er echt bovenop.


Groetjes
Nicole

Niemand zeurt hier, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, en weten allemaal wat het is. Daarom is het zo fijn dat dit forum er is. Je verhaal kwijt kunnen bij mensen die je begrijpen. Dus als je iets al niet doet is het zeuren, zet dat maar gauw uit je hoofd[:][/:]
Ik sluit me bij Elise aan, het is vervelend even niet te kunnen werken, maar ook goed misschien. Niemand heeft er wat aan dat je je zelf voorbij loopt. En het komt echt wel goed.

Spannende omstandigheden, stress enz. kunnen weldegelijk van grote invloed zijn op je hyperventilatie. Misschien dat je er zelf achter kan komen wat dit dan kan zijn. Je geeft het zelf aan dat je daaraan denkt, dus misschien heb je dan ook wel een idee.

Ik wens je heel veel sterkte en het komt echt goed!!!!!

Liefs Carla

beste kevertje je bent niet alleen,als je dat maar weet .ik moet over 2 weken naar surabaya indonesia ,maar ik moet er door heen ,ik heb je verhaal gelezen maar het is erg moeilijk voor mensen om het allemaal te begriijpen want dat gevoel kun je niet uit leggen,je moet de kracht hebben om het te overwinnen,het is niet makelijk dat weet ik ,maar je moet ,groetjes leon[:][/:]

Bedankt allemaal voor de lieve reactie`s. Inderdaad eindelijk begrip[:][/:].
Na een jaar van zoeken en dokteren, is het bijna fijn om een diagnose te krijgen. De weg ernaartoe is niet leuk. Je word zo vaak als ``zeur`` gezien, door de doktoren, dat je denkt dat iedereen dat vind. Tenminste dat idee heb je, omdat ze niks vinden. Als er dan iemand naast mij zit bij de longarts die bijna geen adem meer kan halen, denk ik wat doe ik hier, geen je aandacht maar aan die persoon.

Heb nu een beetje van de bedrijfsarts op mijn donder gehad, zij vond dat ik me juist niet aanstelde en dat ik ermee op moest houden dat te denken. Zoals je dus leest, lukt me dat nog niet zo goed[:][/:].

Maar nu ik van jullie allemaal deze lieve woorden heb ontvangen, ga ik ervoor. Dus vanaf nu heb ik het voor het zeggen en bepaal ik hoe verder te gaan. Ik heb een aantal vriendinnen gesproken en we gaan er met z`n allen voor zorgen.

Nogmaals bedankt, jullie zijn schatten
[:](Y)[/:].

Liefs Kevertje