Hallo allemaal,

Gezien de vorige discussie is gesloten, en ik toch graag mijn ervaringen deel en verhalen van anderen aanhoor, heb ik een nieuwe discussie gestart op dit forum.

Hoe gaat het met jullie?

Ik ben nu 3 maanden bezig met HyperVen en heb me tijden veel beter gevoeld. Ik merk een lichte stijging in mijn scores (ik begon rond de 55, en ik zit nu tussen de 65 en 70). De momenten dat ik veel spanning heb (werk, relatie, enthousiasme), merk ik dat ik weer veel last krijg van de symptomen... Zo ROT omdat ik weet hoe goed ik me voelde een tijdje geleden.

Ik lees dat velen van jullie nog last hebben van angst, dat is bij mij niet (meer) het geval. Ik kan overal naartoe, bioscoop, drukke supermarkt, uit eten, alleen auto rijden vind ik nog soms wat eng. Ik heb dus geen last van angst meer, maar wel heel veel van wazig zicht en hoofdpijn, het gevoel alsof je hoofd in brand staat, down, weinig concentratie, duizelig, derealisatie. Voornamelijk 's middags na mijn lunchpauze heb ik veel last, en ik voel me ook enorm moe.

Hoe kom ik hier dan van af.... ik heb niet het idee dat dit weggaat.

Groetjes A.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/03/2017 15:02 door Arina2.

Hoi Arina!

Even geleden dat ik op het forum geweest ben, het valt toch wel even tegen qua drukte thuis dus heb even minder aandacht online besteed. Inmiddels wel een ritme gevonden met mijn dochtertje en vind het erg prettig weer thuis te zijn. Ik heb mijn HyperVenperiode net verlengd met 2 maand. Ik heb er toch wel erg veel baat bij. Ook ben ik sinds maandag bij de logopediste. Ik kan gewoon niet praten zonder gigantisch te gaan HyperVentileren. Blijkt dat ik, ondanks dat ik denk dat ik via mijn buik adem, mijn buik bijna helemaal niet gebruik. Gelukkig kan dit verholpen worden zegt ze.
Mijn scores zitten tussen de 50 en 60 en blijven daar wat steken. Ik denk dat ik er nog wel wat meer winst uit kan halen.

Herkenbaar, dat je weer meer klachten krijgt bij veel spanning, zowel positieve als negatieve spanning!
Het kost ook gewoon erg veel tijd om je weer aan te passen aan het "normale", ook je lichaam moet weer energie opbouwen, dat kost ook tijd. En je levensstijl zul je dnek ik toch ook een beetje aan moeten passen. Ik heb dat wel gedaan tenminste, en merk daardoor ook echt dat ik beter in mijn vel ga zitten en meer rust krijg.

Benieuwd naar je verdere ervaringen!

Liefs wen

Hoi Wen en andere HyperVenners,

Bedankt voor je reactie. Jeetje, wat heftig zeg dat je niet kan praten zonder te gaan HyperVentileren. Ik hoop dat de Logopediste je daar mee kan helpen.

Ik ga zelf weer even door een diep dal, man man, ik zit nu weer in een periode waarin ik enorm bang ben om depressief te worden. Ik voel me constant down en ik kan overal om huilen. Een bijkomend detail is dat ik en mijn vriend onlangs uit elkaar zijn gegaan. Heb dus sowieso wel een beetje het gevoel dat mijn leven een puinhoop is.
Ik had het gevoel dat mijn relatie een enorme bron van stress was. Maar nu zijn alle symptomen (zelfs diegene die eigenlijk al weg waren) weer terug.. Nu vraag ik me soms af, of die stress niet gewoon veroorzaken/'>oorzaakt werd door de chronische hyperventilatie, en niet persee door mijn relatie.

Soms weet ik echt gewoon even niet meer wat ik met mijn leven aan moet, ik word er zo verdrietig van en ben zo wanhopig op zoek naar antwoorden. Ik had zoveel vertrouwen in deze therapie, maar ik heb steeds weer zulke tegenslagen. Wanneer houdt het nou eens op.

Ik ben bijna 4 maanden aan het HyperVennen, en mijn scores stijgen minimaal. Ik ben begonnen tussen de 50 en 60, en ik zit nu vaak tussen de 60 en 70. Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen?
Ik heb op dit moment met vlagen nog last van de volgende symptomen:
Vreemde ademhaling (heel diep, of ineens het gevoel hebben alsof ik geen lucht krijg)
Rusteloos/gespannen
Veel rusteloos bewegen met handen of benen
Gevoel alsof ik een band om mijn ribben heb
Pijn in nek, schouders, bovenrug (ik moet vaak mijn rug kraken/strekken)
Tintelingen in linker armen en benen
Hoofdpijn/Migraine
Down/depri
Gevoel alsof mijn hoofd in brand staat
Wattig gevoel
Gevoel alsof ik er niet helemaal bij ben/derealisatie
Wazig/mistig zicht
Nog steeds soms angstig, bang dat het nooit meer goed met me komt
Mijn beeld schokt af en toe
Tijdens slaap op tanden bijten/gespannen kaken
Vermoeid
Stemmingswisselingen

Deze klachten nemen toe als ik gespannen ben, en nemen ook weer wat af wanneer ik me rustig voel.

Gr. A

Hoi arina..

Ik snap jou helemaal!! Wat rot allemaal wanneer worden we dan beter en al die succes verhalen dan twijfel je daar weer over het is net alsof je je hele leven hiermee door moet

Arina2 Schreef:
-------------------------------------------------------
> Hoi Wen en andere HyperVenners,
>
> Bedankt voor je reactie. Jeetje, wat heftig zeg
> dat je niet kan praten zonder te gaan
> HyperVentileren. Ik hoop dat de Logopediste je
> daar mee kan helpen.
>
> Ik ga zelf weer even door een diep dal, man man,
> ik zit nu weer in een periode waarin ik enorm bang
> ben om depressief te worden. Ik voel me constant
> down en ik kan overal om huilen. Een bijkomend
> detail is dat ik en mijn vriend onlangs uit elkaar
> zijn gegaan. Heb dus sowieso wel een beetje het
> gevoel dat mijn leven een puinhoop is.
> Ik had het gevoel dat mijn relatie een enorme bron
> van stress was. Maar nu zijn alle symptomen (zelfs
> diegene die eigenlijk al weg waren) weer terug..
> Nu vraag ik me soms af, of die stress niet gewoon
> veroorzaken/'>oorzaakt werd door de chronische hyperventilatie, en niet persee door
> mijn relatie.
>
> Soms weet ik echt gewoon even niet meer wat ik met
> mijn leven aan moet, ik word er zo verdrietig van
> en ben zo wanhopig op zoek naar antwoorden. Ik had
> zoveel vertrouwen in deze therapie, maar ik heb
> steeds weer zulke tegenslagen. Wanneer houdt het
> nou eens op.
>
> Ik ben bijna 4 maanden aan het HyperVennen, en
> mijn scores stijgen minimaal. Ik ben begonnen
> tussen de 50 en 60, en ik zit nu vaak tussen de 60
> en 70. Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen?
> Ik heb op dit moment met vlagen nog last van de
> volgende symptomen:
> Vreemde ademhaling (heel diep, of ineens het
> gevoel hebben alsof ik geen lucht krijg)
> Rusteloos/gespannen
> Veel rusteloos bewegen met handen of benen
> Gevoel alsof ik een band om mijn ribben heb
> Pijn in nek, schouders, bovenrug (ik moet vaak
> mijn rug kraken/strekken)
> Tintelingen in linker armen en benen
> Hoofdpijn/Migraine
> Down/depri
> Gevoel alsof mijn hoofd in brand staat
> Wattig gevoel
> Gevoel alsof ik er niet helemaal bij
> ben/derealisatie
> Wazig/mistig zicht
> Nog steeds soms angstig, bang dat het nooit meer
> goed met me komt
> Mijn beeld schokt af en toe
> Tijdens slaap op tanden bijten/gespannen kaken
> Vermoeid
> Stemmingswisselingen
>
> Deze klachten nemen toe als ik gespannen ben, en
> nemen ook weer wat af wanneer ik me rustig voel.
>
> Gr. A

Hey Arina

Wat een hoop klachten heb jij! Vervelend! Wel geef ik je als tip, let niet teveel op je scores. Ze zijn gestegen en dat is positief. Hoe minimaal ook. Als je het trouw 2x per dag doet heb ik er vertrouwen in dat het werkt.

Heb je verder wel eens gedacht aan een psycholoog? Ik loop tegenwoordig ook bij een psycholoog, en ik moet zeggen het bevalt me prima. ik doe cognitieve gedragstherapie voor mijn angsten en paniek. Zeer hulpzaam.

geef de moet niet op, vol vertrouwen HyperVennen en we komen er weer bovenop!

Groeten

Hoi allemaal, ik sluit me ook even aan bij dit topic.

Ik ben nu drie weken bezig en de eerste twee waren behoorlijk rot (continu zweverig bah! En heel kortademig bij inspanning). Nu sinds een paar dagen merk ik dat er wat rust in mijn lijf komt. Ik moet er wel bij zeggen dat ik voor aanvang van de therapie ik vier weken gestopt ben met roken en dat heeft mijn hyperventilatie enorm getriggerd (daarom ook gaan HyperVennen). Ik had het al eerder heel heftig gehad hoor, met opname op de eerste harthulp als dieptepunt vijf jaar geleden (toen was ik ook gestopt met roken). Maar goed, daar wilde ik dus niet meer naartoe en gezien ik sinds die tijd zo hard gewerkt heb aan de angsten in verschillende therapieën. En dat heeft me veel gebracht, alleen de lichamelijke klachten blijven hardnekkig... fibromyalgie, chronische vermoeidheid, dusdanig overprikkeld (met hevige migraines) dat ze een revalidatie traject niet aandurven met me. Ik hoop dan ook dat de HyperVen me weer zo ver op weg helpt dat ik weer kan gaan bouwen aan mijn conditie. En vooral weer leuke dingen kan gaan doen! Door de vermoeidheid en overprikkeling mis ik zo veel!

Ik ben nu naast de HyperVen bezig met ontspanningsoefeningen en een wandel/fietsschema en houd daarbij heel goed in de gaten dat ik niet te gek ga doen. Daar gaat het bij mij vaak mis: iets energie hebben en meteen te enthousiast worden en daarna instorten. En ik mag leren rustiger te praten, want tijdens spreken ga ik juist hyperen en trek ik meteen wit weg en raak ik de draad kwijt. Blijkbaar een herkenbaar dingetje hier

Ik merk nu sinds een dag of drie dat ik in de ochtend rustiger wakker wordt. Normaal zit ik dan vol spanning. En ik merk ook dat ik iets vrolijker ben en wat makkelijker loop. Ik voel me wat steviger in mijn lijf. En sinds de aanvang van de HyperVen nog geen migraine gehad! Tot zover dus positief, al moest ik wel even door een rotperiode. En ik neem momenteel wel ontzettend veel rust. Maar ik merk ook echt dat mijn lijf dat nu even nodig heeft.

Goedemorgen

Bij mij gingen de eerste twee week juist super goed!
Merk de afgelopen dagen dat ik weer wat zweverig ben. Lopen is lastig, het idee dat de vloer beweegt als het ware, of ik. geen idee eigenlijk.

Mooi dat je vooruitgang merkt qua rust in je lijf en stevigheid.

Heej Arina,

Wat balen zeg dat je weer door zo'n dal gaat. Het is ook niet makkelijk, je leven klinkt nog vrij turbulent momenteel. Ik ben inmiddels al ruim 6 maand aan het HyperVennen geloof ik. In het begin ging ik met hele hoge pieken en diepe dalen en nu pas sinds een maand ofzo dat het wat stabieler geworden is tussen de 50 en 60. Nu sinds een paar dagen merk ik pas weer wat vooruitgang in de scores (kom net boven de 60 uit). Ik weet ook dat je je niet echt vast moet pinnen op de scores. Ik heb ook nog ontzettend veel spanning in m'n lijf, dat kost gewoon veel tijd om weer wat beter te worden. Dat is bij jou denk ik ook het geval, als ik jou verhaal zo lees. Neem even de tijd om je stabieler te voelen, prioriteiten te stellen (wat vind je nu echt belangrijk?) en neem ook de tijd om het verdriet te voelen van de verbroken relatie.

Stil: wat goed dat je begonnen bent met HyperVen, nog pril bezig zie ik, 3 week! Dus het kan nog alle kanten op Ik hoop dat je er net zo veel aan zult hebben als dat ik heb. Heel herkenbaar ook haha, even wat energie overhebben en dan gelijk te veel doen! Heb jij ook al iets gevonden wat helpt tijdens het spreken? Ik vind dat wel erg moeilijk om langzamer en bewuster te praten xD

Met mij gaat het ook redelijk! Met ups en downs maar nogsteeds stabiel. Slapen gaat nogsteeds langzaam wat beter. Enige wat echt vervelend blijft is praten. En ik merk dat ik helemaal niet meer stressbestendig ben, dan schiet het ook gelijk in de ademhaling. Ik blijf net zo lang HyperVennen tot ik er ben, het ondersteunt me erg goed!

liefs Wenn

Hoi Wenn

Ik merkte een tijdje terug ook vooral dat het met de ademsteun te maken heeft bij mij, of iig de buikspieren goed kunnen aanspannen tijdens het praten, ik geloof dat ze dat ademsteun noemen. Dus als mijn spieren dwars liggen, dan wordt het veel erger. Ik zak ook in elkaar vanuit de onderrug, wat dan ook weer mijn ademhaling vermoeilijkt, omdat het middenrif dan niet fijn beweegt en dat helpt ook totaal niet met praten. Ik ga er dan ook vanuit dat het met training en de HyperVen wel beter gaat worden. En inderdaad proberen met rust te praten... maar dat is denk ik iets wat tijd kost om af te leren.

Ik had vandaag iig een goede dag! Geen crash-vermoeidheid gehad die ik normaal toch wel heb rond 3-4 uur in de middag. En ik werd zo ontspannen wakker, heerlijk!

Hoi allemaal,

Fijn om te horen dat het met iedereen beter gaat!
Arina, vervelend dat het uit is met je vriend

Zoals enkele van jullie weten ben ik nu een aantal maanden aan het bijkomen van de therapie. Mijn duizeligheid is bijna weg en veel van mijn andere klachten ook. Ik ben nu reserves aan het opbouwen, want die zijn echt helemaal opgeraakt in de afgelopen jaren. Ik sta nu veel dichter bij mijn lichaam en voel nu beter wanneer ik te ver ga. Ik wordt dan weer duizelig of krijg buikpijn. Probeer daar nu beter naar te luisteren; iets wat ik voorheen niet deed. Ging gewoon door, door, door. Nog steeds lastig soms en ik moet nog steeds leren om mijn emoties niet in mijn lichaam op te slaan.. Het is een traag process!

Had een paar dagen geleden wel weer een enorme paniekaanval.. Was in slaap gesukkeld op bed (was aan het lezen) en werd toen ineens geschrokken wakker. Mijn arm tintelde en ik kon alleen maar denken "er is iets mis, er is iets mis". Rende meteen naar mijn man, die probeerde me te kalmeren. Ik ging helemaal trillen en rillen over heel mijn lijf. Echt naar. Na ongeveer 15 minuten werd het minder en moest ik huilen. Ik denk dat er weer wat emotie vastzat.. Mijn oma, waar ik een hele hechte band mee heb, was twee dagen daarvoor gevallen en had haar heup gebroken. Daar had ik nog niet echt een emotionele reactie op gehad en dat kwam er toen ineens uit. Denk ik..

Ik snap niet waarom ik emotie maar in mijn lichaam blijf opslaan. Iemand tips daarvoor? Het lijkt wel of ik alleen maar emotie eruit kan krijgen met gekke lichamelijke verschijnselen. Of zou het komen doordat ik nog niet genoeg reserves heb?

Liefs,
Marr

Even een ander vraagje,

Hoe is t met jullie conditie gesteld?
Heb net even rustig een balletje getrapt tegen de muur. minuutje of 10 maar toen was ik echt gewoon moe! Zit nu 15 week thuis en heb echt niks uitgespookt. Op af en toe wandelen na. Heb nu ook een hometrainer aangeschaft. 6.5 minuut fietsen ben in al moe haha.

Bar slecht momenteel haha! Ik ben nu ruim 7 weken gestopt met roken en ik 3 weken aan het HyperVennen en ik sta continu te hijgen als een oud paard. Terwijl ik afgelopen jaar toch echt wel gewerkt heb aan mijn conditie (wandelen, fietsen, zwemmen). Sinds december wel veel minder gedaan vanwege een slijmbeursontsteking in mijn heup, maar sinds het stoppen met roken en beginnen met HyperVen is het zo achteruit gegaan. Of achteruit... ik merk wel dat ik voorheen dus veel te fanatiek over mij grenzen ging. Nu pak ik het voorzichtiger aan en heb een schema gemaakt voor wandelen en fietsen, met écht een heel rustige opbouw. Normaal dacht ik: oe ik heb energie, laat ik maar meteen een stap verder gaan. Om vervolgens later weer te crashen. Nu probeer ik reserves op te bouwen. En vergeet niet dat een sessie HyperVen ook een behoorlijk belastende training is.
Ik merk ondertussen dat ik minder diep ademhaal, maar wel wat meer (sneller)en dat hierdoor mijn nek en rugklachten wat afnemen (fijn!). Dat ik de afgelopen week amper buikklachten heb gehad, wat best bijzonder is voor mijn doen. En dat ik zo'n drie dagen vrij ontspannen ben geweest, wat ook normaal niet zo vaak voorkomt. Vandaag had ik weer even een iets mindere dag, maar ik ben wel hoopvol voor wat er nog komen gaat.

Oja nog een vraag aan jullie: is jullie hyperventilatie ook erger als de luchtdruk verandert? Bijvoorbeeld als er onweer op komst is of veel regen in de lucht? Normaal krijg ik namelijk altijd veel klachten en met name migraine bij onweer en het benauwd bij heel vochtig weer, maar van de week ineens nergens last van. Ik vermoed dus dat het weersgevoelige wat ik altijd heb gehad erg veel met hyperventilatie te maken heeft.

Dat hijgen als een oud paard herken ik heel goed haha! Wat voor schema heb je precies? Ik fiets nu 7 minuten en bouw dat elke dag een half minuut op. dit 2x per dag. Daarnaast probeer ik een blokje te wandelen van ongeveer een kilometer.

Um weet niet of ik last heb van de luchtdruk. misschien wel, heb t erger als ik ga douchen. Vochtiger enzo.

Met wandelen zit ik nu op 1,2 km in de ochtend en 0,9 km in de avond en om de dag doe ik in de ochtend dan interval (afwisselend rustig versus snelwandelen). Over een week loop ik dan 1,5 in de ochtend en 1,2 in de avond en zo wil ik dat per week uitbreiden.
Met fietsen is de opbouw een beetje anders, omdat ik ondersteuning heb. Maar ik probeer twee keer per week een 14 km tochtje te doen, daar doe ik ongeveer een uurtje over. En dan uiteraard met ondersteuning. En die probeer ik met de tijd steeds lager te zetten. En ik fiets verder drie keer per week 9 km (retour) naar mijn hobbyplek en 7 km (retour) eens per week naar mijn vrijwilligerswerk. En ook daarbij probeer ik langzaamaan de ondersteuning te verminderen.

Ik kreeg de tip van de revalidatiearts en fysio om te gaan timen wat je aan kunt en daar 80% van te nemen en dat als startpunt te pakken voor opbouw. En dan niet te snel uitbreiden als je energie voelt, maar eerst een paar keer doen. Dan bouw je reserves op.

Hallo iedereen..

@wenn wat fijn dat het slapen wat beter gaat en dat je iig stabiel bent wat lijkt mij het moeilijk met een baby en chronische hyperventilatie ik wil ook zoo graag een baby maar durf het niet aan ivm klachten en vermoeidheid..

@arina ik lees veel van je en we hebben super veel gemeen ook met klachten probeer altijd in je hoofd te houden dat het chronische hyperventilatie symtomen zijn het maakt het leven zo lastig soms ik weet het en veel sterkte ivm je relatie die stuk is gelopen mischien moet je jezelf gewoon even de tijd gunnen en laat het op je afkomen, ga lekker wandelen in het natuur en ontspanningsoefeningen doen op bank of bed.

@marr hoe gaat het nu met je nu je al een tijd in Amerika bent en hoe gaat het op werk?lukt het om je emoties kwijt te raken?? Hoe is het met je buikpijn heb je er nog last van?? Mischien een idee om te gaan kickboxen of iets anders waar je lekker alles uit kunt slaan.

Met mij gaat het op en af ben al vanaf september aan het HyperVennen waarvan afgelopen maand bijna niet ivm drukte en was benieuwd hoe het zou gaan..
ik was heel veel afgevallen door chronische hyperventilatie ben gelukkig weer iets aangekomen heb niet elke dag diarree meer en eet beter. Ik heb nog wel laat van die stomme vermoeidheid en sensaties in hoofd. Maargoed ik ga nog door met HyperVennen. Trouwens een vraag aan jullie hoe vaak ademen jullie in rust?? Bij mij was het in het begin eert 12x per minuut en nu 9x ongeveer.

Ps. Admin Waarom is dit laatste stuk van mijn bericht verwijderd??? ^^



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 04/04/2017 11:48 door Alayne.

- Soms als ik bijna in slaap ben merk ik dat ik weer schrik en er een zenuwachtige vlaag door mijn lichaam gaat omdat ik (volgens mij) vergeet te ademen. Ik heb dat tijdens het in slaap vallen en vind dat echt heel eng. Word snachts nooit benauwd wakker of happend naar adem.

Is er iemand die dit herkent of een verklaring voor heeft? Rob / Sanne? Iemand anders?

Ja erg herkenbaar, alleen heb ik er geen last meer van sinds ik alle gekke gevoelens in mijn lijf ben gaan leren voelen/accepteren door middel van mindfulness en meditatie en door kennis op toen over wat er nu precies gebeurt in het lichaam. Wat er eigenlijk gebeurt is dat je gaat ontspannen en dat is je lichaam niet meer zo gewend en die springt ineens weer in de alarm-stand. Of je spieren gaan door de ontspanning wat schokken (loslaten, ontladen) en je schrikt daar weer van en huppa je staat weer in de alarm stand. Vals alarm noem ik dat ook wel. Het helpt om overdag meer ontspanning op te zoeken en gerichte ontspanningsoefeningen te doen, maar vooral ook niet bang te leren zijn voor die gevoelens. Dat laatste heeft mij echt geholpen met mijn angsten. Nu de HyperVen nog voor de lichamelijke klachten

Overigens heeft het boek van Claire Weekes mij ook enorm geholpen hierbij (
Hope and help for your nerves), maar ik geloof dat dit niet vertaald is naar het NL. Je kunt haar ook opzoeken op youtube (erg oubollig hoor, maar heel veel goede tips).

Een heel belangrijke stap is leren om alle gekke dingen die je voelt door de hyperventilatie/overspanning volledig te accepteren. Zo leer je je brein dat het dáár in ieder geval niet bang voor hoeft te zijn (angst voor de angst) en worden dat soort symptomen al veel draaglijker. Je kunt het zelfs uiteindelijk leren zien als iets positiefs.

Hallo ben,

Het is het plotselinge ontladen van stress, meestal is dat de stress die je gedurende de dag opgedaan hebt. Het geeft wel aan dat je onvoldoende rustmomenten hebt gedurende de dag. Iets om eens naar te kijken wellicht.

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi allemaal,

Had even een weekje pauze genomen van dit forum, maar nu weer wat gelezen.
Ik merk dat wanneer ik er veel aandacht aan besteed mijn klachten ook toenemen, maar zodra ik het een beetje kan accepteren, het ook allemaal beter wordt.

Qua HyperVen, probeer ik mezelf nu écht alleen maar te HyperVennen, voorheen keek ik bijvoorbeeld ook televisie tijdens mijn sessie. Nu zonder ik me even af, sluit mijn ogen en houd alleen nog maar mijn adem in. Ik heb nu ook een (top)score gehaald van 100. Mijn gemiddeldes stijgen! Dus het gaat vooruit.

Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat. Wat Ben zegt, die gekke schokken wanneer je BIJNA in slaap valt, herken ik ook!

We komen er allemaal wel uit!

Liefs A.

Goed dat je je alleen concentreert op HyperVen. Ook ik ben er al achter gekomen dat als ik me volledig focus ik het beter volhoud en langer.

0017... tijdstip van het typen. Kom niet in slaap. Elke keer weer dat enge gevoel van te vergeten ademen. Schok door mijn lijf en dan weer niks aan de hand. Vind het echt eem enge sensatie. Ben er gesteld op mn nachtrust en dat lukt zo niet..

Qua rust momenten op een dat zit ik wel goed denk ik Rob. Heb mn leven letterlijk op pauze gezet. Geen studie, geen werk, geem vrijwilligerswerk, geen feestjes. chronische hyperventilatie icm met burn out maakt dat allemaal onmogelijk. Mij rust zal misschien nog wel gespannen vormen kennen en als ik wil slapen dat ik daadwerklijk ontspan.. Enge sensatie. ik hoop dat het snel weer verdwijnt, maar dat hopen we allemaal van al onze klachten haha...

Welterusten!